درست همین حالا كه من و شما حواس‌مان به كار و خانواده و زندگی‌مان است، بعضی‌ها درحال نقشه كشیدن و كمین كردن برای ربودن میراث تاریخی ارزشمند این سرزمین هستند. تلاش‌شان هم در این زمینه ستودنی است! مثل ربایندگان زنجیر بست‌نشینی مسجد حكیم اصفهان كه سرانجام  این اثر تاریخی زیبا را در غفلت كامل همگان بریدند و ربودند و بردند. در واقع حدود یك هفته‌ای می‌گذرد از زمان این اتفاق و درحالی كه انتظار می‌رفت سرنخی از ربایندگان یا زنجیر پیدا شود، متاسفانه هنوز اطلاع دقیقی نه از زنجیر و نه حتی از چگونگی ربایش آن در دست است، این را فریدون الهیاری، مدیركل اداره كل میراث فرهنگی استان اصفهان به ایرنا گفته و افزوده: با توجه به آن‌كه مسجد حكیم اصفهان یكی از مساجدی است كه هیات امنایی اداره می‌شود و در اختیار سازمان میراث‌فرهنگی قرار ندارد، از این رو
در جریان جزئیات آن نیستیم اما این روزها یگان حفاظت میراث فرهنگی اصفهان درصدد بررسی و پیگیری دزدیده شدن زنجیرهای در ورودی مسجد حكیم است.

دهیار روستای گورزین از مشاركت مردمش در همه امور خاطره زیاد دارد، اما وقتی از او می‌خواهیم یك خاطره به یادماندنی برای ما تعریف كند، روی از خودگذشتگی آنها دست می‌گذارد و می‌گوید: در بحث جاده‌سازی به سمت دریا و جنگل حرا، این مسیر از بین زمین‌های اهالی می‌گذشت و با نگاه مشاركتی‌ای كه وجود داشت همه اهالی اجازه دادند كه این مسیر از زمین‌شان بگذرد و از زمین‌هایی كه در تصرف‌شان بود
عقب‌نشینی كردند.
اگر بخواهم یك مثال دیگر هم از مشاركت مردم بزنم باید به مراسم عید قربان اشاره كنم كه نزدیك هم است. همان‌طور كه می‌دانید یكی از رسوم ثابت عید قربان مراسم
قربانی كردن است. در روستای ما این مراسم
به شكل ویژه‌ای انجام می‌شود. به این شكل كه همه اهالی روستا كه توانایی مالی دارند مشاركت می‌كنند پول روی هم می‌گذارند و به طور میانگین هر هفت نفر یك گاو برای قربانی می‌خرند. نتیجه این همكاری این است كه ما هر سال حدود 20 گاو برای قربانی داریم. بعد در یك مكان خاص همه این گاوها در روز عید قربان قربانی شده، گوشت‌شان بسته‌بندی می‌شود و بین اهالی روستا مخصوصا بین افرادی كه می‌دانیم از نظر مالی ضعیف‌تر هستند
پخش می‌شود.»

 گورزین كجاست؟
گورزین برای یاسین ایمانی، روستای آبا و اجدادی است، روستایی كه او همیشه دلش می‌خواسته بهترین باشد. شاید به همین دلیل بوده كه از سال 85 به‌عنوان كارمند دهیاری‌اش مشغول به كار شده و از سال 87 تا همین حالا به عنوان دهیارش شناخته می‌شود؛ روستایی كه در سال‌های اخیر نه تنها مهاجرت نداشته كه مهاجرپذیر هم بوده است و ایمانی در این باره به ما می‌گوید: روستای ما در مركز جزیره قشم قرار دارد. فاصله شهر قشم تا روستای ما حدود 60 كیلومتر است و از این طرف روستا تا انتهای جزیره هم باز 60 كیلومتر فاصله داریم. جمعیت روستای ما هم طبق آمار سرشماری سال 95، 1822 نفر بوده، اما الان آمار خانه بهداشت روستا می‌گوید این آمار نه تنها كم نشده كه بیشتر هم شده و الان 1915 نفر در روستای ما زندگی می‌كنند.
این یعنی مهاجرت برای گورزینی‌ها معنا ندارد و دیگران را هم به سوی خود كشانده، چرایش را كه می‌پرسیم ایمانی می‌گوید: شاید یكی از دلایلش این است كه روستای ما از نو ساخته شده و بافتی جدید دارد و همه زیرساخت‌های اولیه زندگی برای آن فراهم است. از طرف دیگر مشاركت و همدلی مثال‌زدنی مردم روستا در پیشبرد امور روستا، انگیزه خوبی برای خیلی هاست تا به روستای ما مهاجرت كنند.
همه اینها باعث می‌شود كه ایمانی بگوید همه جای ایران سرای من است، اما هیچ جا گورزین نمی‌شود؛ شعاری كه حالا به اعتقاد مردم روستای گورزین تبدیل شده است.
 دوباره ساختیمش
گورزین را اگر بخواهید روی نقشه پهناور كشورمان پیدا كنید، باید روی نقشه چشم بچرخانید و بروید آن پایین‌ها، جایی كه می‌رسد به آبی آرام خلیج‌فارس، آن وقت گورزین می‌شود یك نقطه كوچك در جنوب كشورمان، جایی در دل بزرگ‌ترین جزیره ایران در تنگه هرمز؛ یعنی جزیره قشم. روستایی كه روی نقشه یك اسم متفاوت دارد و با اسم شهرك جدید گورزین شناخته می‌شود.
با این حال گورزین، یک روستاست؛ روستایی كه بعد از زلزله آذر 84 از نو ساخته شده و حكایت اسم جدیدش هم به همین جا می‌رسد. اتفاقی كه ایمانی، دهیار روستا درباره‌اش به ما می‌گوید: «زلزله باعث تخریب بسیاری از روستاهای جزیره شد، گورزین هم بعد از این زلزله به صورت صد درصدی تخریب شد، اما اهالی روستا تصمیم گرفتند كه روستا را در جوار جای قبلی بسازند كه البته اصلا تصمیم راحتی نبود، با این حال گورزین تنها روستایی بود كه با درایت و پافشاری خود مردم روستا، بالاخره مجوز انتقال را توسط دولت گرفت و الان چندسالی است كه یك روستای جدید با سبك و سیاق جدید ساخته شده و ظاهری متفاوت با بقیه روستاها دارد.»
 همه قانون‌مدارند اینجا

ظاهر متفاوتی كه ایمانی از آن صحبت می‌كند، خانه‌هایی یك شكل و یك اندازه در سطح روستاست؛ خانه‌هایی كه توسط بنیاد مسكن در دل نقشه جامع روستا ساخته شده‌ و او به عنوان دهیار روستا درباره‌شان می‌گوید: «بافت فعلی روستا در اصل شبیه یك شهرك نوساز است و با اصول مهندسی ساخته شده و اگر هم كسی بخواهد به این بافت خانه‌ای اضافه كند به بنیاد مسكن معرفی می‌شود و طبق قوانین بنیاد، زمین برای ساخت و ساز به او واگذار می‌شود. محل خانه‌ها هم همه روی نقشه مشخص است تا بلواربندی و خیابان‌كشی‌های روستا
به‌هم نخورد.»
 دهیاری پر از ایده و انگیزه
این پاییز كه بیاید، دقیقا 13 سال از روزی كه ایمانی به عنوان كارمند دهیاری وارد ساختمان دهیاری روستا شد، می‌گذرد، او اما از همان روز هدف‌هایی را برای بهبود شرایط روستا در سر داشت كه امروز همه آنها یكی یكی به ثمر نشسته‌اند. ایمانی در این باره می‌گوید: «من از همان روز اول در آینده روستا، این تغییرات را می‌دیدم و برای خودم از همان روز سرفصل‌هایی را نوشتم كه از نظر خودم همه اینها مواردی بود كه در روستا باید اجرا می‌شد. این اهداف با این‌كه بلند مدت بودند اما به من در ادامه مسیر انگیزه می‌دادند. من این اهداف را آن موقع روی یك تكه كاغذ نوشتم و هنوز هم آنها را دارم و الان بعضی وقت‌ها می‌روم به آن برگه نگاه می‌كنم و با خودم حساب می‌كنم كه چندتا از آنها عملی شده‌اند.»

آن موقع، این دهیار جوان حدود 20 هدف را برای خودش روی
یك برگه سفید نوشت، از بهسازی زیرساخت‌های روستا گرفته تا مسائل اجتماعی و فرهنگی و حتی توجه به بحث گردشگری روستا، حالا بسیاری از این اهداف رنگ حقیقت گرفته‌اند و مطرح شدن نام گورزین در جشنواره دهیاری‌های كشور به خاطر پرداختن به همین اهداف بوده است؛ موضوعی كه ایمانی در توضیحش به ما می‌گوید: «روستای ما فاصله خیلی كمی با جنگل‌های حرا دارد و از طریق این جنگل‌ها به دریا نزدیك است، اما من همیشه می‌دیدم كه مردم ما برای رسیدن به دریا به سختی می‌افتند.
به خاطر این‌كه باید از جنگل‌ها عبور می‌كردند و با موتور نمی‌شد از این مسیر رفت، اهالی هم مجبور بودند پیاده از این مسیر بروند و خستگی زیادی برایشان داشت. به خاطر همین ساخت یك مسیر به سمت دریا یكی از اهدافی بود كه من
در نظر داشتم و شكر خدا با همكاری خیلی‌ها از جمله اعضای شورای روستا، امام جمعه روستا تا مدیران ادارات ذی‌ربط و البته خود اهالی روستا توانستیم این مسیر را اجرایی كنیم و امروز خوشبختانه گورزین در بحث گردشگری، صیادی و تفریحی به عنوان یك فضای خانواده محور بین روستاهای منطقه حرف اول را می‌زند. ما همین طرح را امسال در جشنواره دهیاری‌ها شركت دادیم كه بین طرح‌های مختلفی كه از سراسر كشور بودند، توانستیم به رتبه اول برسیم.»
 جنگل‌های حرا را احیا كردیم
اسم جنگل‌های حرا، به عنوان یكی از عجایب هفتگانه جزیره قشم نوشته شده است؛ جنگل‌هایی كه به عنوان یكی از پدیده‌های كمیاب طبیعی دنیا شناخته می‌شوند و برای مردم منطقه با ارزشند. ایمانی درهمین رابطه هم به ما می‌گوید:
«مردم ما نگاه ویژه‌ای به جنگل‌های حرا دارند. از زمان‌های قدیم این نگاه بین مردم ما وجود داشته و برای مثال اگر لنج‌هایی از خارج از جزیره برای بردن چوب درخت‌های حرا می‌آمدند با مقاومت مردم مواجه می‌شدند، چون مردم خودشان را محافظان حرا می‌دانند. همین نگاه ویژه باعث شده كه در دو سال اخیر، بیش از 3000 نهال حرا توسط مردم ما در این جنگل‌ها كاشته شود. البته بافت اصلی جنگل حرا به صورت خدادادی و خودرو است، اما ما دیدیم كه در برخی قسمت‌ها درخت‌ها پیر شده‌اند و ممكن است از بین بروند، به خاطر همین با مشاركت اهالی روستا اقدام به كاشت نهال كردیم كه خوشبختانه همه این نهال‌ها گرفته و درحال رشد هستند.»
 ثبت ملی پیست شترسواری

یاسین ایمانی از آن دهیارهایی است كه برای ارتقای نام روستایش تلاش كم نكرده؛ یكی از فعالیت‌هایش به جریان انداختن پرونده ثبت ملی پیست شترسواری در روستای گورزین بوده، اتفاقی كه درباره‌اش می‌گوید: «مردم روستای ما از زمان‌های بسیار دور به شترداری مشغول بودند و حتی الان هم در مراسم عروسی در روستا مسابقات شترسواری برگزار می‌شود. ما برای حفظ این فرهنگ بومی و قدیمی تصمیم به ثبت ملی پیست شترسواری روستای گورزین گرفتیم كه امیدواریم با نگاه ویژه اداره كل میراث فرهنگی منطقه آزاد قشم این اتفاق هرچه زودتر بیفتد، چراكه معتقدیم با این كار هم در بحث اشتغال و هم در بحث حفظ سنت‌های اصیل روستا، قدم بزرگی برداشته می‌شود.»

طرحی كه رتبه برتر جشنواره ملی طرح‌های برگزیده دهیاری‌های کشور را برای گورزین به ارمغان آورده،  طرح گردشگری روستای گورزین است که
به گفته یاسین ایمانی، دهیار برگزیده روستا  به اشتغال‌زایی و درآمد پایدار اهالی روستا هم منجر شده است. نتیجه این طرح حالا اسكله گردشگری جنگل حرای روستای گورزین است كه باعث رشد و استقبال جهشی گردشگران شده و به توسعه گردشگری و معرفی بیشتر جنگل‌های حرا
به عنوان یك ظرفیت ارزنده در جنوب كشور كمك كرده است.
این اسكله تفریحی كه در سال 1394 آغاز به كار كرده، به تدریج مراحل پیشرفت را پشت سر گذاشته و اكنون با 12 غرفه صنایع دستی و 60 نیروی مستقیم، دو رستوران سنتی با 16 نیرو و 70 قایق تفریحی با 88 پرسنل به یكی از مناطق پربازدید گردشگری جزیره تبدیل شده است. براساس آمارهای موجود امسال قایق‌های این سایت تفریحی به طور میانگین 9 تردد در روز را تجربه كرده‌اند و در هر بار تردد هم هفت تا ده گردشگر از ظرفیت‌های جنگل‌های حرا، دلفین‌های گوژ‌پشت و پرندگان متنوع آن بازدید كرده و با انواع روش‌های صید آبزیان از جمله ماهیگیری با تور مُشتا و قلاب آشنا شده‌اند.  طبق آمارها نوروز امسال60 هزار نفر از سایت گردشگری جنگل حرای روستای گورزین بازدید كردند كه نسبت به پارسال 105 درصد افزایش داشته است.
رونق گردشگری دریایی
ایمانی در توضیح این طرح می‌گوید: «روستای ما دریا داشت ولی از این دریا هیچ سود خاصی نمی‌برد، از آنجا كه یكی از كارهای مهمی كه هر دهیاری باید انجام بدهد توجه به بحث اشتغال در روستاست، با راه‌اندازی این سایت گردشگری در جوار روستا زمینه اشتغال خوبی برای اهالی روستا فراهم شد. یعنی علاوه بر جذب گردشگر و سرمایه ما به اشتغال و توسعه روستا هم رسیدیم كه اتفاق خیلی خوبی بود، چراكه اگر در یك روستا كار وجود داشته باشد، آمار مهاجرت از آن پایین می‌آید و خوشبختانه این اتفاق در روستای ما هم افتاد و الان برای حدود 150 نفر از اهالی روستا به واسطه راه‌اندازی این سایت تفریحی و گردشگری به طور مستقیم اشتغال‌زایی شده است. البته این بحث گردشگری و باز شدن پای گردشگرها به روستای ما، باعث به‌وجود آمدن زمینه‌های اشتغال غیرمستقیم برای خیلی‌های دیگر هم شده است. مثلا الان شش اقامتگاه بومگردی در روستا فعال شده، این اقامتگاه‌ها به واسطه نیاز به اسكان و تغذیه گردشگران به وجود آمدند و با غذاهای محلی در یك بافت بومی و بسیار زیبای محلی از گردشگران پذیرایی می‌كنند. در كنار اینها، زنان روستا هم با فروش صنایع‌دستی بومی منطقه به گردشگران به درآمدزایی رسیده‌اند.»