جهانِ این روزها درگیر یک همه‌گیری‌ است که تقریبا می‌توان گفت همه انسان‌ها را روی این کره خاکی تحت تاثیر قرار داده ‌است و اذهان را متمرکز به خود و بی‌توجه به هر مساله‌ دیگری در دنیا کرده ‌است. این ویروس کوچک که هیچ فکر نمی‌کردیم این مقدار مشهور و جهانی شود، تقریبا هیچ نقطه‌ای از زمین را بی‌اثر باقی نگذاشته و این را می‌توان از عجایب قرن اخیر دانست!
من اما این روزها از دریچه آنچه بلدم به موضوع نگاه کرده و به آن اندیشیده‌ام و سوالم این است که دوران پس از کرونا برای ما چگونه خواهد گذشت؟ این میزان از جهانشمولی، چه آثاری را بر انسان معاصر خواهد گذاشت؟ برای آیندگانمان چه چیزی از این دوره از تاریخ را ثبت خواهیم کرد؟
حتما همه شما اثرات آن را در زندگی روزمره‌ خود دیده‌اید. از دست‌هایی که در روز مدام شسته می‌شوند، از اقلامی که حتما به صورت کاملا جدی شسته و ضدعفونی می‌شوند، از رعایت‌های وسواسی و در نهایت این میزان از حساسیت به پروتکل‌های بهداشتی سازمان بهداشت جهانی!
حتما همه برای یکبار هم که شده اسم راه‌حلی را که انسان معاصر برای مقابله با این ویروس پیش‌بینی کرده ‌است شنیده اید. بله، از قانون «فاصله گذاری اجتماعی» صحبت می‌کنم. به این فکر می‌کنم که این راه ‌حل از ما انسان‌های امروزی چه خواهد ساخت؟ با «سبک زندگی» و فرهنگ ما چه خواهد کرد؟ برای ما اهالی ایران که این روزها را در قرنطینه و فاصله از یکدیگر می‌گذرانیم، دوران پس از کرونا، چگونه خواهد بود؟
بله. پاسخ خیلی مبهم و دشوار است. من اگر بخواهم از دریچه معماری و شهرسازی با شما سخن بگویم باید به این نکته اشاره کنم که ما تقریبا در هیچ بستر شهری برای مقابله با این ویروس و رعایت این فاصله‌گذاری اجتماعی آماده نبوده‌ایم. البته این چیزی نیست که ما فقط در ایران با آن مواجه باشیم. امروزه با توجه به امکانات پزشکی و بیمارستانی، بسیاری از بیمارانی را که در وضع وخیم به سر نمی‌برند و نیازی به مراقبت‌های ویژه ندارند به قرنطینه‌سازی در خانه و جداسازی از دیگر اعضای خانواده توصیه می کنند!
زمانی‌که انسان برای به نمایش‌گذاشتن قدرت و ثروت و بعدها برای به رخ کشیدن توان سازه‌ای خود به آپارتمان‌نشینی و ساخت آسمانخراش‌ها روی آورد که امروزه به دلیل کاهش حجم فضاهای شهری و افزایش سرسام آور قیمت‌ها حتی ابعاد این آپارتمان‌ها هم رو به کوچک‌شدن است، هیچ‌گاه گمان نمی‌کرد که روزی برای مقابله با یک اپیدمی جهانی نیاز به فضایی برای قرنطینه شدن و حفظ فاصله با اعضای خانواده‌اش پیدا کند. در حال حاضر تنها مطالبه نیز این است که کرونا را جدی بگیریم و بپذیریم که ما و همه دنیا را شوکه کرده‌ و امکانات ما برای مقابله با آن محدود است، پس به هم و رعایت این فاصله اجتماعی کمک کنیم و در خانه بمانیم!