پیغام آخر سالی محمدعلی موحد

پیغام آخر سالی محمدعلی موحد

یك‌بار همین‌جا نوشتیم كه آدم اگر محمدعلی موحد باشد دیگر از این دنیا چه می‌خواهد؟ محقق و ادیبی كه هر كاری كرد، به حد اعلا كرد، در مواقعی قدر دید و در مواقعی هم نه. دیروز كه این دو صفحه ادبیات 98 را تدارك می‌دیدیم، پیغامی ویدئویی درباره مقابله با شیوه ویروس كرونا از حضرت استاد منتشر شد كه دیدیم حیف است آن را اینجا برایتان به اشتراك نگذاریم. این عرفان‌پژوه، تاریخ‌نگار، حقوقدان و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این پیام كه تصویری از دست‌خط متن آن نیز منتشر شده نوشته است: «دوستان! جنگی دهشتناك درگرفته است با دشمنی كه شما او را نمی‌بینید و او شما را می‌بیند. در جبهه‌ای به وسعت و گستردگی عالم و عالمیان. مشرق تا به مغرب. همه كس از زن و مرد و پیر و برنا درگیر این جنگند. پزشكان و پرستاران البته قهرمانانِ خط مقدم جبهه‌اند كه به نشان شجاعت سرافرازند و از هر سو غریو مرحبا و آفرین می‌شنوند و صدالبته كه سزاوار هرگونه سپاس و ستایشند. اما هر چه هست آنان لباس رزم بر تن دارند و ساز و برگ كارزار در اختیار دارند و از آموزش‌های لازم برخوردارند. غمِ آن انبوهِ جماعتی بر دل من نشسته است كه برای ادامه‌ زندگی محتاج كار روزانه‌اند. كارگران دستمزدبگیر، در سطوح مختلف، پشت میز اداره، پشت فرمان خودرو، پای ماشین كارگاه، كارگرانی كه باید تمام روز را با خاك و گِل و سنگ و سیمان پنجه درافكنند تا بتوانند دَم غروب قوت لایموتی برای زن و بچه‌ خود ببرند. یقین دارم كه توقف فعالیت‌ها عرصه را بر آنان تنگ‌تر خواهد كرد. به فكر آنان باشیم. مردان و زنان باشرف و آبروداری را كه در تنگنا افتاده‌اند فراموش نكنیم. روزگار بدی است. اما اصلا و ابدا شك نكنید كه در جنگ میان مرگ و زندگی زندگی پیروز خواهد شد. مبادا كه جوان‌ها بی‌حوصله شوند و بی‌تابی كنند. به نظرم جهان آبستن حوادث شگرفی است. امروز كه هستیم به وظیفه‌ وجدانی خود عمل كنیم و امید را از دست ندهیم. فردای روشن‌تری در راه است. چه باك اگر من نبینمش، دیگرانش خواهند دید. به خدا می‌سپارمتان دوستان عزیز. محمدعلی موحّد ۱۳۹۸/۱۲/۱۸».