بلاكچین فقط یك دستاورد فنی نیست؛ نقطه وصل مفاهیم دنیای توزیع‌شده است و مهم‌ترین نكته‌ای كه به ما یادآوری می‌كند تمركززدایی است. اعتماد در بی‌اعتمادی یكی از دستاوردهای بلاكچین است؛ یعنی برای انجام تراكنش‌ها در محیطی كه افراد به هم اعتماد ندارند نیازی به واسطه‌ها وجود ندارد. همیشه این واسطه‌ها بوده‌اند كه نقش ایجاد اعتماد در محیط‌های بدون اعتماد را به عهده گرفته‌اند. حالا این نقش با بلاكچین جایگزین شده است. مواردی مانند حاكمیت افراد بر پروتكل ضد تورم بودن از ویژگی‌های مثبت بلاكچین است.
به‌عبارتی بلاكچین زمینه حاكمیت اثربخش مردم را فراهم می‌كند و افراد می‌توانند دیدگاه‌هایشان را از طریق پروتكل به قانون تبدیل كنند.
انجام پردازش‌های سنگین‌تر برای كار یكسان، حذف تمام اختیارات انسانی، كارایی پایین، هزینه بالا و كندی (در بیشتر اپلیكیشن‌ها) از معایب بلاكچین هستند، بنابراین بسیاری كه بلاكچین را ابزاری ارزان برای انتقال پول معرفی می‌كنند در اشتباه هستند یا این‌كه بلاكچین كارایی بالایی دارد و می‌توان به‌آسانی از طریق آن پول منتقل كرد درست نیست. بلاكچین ابزاری كند، گران و با كارایی پایین است؛ بلاكچین فناوری است كه به‌طور خاص برای این طراحی‌شده كه واسطه‌ها را حذف كند.
برای رسیدن به هدف حذف واسطه‌ها هم به مصرف انرژی زیادی نیاز است. راه‌حل‌های متمركز معمولا سریع‌تر، ارزان‌تر و كارایی بالاتری دارند كه در آنها وظیفه ایجاد اعتماد را یك واسطه طرف سوم ایجاد می‌كند. نكته جالب این‌كه تقریبا تمام راه‌حل‌های مبتنی بر بلاكچین فعلی به‌طرف سوم و واسطه نیاز پیدا می‌كنند كه این با فلسفه بلاكچین در تضاد است، بنابراین تمركززدایی باید به‌اندازه كافی جذاب باشد كه افراد حاضر شوند هزینه بیشتر و كارایی كمتر را به جان بخرند؛ این موضوع فعلا در بیت‌كوین جواب داده است.