طی یک دهه اخیر، شمار سریال‌های شاخص خارجی پخش‌شده از قاب تلویزیون، کمتر از انگشتان دو دست بوده است؛ سریال‌هایی چون فرار از زندان، سرقت پول و خانه پوشالی که شهرت جهانی دارند و احیانا یک یا چند جایزه امی (اسکار تلویزیونی) هم برده‌اند.
پخش کم‌تعداد سریال‌های شاخص خارجی از تلویزیون، در حالی اتفاق افتاده که این امر درباره فیلم‌های سینمایی صادق نیست. همه‌ساله در تعطیلات نوروز فیلم‌های پربیننده و جذاب سینمای جهان از شبکه‌های مختلف تلویزیون روی آنتن می‌رود و در طول سال نیز بازپخش‌های متعددی از آنها در شبکه نمایش و دیگر شبکه‌ها دیده می‌شود. این اتفاق چه برای فیلم‌های نامزد و برنده اسکار و چه برای ابرقهرمانی‌ها و بلاک‌باسترهای پرفروش رخ می‌دهد. با این حال مخاطبان کمتر شاهد تماشای سریال‌های پربیننده خارجی از قاب رسانه‌ملی هستند. در عین حال که از نظر ممیزی و محتوای غیرقابل پخش، تفاوت محسوسی میان محصولات سینمایی و تلویزیونی غربی نیست. گرچه این امر ممکن است به دلیل کاهش تعداد کل سریال‌های خارجی باشد اما روی ذائقه مخاطب و کیفیت آثار داخلی تأثیراتی دارد که قابل انکار نیست.
بی‌تردید سطح سلیقه مخاطب تابعی از آثاری است که می‌بیند. روی آنتن رفتن محصولات شاخص بین‌المللی از قاب رسانه‌ملی که مخاطبی فراگیر دارد، از جنبه‌هایی حتی برای سریال‌های داخلی نیز مفید خواهدبود؛ چراکه با تغییر مثبت ذائقه مخاطب،
به شکلی غیرمستقیم کیفیت سریال‌های تلویزیون را بالا خواهدبرد. شاید یکی از دلایلی که سریال‌های خیابان‌خلوت‌کن زیادی در دهه‌های گذشته تولید می‌شد و امروز شمار این دست سریال‌ها کمتر شده، تفاوت سطح سلیقه مخاطبان باشد. امروزه عده‌ای از جوان‌هایی که مخاطبان بالقوه سریال‌های تلویزیون هستند، از طریق رسانه‌های جدید به تماشای آثار روز شبکه‌های بین‌المللی می‌نشینند و گاه به دلیل بالارفتن سطح توقع از سریال‌ها، با برخی تولیدات تلویزیون همراهی کمتری پیدا می‌کنند. در مقابل سریال‌های داخلی همچنان برای عده‌ای دیگر از مخاطبان که به این قسم محصولات دسترسی ندارند، جذابیت خود را حفظ کرده‌است. بالا رفتن سطح سلیقه کلی مخاطب که در گرو تماشای محصولات باکیفیت است، لاجرم سریال‌سازان را نیز به دنبال خود خواهدکشاند.
از همین روست که به نظر می‌رسد بخشی از تصورات عمومی درباره کیفیت پایین‌تر سریال‌های کنونی تلویزیون نسبت به سریال‌های دهه‌های قبل نیز ناشی از بالا رفتن سطح سلیقه مخاطب در اثر تماشای محصولات بین‌المللی باشد. تردیدی نیست که عناوینی چون متهم گریخت، پاورچین و خانه سبز باکیفیت‌تر از دیگر آثار دوره خود هستند اما شاید یکی از دلایل اصلی استقبال کنونی از آنها، خاطره‌انگیز بودن آنها باشد که همواره یکی از عوامل اصلی موفقیت شبکه آی‌فیلم هم بوده است. در عین حال که ممکن است بسیاری از آثار قدیمی تلویزیون، از لحاظ کیفی بالاتر از مجموعه‌های کنونی نباشند و اگر امروز برای نخستین بار روی آنتن بروند، نتوانند موفقیت چندانی کسب کنند اما حالا به لطف نوستالژی، توجهات فراوانی جلب می‌کنند.
به علاوه می‌دانیم که تجربه پخش آثار شاخص بین‌المللی - چه شرقی و چه غربی -  برای آنتن رسانه‌ملی مثبت بوده‌است. در یک دهه اخیر مخاطبان از محصولات پربیننده شرق آسیا مانند افسانه جومونگ استقبال فوق‌العاده‌ای کرده‌اند. در مقابل سریال‌هایی چون خانه پوشالی و فرار از زندان نیز وقتی به آنتن صداوسیما رسیده‌اند، با واکنش مثبت مخاطبان مواجه شده‌اند. بازپخش این دو قسم مجموعه‌ها نیز همواره با استقبال مخاطبان  همراه است.
در این میان برخی محصولات مانند هشدار برای کبرا 11 نیز که روزگاری برای مخاطب جذاب بوده، امروز محبوبیت سابق را ندارد؛ امری که نشان می‌دهد انتخاب سریال‌های خارجی برای پخش از تلویزیون نیز باید با اقتضائات روز صورت گیرد و برخی محصولات جذاب نیز ممکن است طی گذر زمان رنگ کهنگی به خود بگیرند.