كمیسیون اروپا با انتشار بیانیه‌ای از آغاز تحقیقات مقدماتی در مورد جمع‌آوری اطلاعات كاربران توسط گوگل خبر داد. به گزارش پایگاه اینترنتی «انگجت»  اگرچه كمیسیون اروپا در بیانیه خود به جزئیات بیشتر در مورد این تحقیقات اشاره نكرده، اما اسناد فاش شده حاكی است این تحقیقات روی جست و جوهای محلی، تبلیغات هدفمند، خدماتی كه به واردكردن نام كاربری و گذرواژه نیاز دارند، مرورگرهای وب و «سایر موراد» تمركز خواهد داشت./ ایرنا

استفاده پلیس آمریكا از سگ‌های ربات موجب نگرانی جدی مردم شده است. اتحادیه آزادی‌های مدنی ایالات متحده با ارسال نامه‌ای خطاب به پلیس ایالت ماساچوست خواستار توضیح در این زمینه شده است. انتظار می‌رود طی پنج تا ده سال آینده نیروهای پلیس در دنیا به شكل گسترده‌تری از ربات‌ها استفاده كنند./ مهر

جدا از آسیب‌پذیر بودن كابل‌های زیرزمینی، كابل‌كشی فرآیندی هزینه‌بر است. به‌علاوه در برخی از مناطق جغرافیایی زمین به دلیل ساختار خاصی كه دارند كابل‌كشی امكان‌پذیر نیست و مردم آنها هنوز به اینترنت دسترسی ندارند. بنا بر بررسی سازمان ملل متحد، تقریبا نیمی از جمعیت جهان هنوز به اینترنت دسترسی مناسبی ندارند.
در این میان میلیاردرهایی مانند ایلان ماسك، جف بزوس و ریچارد برانسون درصدد تغییر اساسی در فناوری دسترسی به اینترنت هستند تا مردم سراسر جهان بتوانند به آسانی به آن متصل شوند. آنها می‌خواهند روشی به‌كار ببرند تا به جای قرار گرفتن ریشه‌های اینترنت در زیر خاك، وب بی‌سیم درست بالای سر ما فعال باشد. این میلیاردرها كه در بازار ارائه فناوری‌های نو مشغول كارند، ایده‌های بسیار متفاوتی دارند؛ مثلا قراردادن بالن در ناحیه استراتوسفر جو زمین، استفاده از ماهواره‌ها و پهپادهای كروز. آنها تصمیم دارند اینترنت را، ولو با غیرطبیعی‌ترین روش‌ها گسترش دهند. این فرآیندی است كه به توسعه بازار و فروش بیشتر محصولات فناورانه آنها در سراسر جهان خواهد انجامید.
اینترنت كابلی و ماهواره‌ای
اینترنت شبكه عظیمی از رایانه‌هاست و وقتی شما آدرسی را در مرورگر تایپ می‌كنید، در واقع به آن فرمان می‌دهید كه به دستگاه دیگری كه ممكن است در جایی دیگر از دنیا قرار داشته باشد، متصل شود. بیشتر این اتصال‌ها از طریق كابل‌ها صورت می‌گیرد. حتی گوشی‌های هوشمند از آن دسته از امواج رادیویی استفاده می‌كنند كه در چند صد متر آخر به برج‌های سلولی كابلی متصل می‌شود.
در اینترنت ماهواره‌ای معمولا از ایستگاه‌های رله‌ای استفاده می‌شود كه در مدار «زمین‌ثابت» قرار گرفته و در حال چرخش‌اند. این ماهواره‌ها كه از نگاه ناظر روی زمین در مكانی ثابت به نظر می‌آیند، در فاصله 3000 كیلومتری بالای خط استوا قرار داشته و بخش وسیعی از زمین را پوشش می‌دهند. اما مسافت چرخش این ماهواره‌ها موجب تاخیر نیم‌ثانیه‌ای یا بیشتر در برابر علائم می‌شود و این مساله در تماس‌های صوتی اختلال ایجاد كرده و بازی‌های چند نفره آنلاین و همچنین معاملات تجاری پرسرعت را غیرممكن می‌كند.
مهم‌تر از همه، سرعت دانلود در این روش كمتر از روش اتصال كابلی مدرن است و آبونمان آن گران‌تر تمام می‌شود. همچنین این سیستم ماهواره‌ای به استفاده از یك دیش بزرگ و آسمان صاف نیاز دارد.
استراتوسفر و ایده‌های جالب شركت‌های بزرگ
اخیرا تعدادی از شركت‌های فناوری گفته‌اند قصد دارند ماهواره‌های خود را در لایه استراتوسفر جو، قرار دهند كه دومین لایه بزرگ اتمسفر است و بر فراز سطح زمین در ارتفاع ۱۰ تا ۵۰ كیلومتری قرار دارد. این لایه از اتمسفر آنقدر مرتفع است كه بتواند سیگنال‌ها را به منطقه‌ای به اندازه یك شهر بفرستد و البته آنقدر به زمین نزدیك است كه می‌توان بدون استفاده از دیش گیرنده سیگنال، با یك گوشی به‌راحتی ارتباط برقرار كرد.
مزیت دیگر این منطقه از اتمسفر در این است كه ماهواره‌ها را - در مقایسه با فضا - راحت‌تر می‌توان آنجا قرار داد. فیس‌بوك و گوگل كه در پی جذب مشتری‌های بیشترند، پهپادهایی ساخته‌اند كه با انرژی خورشید كار می‌كنند و می‌توانند در مدت چند هفته خود را به ۲۰كیلومتری زمین برسانند و از آنجا امكان استفاده از اینترنت را برای مردم روی زمین فراهم كنند. اما این پهپادها به زمین سقوط می‌كردند و با صدماتی كه به آنها وارد می‌شد، از كار می‌افتادند.
شركت‌های دیگر از جمله، بوئینگ و ایرباس روی پهپادهایی مشابه كار می‌كنند اما كارایی این فناوری چندان اثبات‌شده نیست.
شركت گوگل هم ایده‌ای جدید اما عجیب ارائه داده است. این شركت تصمیم گرفته با استفاده از قطاری از بالن‌های باد شده، داده‌ها را از آسمان به زمین منتقل كنند. در واقع این بالن‌ها توانستند پس از وقوع بلایای طبیعی در كشورهای پرو و پورتوریكو، ارتباط‌های اینترنتی برقرار كنند. گوگل با استفاده از این ایده در طرح لون (Loon) در نظر دارد به‌زودی در كنیا دسترسی به نسل چهارم (4G) خدمات اینترنتی را فعال كند.
اما استفاده از این بالن‌ها در تمام مناطق جغرافیایی مناسب نیست؛ مانند مناطقی كه باد در آنجا به اندازه كافی نمی‌وزد نمی‌توان از بالن‌ها به‌خوبی استفاده كرد.
از طرفی اگر بتوانیم فرستنده‌ها را پایین‌تر از مدار زمین ‌ثابت كه تاخیرهای نامطلوبی دارند و البته بالاتر از استراتوسفر كه از نظر آب‌ و هوایی بی‌ثبات است قرار دهیم، چه می‌شود؟ این منطقه را مدار نزدیك زمین (LEO)  می‌گویند كه ماهواره‌ها در آنجا می‌توانند در مدت زمان ده دقیقه، از این افق به افق دیگر حركت كنند. برای این‌كه بتوانیم سرویس اینترنتی دائمی در این مدار داشته باشیم، باید چند ماهواره را به دنبال هم طوری قرار دهیم كه دورادور كره زمین را پوشش داده و با ارسال سیگنال از یك ماهواره به ماهواره دیگر، عمل رله را به‌راحتی انجام دهند.
هركدام از شركت‌های ایریدیوم، گلوبال‌استار و اورب‌كام در مدار نزدیك زمین (LEO) چند ماهواره قرار داده‌اند كه خدمات اینترنتی را البته با سرعتی كند، فراهم می‌كند. اما برای گسترش اینترنت ماهواره‌ای، باید تعداد بسیاری از این ماهواره‌ها را در مدار نزدیك زمین قرار داد.
منبع: مجله New Scientist

برقراری ارتباط بین دو ماهواره با استفاده از لیزر یك مساله‌ است و حفظ ۲۴ ساعته ارتباط بین هزاران ماهواره، موضوع دیگری است. شركت اسپیس‌ایكس برای حل این مشكل از ناسا درخواست پشتیبانی فنی در سخت‌افزار جی‌پی‌اس و اجرای نرم‌افزار محاسبات مداری این آژانس فضایی در پردازنده‌های درون ماهواره استارلینك را كرده است.
این شركت همچنین در نظر دارد، بیش از ۷۵۰۰ ماهواره خود را در ارتفاع ۳۴۰ كیلومتری سطح زمین، بسیار پایین‌تر از هر ماهواره ارتباطی موجود، قرار دهد. این روش، تاخیر در ارسال داده‌ها و نیاز به انرژی را به حداقل می‌رساند. اما ماهواره‌ها در معرض دائمی كشش از سوی زمین قرار خواهند داشت. اگر پیشرانه این ماهواره‌ها پیوسته در حال فعالیت نباشد، ظرف چند هفته ماهواره‌ها به سمت پایین كشیده می‌شوند و در جو زمین می‌سوزند و از بین می‌روند. حتی با این شرایط هر ماهواره بیش از شش سال و اندی فعال نخواهد ماند. به این ترتیب شركت اسپیس‌ایكس برای حفظ ناوگان ماهواره‌های خود باید پس از گذشت نخستین دوره شش ساله، تمام ماهواره‌های خود را جایگزین كند.
مشكل اساسی‌تر چگونگی دسترسی كاربران اینترنت به ماهواره‌های مدار نزدیك زمین، از روی زمین است. اگرچه تشعشعات لیزری در حدی به‌كار برده می‌شوند كه به چشم‌ها صدمه نزنند، كوچك‌ترین ابر موجود در آسمان، جلوی ارتباط با آنها را می‌گیرد. بنابراین تمام این ماهواره‌های لیزری باید برای ارتباط با زمین از مدار، از امواج رادیویی استفاده كنند كه این كار مستلزم به‌كاربردن آنتن‌های گران‌قیمت است.
سازندگان اینترنت ماهواره‌ای قصد دارند با استفاده از آسمان، دسترسی مردم به اینترنت را بسیار آسان و البته ارزان كنند. اما این مشكلات هزینه‌بر سیستم‌های اینترنتی فضای كار را كمی مشكل می‌كند و شركت‌ها و سرمایه‌گذارها ممكن است از آن استقبال نكنند. همچنین كشورهای ثروتمندتر احتمال دارد رغبتی برای استفاده از این نوع اینترنت -كه به نظرشان كاری اضافی است- نداشته باشند.
اما با تمام مشكلات فوق، شركت‌هایی كه روی اینترنت ماهواره‌ای كار می‌كنند، می‌گویند این نوع اینترنت می‌تواند در آینده كاربران واقعی خود را بیابد كه بخشی از آنها در كشورهای غربی و همچنین كشورهای آفریقایی زندگی می‌كنند. استفاده از برج‌های شبكه نسل چهارم اینترنت (4G) در آفریقا می‌تواند نمونه بارز به‌كارگیری اینترنت ماهواره‌ای باشد.
دست آخر این‌كه اینترنت ماهواره‌ای مطمئن‌تر از اینترنت كابلی است و در خطر قطعی ناشی از حوادث قرار نمی‌گیرد. داده‌های ارسالی با استفاده از اشعه‌های نوری را نمی‌توان مانند اینترنت كابلی به سرقت برد و اطلاعات در برابر هكرها در امنیت بیشتری قرار خواهند داشت. با این حال هر سیستمی مسلما مزایا و معایبی دارد و رسیدن به وضعیت 100درصد ایده‌آل همیشه ممكن نیست.

 مایكروسافت و تله‌دسیك
قرار دادن ماهواره در مدار نزدیك زمین، سال‌ها پیش به ذهن بیل گیتس (بنیانگذار شركت مایكروسافت) خطور كرده بود. او در دهه 1370/ ۱۹۹۰ شركت نوپایی با نام تله‌دسیك (Teledesic) را راه‌اندازی کرد تا با هدایت آن، مجموعه‌ای عظیم از ۸۴۰ ماهواره را در مدار نزدیك زمین قرار دهد. آنها با استفاده از این ماهواره‌ها قصد داشتند امواج رادیویی ارسالی از نقطه‌ای از زمین را دریافت و به نقطه دیگر ارسال كنند. این شركت می‌خواست پهنای باند اینترنتی مناسبی در اختیار ۹۵ درصد از مردم دنیا قرار دهد، اما این اتفاق هرگز نیفتاد. شركت تله‌دسیك بدون این‌كه بتواند ماهواره‌ای در مدار نزدیك زمین بگذارد و این فناوری را گسترش دهد یا حتی بودجه‌ای برای این كار كسب كند، این طرح را رها كرد.
اكنون میلیاردرهای تازه‌نفس دیگری هستند كه می‌خواهند این روش را با هزینه‌ای كمتر و البته با فناوری‌های قدرتمندتر جدید، دوباره امتحان كنند.
وان‌وب
شركت وان‌وب (OneWeb) كه از سوی ایرباس، كوآل‌كام (سازنده تراشه‌های رایانه‌ای) و همچنین كارآفرین مشهوری به‌نام ریچارد برانسون حمایت می‌شود، قصد دارد ماهواره‌هایی را در مدار نزدیك زمین قرار دهد و اینترنت ماهواره‌ای را گسترش دهد.  شركت وان‌وب تاكنون شش ماهواره (هر كدام به ارزش یك میلیون دلار) را در زمستان 97 در مدار نزدیك زمین قرار داده است. این شركت می‌خواهد تعداد ماهواره‌ها را تا سال 1400 یا ۲۰۲۱ به ۶۰۰ ماهواره برساند كه بتوانند كاربران خود را به ۴۰ ایستگاه‌ زمینی یا بیشتر متصل و سرویس‌دهی اینترنتی ماهواره‌ای فعالیت خود را آغاز كنند.
اما ماهواره‌های وان‌وب فقط می‌توانند فواصل موجود در اینترنت كابلی را پر كنند. آخرین مرحله سفر هر یك از بسته‌های داده‌ها به كاربر ممكن است كه از طریق فضا انجام شود اما این بسته‌ها در باقی مراحل باز هم از طریق همان سیم‌ها منتقل می‌شود.
اسپیس‌ایكس، تله‌ست، لئوست
شركت‌های دیگری مانند اسپیس‌ایكس به مدیریت ایلان ماسك، شركت كانادایی تله‌ست و شركت لئوست واقع در لوگزامبورگ، در حال آزمایش روش‌های دیگری برای گسترش اینترنت ماهواره‌ای هستند و قصد دارند تا اوایل دهه 1400/ ۲۰۲۰، فعالیت این نوع خدمات اینترنتی را آغاز كنند.
هركدام از ماهواره‌های پرسرعت آنها باید بتوانند با ماهواره‌های دیگر در شبكه‌های مربوط به خود ارتباط برقرار كرده و سپس داده‌ها را از یك نقطه از دنیا به نقطه دیگر بفرستند. ایده این سه شركت برای عملی كردن این فناوری، ‌استفاده از لیزر است.
از نظر تئوری، لیزر در فضا بسیار هوشمندتر از امواج رادیویی ارتباط برقرار می‌كند. آنها همچنین در مصرف انرژی بهینه هستند و لازم نیست دستگاه‌های فرستنده و گیرنده بزرگ باشد. در واقع اندازه این دستگاه‌ها می‌تواند كوچك‌تر از یك دستگاه لیزر باشد. در ضمن لیزر مشكلات مربوط به شلوغی روبه‌رشد امواج رادیویی را ندارد. در امواج رادیویی معمولا تداخل وجود دارد اما در تشعشعات لیزری چنین تداخلی مشاهده نمی‌شود و در عین حال سرعت بالایی دارند.
بنابر محاسبات دانشمندان دانشگاه كالج‌لندن، با استفاده از ۱۲هزار ماهواره استارلینك شركت اسپیس‌ایكس می‌توان داده‌های اینترنتی را در ۴۵ میلی‌ثانیه ارسال كرد. در واقع این زمان تقریبا نصف زمان ارسال داده‌ها با استفاده از فیبر نوری است.
شركت اسپیس‌ایكس می‌گوید اینترنت ماهواره‌ای بر پایه لیزر آنها می‌تواند تا
سال 1404/ ۲۰۲۵، حدود ۴۰ میلیون كاربر را جذب خود كند كه این خدمات‌دهی در نهایت برایشان ۳۰ میلیارد دلار سود خواهد داشت.
اما لیزرها هم مشكلات خودشان را دارند. از مهم‌ترین مشكلات آن تمركز موفقیت‌آمیز اشعه لیزر با ضخامت یك تار موی انسان روی ماهواره‌ای است كه با سرعت هزاران كیلومتر در ساعت در حال حركت است.
از طرفی مهندسی از موسسه فناوری ماساچوست روی پروژه‌ای به نام كلیك (Click) كار می‌كند كه در آن لیزرهایی به كار گرفته شده است كه می‌توانند صدها كیلومتر را با سرعت طی كند و خود را به ماهواره‌های در اندازه مكعب‌های روبیك برسانند. این ماهواره‌ها می‌توانند با استفاده از لیزرهای دارای زاویه باز به عنوان بیكن، یكدیگر را یافته و برای ارتباط با پهنای باند، تشعشعات باریك‌تر را فعال كنند.
ناسا قرار است سال 1399/ ۲۰۲۰ این ایده را امتحان كند و ایلان ماسك هم می‌تواند با استفاده از فناوری مشابه، ماهواره‌های استارلینك خود را بررسی كند.

تازه‌ترین اخبار و گزارش‌های منتشر شده در پایگاه androidcentral نشان می‌دهد آمازون موفق شده است 4/10 میلیون دستگاه اسپیكر هوشمند در بازه زمانی سه ماهه سوم سال ۲۰۱۹ میلادی بفروشد و این به معنای آن است كه سهم آن 6/36 درصد بازارهای جهانی بوده است. به گزارش ایسنا، این در حالی است كه بزرگ‌ترین رقیب آن یعنی گوگل با كاهش ۴۰ درصدی در میزان فروش اسپیكرهای هوشمند در این بازه زمانی مواجه شده است. این غول فناوری در این مدت تنها 5/3 میلیون دستگاه فروخته و سهم آن نیز 3/12 درصد از بازار بوده است.
اسپیكرهای هوشمند از آن دسته گجت‌هایی است كه این روزها از محبوبیت و استقبال بی‌نظیری از سوی كاربران برخوردار شده است. در سال‌های اخیر تعداد زیادی از محصولات جدید و شگفت‌انگیز در عرصه فناوری و اشیای هوشمند معرفی و روانه بازارهای جهانی شدند كه در این میان یكی از بزرگ‌ترین رقابت‌ها، عرضه اسپیكرهای هوشمند توسط دو غول فناوری آمریكایی یعنی آمازون و گوگل بود. البته تنها این دو شركت به رقابت بر سر تولید و عرضه اسپیكرهای هوشمند نپرداخته‌اند، بلكه شركت‌های بسیاری همچون بایدو و علی بابا در چین نیز به تولید این گجت‌های كاربردی و دوست داشتنی روی آورده‌ و توانسته اند سهم قابل توجهی از بازار اسپیكرهای هوشمند را به خود اختصاص دهند.

در روزهای اخیر وارونگی دما و پایداری جو باعث شدت گرفتن آلودگی هوا در بسیاری نقاط كشور شد و مدارس را در برخی استان‌ها همچون تهران، اصفهان، خراسان رضوی، سمنان و قم به تعطیلی كشاند. وضعیت هوای تهران در پنجشنبه هفتم آذر برای همه گروه‌ها ناسالم اعلام شد. در چنین شرایطی توصیه می‌شود افراد تا حد ممكن از به خیابان رفتن خودداری كنند. اما بالاخره آلودگی هوای بیرون خانه بر كیفیت هوای داخل ساختمان‌ها نیز تأثیر می‌گذارد. مشكل آلودگی هوا معضل مهمی در جهان است و كلانشهرهای فراوانی با آن دست به گریبانند. برای در امان بودن از آلودگی هوا دست كم در داخل ساختمان‌ها، یك شركت نوپا (استارت‌آپ) فنلاندی می‌خواهد تصفیه‌كننده‌هایی برای هوای ورودی به ساختمان‌ها عرضه كند كه دی‌اكسیدكربن را از هوا می‌گیرد و آن را تبدیل به سوخت می‌كند. با این روش هم كیفیت هوای داخل ساختمان‌ها افزایش پیدا می‌كند و هم سوخت تجدیدپذیر تولید می‌شود.  در روشی كه شركت سولیتیر پاور (Soletair Power) ارائه كرده است، آب با استفاده از برق تجزیه می‌شود و هیدروژن حاصل از آن با دی‌اكسیدكربن گرفته‌شده از هوا واكنش داده و سوخت‌های هیدروكربنی مانند متان تولید می‌كند.
این شركت نوپا توانسته در فروردین امسال 500 هزار یورو (نزدیك به هفت میلیارد تومان) سرمایه‌گذاری برای تجاری‌سازی این روش جذب كند. باید دید این روش چقدر می‌تواند با اقبال عمومی مواجه و در ساختمان‌ها به كار گرفته شود.
شكی نیست كه این شیوه تصفیه هوا جالب است اما به نظر می‌رسد باید سراغ حل ریشه‌ای مشكل آلودگی هوا رفت. آلودگی هوا در شهرها فقط یكی از جنبه‌های استفاده گسترده از سوخت‌های فسیلی برای حمل‌ونقل و تولید انرژی است. گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی تبعات بسیار بلندمدت‌تر این آلودگی‌هاست كه آینده سیاره‌مان را به‌طور جدی تهدید می‌كند. برای حل ریشه‌ای این معضلات و تهدیدها باید به سمت استفاده از انرژی‌های پاك، سبز و بدون آلایندگی رفت. استفاده از انرژی‌های خورشیدی و بادی برای تولید برق و جایگزین شدن خودروهای درون‌سوز با خودروهای الكتریكی، چاره مشكل آلودگی هوا و انتشار گازهای گلخانه‌ای است. در این میان تا رواج استفاده از خودروهای برقی در جهان روش‌هایی مانند سامانه تصفیه هوا و تولید سوخت شركت سولیتیر پاور راهكارهایی میان‌مدت است كه برای تخفیف عوارض جانبی مشكل می‌توان آنها را به كار گرفت.