مجازات باید بازدارنده و پشیمانکننده باشد
سردار حسین رحیمی فرمانده انتظامی تهران بزرگ
در برخی موارد شاهد بوده ایم که بعضی مجرمان، سوابق متعدد داشتهاند و پس از چندین نوبت دستگیر شدن، دادگاهی شدن، به زندان رفتن و گذراندن دوران حبس، بعد از آزادی از زندان بیدرنگ و تنها با گذشت چند روز، البته در برخی موارد با تجربه بیشتر ـ تجربههایی که از همبندیهای خود آموخته اند ـ و با تشکیل باند ـ به کمک همبندیهای خود ـ دوباره دست به اعمال مجرمانه زدهاند و این بار حرفهایتر از قبل از طریق ناصواب و از راه خلاف به مقاصد شوم خود رسیدهاند.
آنچه مسلم است این که باید در برخی موضوعاتی که دیگر اثرگذار نیستند، بازنگری شود. آنچه میتوان از کنار هم قراردادن این پازل به هم ریخته متوجه شد، این است که باید مجازات اعمال شده برای مجرمان بازدارنده و پشیمانکننده باشد، به گونهای که کسی جرات تعدی، تجاوز و دست درازی به مال و ناموس دیگران را نداشتهباشد و اگر کسی مرتکب چنین اشتباهی شد، به گونهای تأدیب و تنبیه شود که نه تنها خود از خواب غفلت بیدار شود بلکه درس عبرتی هم شود برای افرادی که این خیال خام را در سر میپرورانند که میشود از راه خلاف، ره صدساله را یکشبه پیمود.
برای تحقق مدینهای که در آن فضیلتها جایگزین رذیلتها شوند، نیازمند تلاش جمعی همه مسؤولان، نهادها، دستگاهها و متولیان فرهنگی، آموزشی، اقتصادی و... است؛ نباید اجازه دهیم شرایط به گونهای پیش برود که تخم مرغ دزدها تبدیل به شتر دزد شوند.
همه افراد یک جامعه به طرق مختلف با هم وابسته بوده و پیوستگی دارند و سرنوشت هر فرد در حقیقت به همه افراد جامعه برمیگردد؛ از این رو باید تلاش کنیم همه افراد خود را عضو اجتماعی که در آن زندگی میکنند، بدانند نه اینکه خود را تافته جدا بافته یا عضوی اضافی تصور کنند؛ چرا که این نبود تعلق و وابستگینداشتن میتواند مصائب و مشکلات بسیاری را به همراه داشتهباشد.
در هر صورت هستند کسانی که گوش شنیدن پند و نصیحت را ندارند ـ کسانی که پس از حبسهای متعدد همچنان در پی ارتکاب جرائم بدتری هستند ـ لذا با اینگونه افراد باید با سرپنجه قانون برخورد کرد تا هرگز به خود اجازه ندهند با سبکسری و کوتهنظری خود آسایش و آرامش دیگران را سلب و به مال و ناموس دیگران
تعدی کنند.
آنچه مسلم است این که باید در برخی موضوعاتی که دیگر اثرگذار نیستند، بازنگری شود. آنچه میتوان از کنار هم قراردادن این پازل به هم ریخته متوجه شد، این است که باید مجازات اعمال شده برای مجرمان بازدارنده و پشیمانکننده باشد، به گونهای که کسی جرات تعدی، تجاوز و دست درازی به مال و ناموس دیگران را نداشتهباشد و اگر کسی مرتکب چنین اشتباهی شد، به گونهای تأدیب و تنبیه شود که نه تنها خود از خواب غفلت بیدار شود بلکه درس عبرتی هم شود برای افرادی که این خیال خام را در سر میپرورانند که میشود از راه خلاف، ره صدساله را یکشبه پیمود.
برای تحقق مدینهای که در آن فضیلتها جایگزین رذیلتها شوند، نیازمند تلاش جمعی همه مسؤولان، نهادها، دستگاهها و متولیان فرهنگی، آموزشی، اقتصادی و... است؛ نباید اجازه دهیم شرایط به گونهای پیش برود که تخم مرغ دزدها تبدیل به شتر دزد شوند.
همه افراد یک جامعه به طرق مختلف با هم وابسته بوده و پیوستگی دارند و سرنوشت هر فرد در حقیقت به همه افراد جامعه برمیگردد؛ از این رو باید تلاش کنیم همه افراد خود را عضو اجتماعی که در آن زندگی میکنند، بدانند نه اینکه خود را تافته جدا بافته یا عضوی اضافی تصور کنند؛ چرا که این نبود تعلق و وابستگینداشتن میتواند مصائب و مشکلات بسیاری را به همراه داشتهباشد.
در هر صورت هستند کسانی که گوش شنیدن پند و نصیحت را ندارند ـ کسانی که پس از حبسهای متعدد همچنان در پی ارتکاب جرائم بدتری هستند ـ لذا با اینگونه افراد باید با سرپنجه قانون برخورد کرد تا هرگز به خود اجازه ندهند با سبکسری و کوتهنظری خود آسایش و آرامش دیگران را سلب و به مال و ناموس دیگران
تعدی کنند.