نکات ریز و درشتی درباره دارایی‌بافی
هنر مردانه در جهیزیه عروس
نكته‌های ریز و درشت زیادی درباره دارایی‌بافی وجود دارد. نكاتی كه هر كدام از آنها نشان‌دهنده اصالت هنر دارایی بافی را نشان می‌دهند.
نام دیگر دارایی، ایكات (Ikat) است كه از كلمه مالایی منجیكات (Mengikat) اقتباس شده و به معنای گره زدن و متصل كردن است.
در گذشته ایكات یا دارایی را مردان می‌بافتند. برخلاف بافت پارچه‌های دیگر، زنان خیلی كمی وجود دارند كه دارایی‌بافی بلد باشند و دارایی بافی بیشتر یك شغل مردانه است. هرچند زنان هم دارایی بافی را انجام می‌دادند و در خانه‌ها به صورت كارمزدی دارایی می‌بافتند.
هر بافنده به طور معمول روزانه حدود ۱۸۰ گرم ابریشم مصنوعی مصرف و دارایی ابریشمی تولید می‌كرده كه اطرافش را با نخ‌هایی از نخ ابریشم بافته و زینت می‌دادند.
در گذشته دارایی بافی شغل خانوادگی بوده است. پدران، بافت و رنگرزی را به پسران خود آموزش می‌دادند و این هنر سینه‌به‌سینه به نسل بعدی منتقل می‌شد.
به خاطر شكل رنگ‌آمیزی خاصی كه در دارایی بافی به كار می‌رود، هر كدام از دارایی‌ها منحصربه‌فرد هستند. هیچ پارچه دارایی نیست كه پس از بافت شبیه دارایی دیگری باشد.
در گذشته دارایی ابریشمی را در جهیزیه عروس می‌گذاشتند. عروسی كه در جهیزیه‌اش دارایی داشت، در خانواده شوهر ارج و قربی داشت و به دیده دارا به او نگاه می‌کردند. یكی از دلایل نام‌گذاری ایكات به نام دارایی این است كه خیلی از خانواده‌ها در گذشته قدرت خرید دارایی را نداشتند. زیرا در گذشته پارچه زربافت ابریشمی بسیار گران بوده است.
ایكات‌ها عموما در اندازه خاصی بافته می‌شوند. ابعاد پارچه، در عرض 90 سانتی‌متری و طول 30 متری است.
مصرف پارچه دارایی بیشتر برای روتختی و رو میزی استفاده می‌شده است. امروز البته پارچه دارایی در دوخت انواع مانتو، كیف و حتی برای شال و روسری زنان هم استفاده می‌شود.
نام دیگر دارایی، ایكات (Ikat) است كه از كلمه مالایی منجیكات (Mengikat) اقتباس شده و به معنای گره زدن و متصل كردن است.
در گذشته ایكات یا دارایی را مردان می‌بافتند. برخلاف بافت پارچه‌های دیگر، زنان خیلی كمی وجود دارند كه دارایی‌بافی بلد باشند و دارایی بافی بیشتر یك شغل مردانه است. هرچند زنان هم دارایی بافی را انجام می‌دادند و در خانه‌ها به صورت كارمزدی دارایی می‌بافتند.
هر بافنده به طور معمول روزانه حدود ۱۸۰ گرم ابریشم مصنوعی مصرف و دارایی ابریشمی تولید می‌كرده كه اطرافش را با نخ‌هایی از نخ ابریشم بافته و زینت می‌دادند.
در گذشته دارایی بافی شغل خانوادگی بوده است. پدران، بافت و رنگرزی را به پسران خود آموزش می‌دادند و این هنر سینه‌به‌سینه به نسل بعدی منتقل می‌شد.
به خاطر شكل رنگ‌آمیزی خاصی كه در دارایی بافی به كار می‌رود، هر كدام از دارایی‌ها منحصربه‌فرد هستند. هیچ پارچه دارایی نیست كه پس از بافت شبیه دارایی دیگری باشد.
در گذشته دارایی ابریشمی را در جهیزیه عروس می‌گذاشتند. عروسی كه در جهیزیه‌اش دارایی داشت، در خانواده شوهر ارج و قربی داشت و به دیده دارا به او نگاه می‌کردند. یكی از دلایل نام‌گذاری ایكات به نام دارایی این است كه خیلی از خانواده‌ها در گذشته قدرت خرید دارایی را نداشتند. زیرا در گذشته پارچه زربافت ابریشمی بسیار گران بوده است.
ایكات‌ها عموما در اندازه خاصی بافته می‌شوند. ابعاد پارچه، در عرض 90 سانتی‌متری و طول 30 متری است.
مصرف پارچه دارایی بیشتر برای روتختی و رو میزی استفاده می‌شده است. امروز البته پارچه دارایی در دوخت انواع مانتو، كیف و حتی برای شال و روسری زنان هم استفاده می‌شود.
