حمل و نقل سیاستزده
مدتی است رویكرد فكری مدیران شهری در جهان از خودرومحور به انسان محور تغییر پیدا كرده و به جای این كه به فكر جابهجایی ماشینها باشند، به فكر جابهجایی آدمها هستند و بنابراین به مدیریت زمان سفر فكر میكنند كه بهترین و كارآمدترین روش آن استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی انبوهبر است، مانند قطار شهری و اتوبوس تا مردم به جای استفاده از وسیله شخصی از وسایل عمومی استفاده كنند و ضمن كاهش آلودگی هوا، هزینههای سفر و اتلاف زمان نیز كاهش پیدا میكند.
با این حال بخشی از موضوع
حمل و نقل عمومی سیاسی است و این كفه سیاسی معمولا بر بقیه مسائل میچربد و ناهماهنگی و ناكارآمدی در حمل و نقل كشور به وجود میآید. كمبود بودجه معمولا یك جور بهانه سیاسی است، بنابراین این كفه سیاسی، یك كفه اضافی است كه در حمل و نقل عمومی غالب شده و موجب عقبماندگی آن شده است.
برای توسعه حمل و نقل عمومی راههای زیادی وجود دارد. برای نمونه در مترو با استفاده از مجتمعهای ایستگاهی میشود هزینه تونل، ریل و واگن را تامین كرد و درآمد اضافه نیز داشت به همین دلیل نبود اعتبار به نوعی بهانه سیاسی است.
این در حالی است كه معمولا نگاه شهرداریها به حمل و نقل عمومی، كاسبكارانه است. در بحث قانون كاهش آلودگی هوا و واگذاری موضوع به شهرداریها شاهدیم شهرداریها به عنوان منبع درآمد به آن نگاه میكنند، نه نگاه مدیریت تقاضای سفر و كاهش آلودگی هوا. راهكار از بین رفتن مشكلات شهری این است كه نگاه سیاسی بین شهرداریها و دولتها برداشته شده و به مردم بیشتر توجه شود. امروز كه شهرداری تهران و دولت از نظر سیاسی با هم همسو هستند، متاسفانه با مشكل كمبود بودجه روبهرو هستیم كه البته در این میان سوءمدیریت نیز به مشكلات دامن میزند، گویی مدیریت شهر را رفع تكلیف میدانیم.
با این حال بخشی از موضوع
حمل و نقل عمومی سیاسی است و این كفه سیاسی معمولا بر بقیه مسائل میچربد و ناهماهنگی و ناكارآمدی در حمل و نقل كشور به وجود میآید. كمبود بودجه معمولا یك جور بهانه سیاسی است، بنابراین این كفه سیاسی، یك كفه اضافی است كه در حمل و نقل عمومی غالب شده و موجب عقبماندگی آن شده است.
برای توسعه حمل و نقل عمومی راههای زیادی وجود دارد. برای نمونه در مترو با استفاده از مجتمعهای ایستگاهی میشود هزینه تونل، ریل و واگن را تامین كرد و درآمد اضافه نیز داشت به همین دلیل نبود اعتبار به نوعی بهانه سیاسی است.
این در حالی است كه معمولا نگاه شهرداریها به حمل و نقل عمومی، كاسبكارانه است. در بحث قانون كاهش آلودگی هوا و واگذاری موضوع به شهرداریها شاهدیم شهرداریها به عنوان منبع درآمد به آن نگاه میكنند، نه نگاه مدیریت تقاضای سفر و كاهش آلودگی هوا. راهكار از بین رفتن مشكلات شهری این است كه نگاه سیاسی بین شهرداریها و دولتها برداشته شده و به مردم بیشتر توجه شود. امروز كه شهرداری تهران و دولت از نظر سیاسی با هم همسو هستند، متاسفانه با مشكل كمبود بودجه روبهرو هستیم كه البته در این میان سوءمدیریت نیز به مشكلات دامن میزند، گویی مدیریت شهر را رفع تكلیف میدانیم.
تیتر خبرها
-
نتایج اولیه كنكور، چهارشنبه اعلام میشود
-
اعلام زمان ثبتنام متقاضیان امریه سربازی در قوه قضاییه
-
حمل و نقل عمومی در ایستگاه فراموشی
-
۵۶ قلم داروی گیاهی پوشش بیمهای دارند
-
حیات 5/3 میلیون اصله نخل در خطر نابودی
-
تشكیل پرونده برای مدیران متخلف مدارس
-
نقش موتورسیكلتها در تصادفات برون شهری تیرماه
-
كمبود بودجه یا سوءمدیریت؟
-
حمل و نقل سیاستزده