این چند فریم عكس، ما را عجیب یاد اشاره‌ای از سوزان سانتاگ درباره عكس‌های افشاگر می‌اندازد؛ اندیشمندی كه به عكس‌ها دقت می‌كرد و درباره‌شان می‌نوشت.
او در كتاب «نظر به درد دیگران» از عكس‌هایی می‌گوید كه عكاسی را به هنری اعتراضی تبدیل می‌كنند؛ هنری ورای «جذابیت‌های صرفا طبقاتی». در پس‌زمینه این اعتراض، عكاس پرسه‌زنی است كه عكس‌های واقع‌نگار او، واقعیت‌هایی را درباره طبقات ثبت می‌كنند. در این موقعیت است كه سانتاگ عكس و هنر عكاسی را به انتزاعی زیبایی‌شناسانه می‌كشاند تا در فرم جذاب خود، ندای اعتراض سر دهد. طبقه‌ای را افشا كند و فلاكتی اجتماعی را نشانه بگیرد.
حالا عكاسی كه امروز با او درباره عکس‌های معروفش از دادگاه یکشنبه مفسدان اقتصادی به گفت‌وگو نشسته‌ایم، چند فریم ثبت كرده و با آنها به لایه‌ای پنهان از طبقه‌ای فاسد نفوذ كرده است.