ماه رمضان امسال در حالی رو به پایان است که مردم تلاش کردند با رعایت قوانین بهداشتی ناشی از شیوع کرونا، آن را کنار هم سپری کنند
شب‌های دلتنگی
ماه رمضان امسال متفاوت بود، ماهی که خودش حال و هوای متفاوت و تازه‌ای را هر سال به زندگی‌مان می‌آورد، امسال با پدیده کرونا روبه‌رو شد. هر چند برای حفظ سلامت جامعه بسیاری از آیین‌های جمعی این ماه تحت تاثیر قرار گرفت اما همه تلاش کردند راه‌های تازه‌ای برای حفظ حال خوش ماه مهمانی خدا پیدا کنند؛ ماهی که البته اگر بنشینی گوشه خانه و عبادت کنی هم باز حال خوشی دارد، اما عموم جامعه دوست دارند در این ماه به عبادت‌های جمعی بپردازند. امسال هم با همه دشواری شرایط و احتیاط‌ها اما مردم به شیوه خودشان تلاش کردند این ماه را کنار هم باشند، هم موارد بهداشتی جامعه را رعایت کنند و هم روزهای خوب رمضان را خوب‌تر بگذرانند. نتیجه‌اش هم این شد که هم مردم و هم مسوولان به رفتارهای تازه‌ای رسیدند که می‌توان آنها را فرهنگ‌سازی‌های مناسبی دانست که شاید در شرایط عادی کمتر ذهن‌ها پی برنامه‌ریزی و شکل‌دهی‌شان می‌رفت.
ما تسلیم بشو نیستیم!
کرونا که آمد، شکل زندگی عوض شد. فعالیت‌های جمعی بسیاری تعطیل شدند. در سراسر دنیا فضاها و رویدادهای فرهنگی، هنری، ورزشی و ... تعطیل شدند و آدم‌ها تنها نشستند گوشه خانه‌شان. هر چند در برخی کشورها از جمله ایتالیا مردم سعی کردند با ساز نواختن در تراس خانه‌هایشان حال شهر را عوض کنند، اما بالاخره خیلی چیزها تعطیل شد. در ایران هم این رویه وجود داشت ولی در ماه رمضان همه تلاش کردند برای تغییر آن و البته شاهد اتفاقات متفاوتی هم بودیم.
سینما ماشین
اگر از علاقه‌مندان پیگیر سینمای ایران بودید و هستید، حتما خوب به خاطر دارید که هر وقت به حوالی ماه مبارک رمضان می‌رسیدیم، برخی تهیه‌کننده‌ها، کارگردان‌ها و پخش‌کننده‌های فیلم، در گفت و گو با رسانه‌های مختلف، از اکران این ماه به عنوان فصل نامناسب نمایش فیلم در سینماها یاد می‌کردند. روزه‌داری و انجام امور مذهبی مربوط به ماه مبارک رمضان، میل و اراده چندانی برای سینما رفتن باقی نمی‌گذاشت و میزان استقبال از فیلم‌ها و فروش آنها در گیشه تعریف چندانی نداشت. به همین دلیل صاحبان آثار سینمایی عمدتا تمایلی برای نمایش فیلم‌هایشان در این ماه نداشتند. تجربیات سال‌های مختلف به مرور این فرضیه را تقویت کرد که فیلم‌های اکران ماه رمضان، سرنوشت خوبی در گیشه پیدا نمی‌کنند. طرح ویژه اکران از افطار تا سحر تا حدودی و در مقاطعی، باعث رونق نصفه و نیمه سالن‌های سینما و فروش نسبی فیلم‌های اکران ماه رمضان شد، اما باز در کلیت، تضمینی برای موفقیت فیلم‌ها نبود و آن بدبینی تاریخی را از بین نبرد. البته بخشی از ناکامی فیلم‌ها در این ماه هم تلقینی به نظر می‌رسید و اگر برخی صاحبان فیلم‌ها ترس و ملاحظه اکران را کنار می‌گذاشتند و فیلم‌هایی بالقوه پرمخاطب و با مولفه‌های فروش بالا را در ماه رمضان اکران می‌کردند، چه بسا روشنایی چراغ سالن‌های سینما در این ماه هم حفظ می‌شد و هم انگیزه‌ای برای اکران دیگر فیلم‌ها به وجود می‌آمد.
اما شیوع کرونا و تعطیلی بی سابقه و تقریبا درازمدت سالن‌های سینما باعث شد همه آن تقسیم‌بندی‌های نانوشته، بی اثر و بی‌کاربرد به نظر برسند و دیگر هیچ‌کس از ارجحیت و طلایی بودن اکران‌های عید نوروز و عید فطر بر اکران ماه مبارک رمضان سخنی به میان نیاورد؛ چون اصلا اکرانی وجود ندارد. حالا به شکل ناگزیری، شیوه اکران و نمایش فیلم در سینمای ایران و جهان، تا اطلاع ثانوی تغییر یافته‌است. تجربیات اکران آنلاین خروج، ساخته ابراهیم حاتمی کیا و طلا ساخته پرویز شهبازی و «سینما ماشین» با فیلم خروج، می‌تواند با بررسی کارشناسانه و آسیب‌شناسانه، مسیرهای تازه‌ای را درباره نمایش فیلم‌های سینمای ایران پیش روی سینماگران قرار دهد. ضمن این که با این تغییر و تحول ناخواسته و تزریق هوای تازه به فضای اکران، نوبت‌ها و فصل‌های اکران در سینمای ایران از جمله ماه مبارک رمضان، دستخوش تغییرات اساسی خواهدشد و می‌توان به همه آنها به چشم یک فرصت طلایی نمایش
فیلم نگاه کرد.
محفل ماشین
ماه رمضان بود و عبادت‌های جمعی. آدم‌ها عالم خوشی داشتند از این‌که در مساجد، اماکن مذهبی و حتی در خانه‌هایشان دور هم جمع شوند، قرآن به سر بگیرند و عبادت کنند. امسال اما نمی‌شد این اتفاقات به شکل گذشته تکرار شود. هر چند در شب‌های قدر مردم با رعایت فاصله اجتماعی در مساجد به عبادت پرداختند اما یک اتفاق خوب دیگر هم بعد از افطار در تهران میزبان مردم بود؛ اتفاقی که البته کاش تکثیر شود و در ایام غیرکرونایی هم تمام شهرهای ایران را با خود
همراه کند.
شب‌های دلتنگی در پارک ارم یکی از اتفاقات خوب ماه رمضان امسال بود. جنگی که مانند سینما ماشین با برنامه‌ریزی موسسه اوج شکل گرفت. در این ویژه‌برنامه‌ها هر چند مردم شب‌ها در خودروی خود می‌نشستند و برنامه‌هایی را که در فضای باز مقابلشان اجرا می‌شد، دنبال می‌کردند اما آنها که تجربه‌اش کرده‌اند معتقدند حس و حال خوبی داشته‌است. شاید همین اتفاق موجب شود در سال‌های بعد هم برنامه‌ریزی‌های مشابه صورت گیرد و ماه رمضان در ایران بتواند نیمه اول خود یعنی تا تولد امام حسن (ع)
را با شادی بیشتری بگذراند، شادی‌هایی جمعی که البته می تواند رگه‌هایی معنوی هم به خود بگیرد. اتفاقی که امسال در همین شب‌های دلتنگی شاهدش بودیم. مردم هم شاهد اجرای موسیقی و شعرخوانی بودند و هم کتاب دعا و قرآن به دست در ماشین همراه با هم دعا کردند.
راهپیمایی ماشین
راهپیمایی ماشین را هم بیفزایید به این رویدادهایی که مردم از درون خودروی خود همراهی‌اش کرده‌اند. همین جمعه پیش رو قرار است مردم راهپیمایی روز قدس را در خودروی خود برگزار کنند تا تمام آنچه از آیین‌های رمضانی‌شان را که می‌شده و می‌توانسته‌اند، در کنار هم بجا بیاورند.
عبادت آنلاین
در فضای مجازی هم کم نبودند رویدادهای مجازی جالبی که با محوریت ماه رمضان برگزار شدند. لایوهای اینستاگرامی، ختم قرآن‌های دوره‌ای تلگرامی و بسیاری رویدادهای مشابه دیگر. البته با همه این امکانات جالب است بدانید طبق نظرسنجی ایسپا 51 درصد مردم برنامه‌های ویژه ماه رمضان را در صدا و سیما دنبال می‌کرده‌اند و با همه گسترش فضای مجازی هنوز هم رسانه ملی انتخاب اول مردم بوده‌است.
ما تسلیم بشو نیستیم!
کرونا که آمد، شکل زندگی عوض شد. فعالیت‌های جمعی بسیاری تعطیل شدند. در سراسر دنیا فضاها و رویدادهای فرهنگی، هنری، ورزشی و ... تعطیل شدند و آدم‌ها تنها نشستند گوشه خانه‌شان. هر چند در برخی کشورها از جمله ایتالیا مردم سعی کردند با ساز نواختن در تراس خانه‌هایشان حال شهر را عوض کنند، اما بالاخره خیلی چیزها تعطیل شد. در ایران هم این رویه وجود داشت ولی در ماه رمضان همه تلاش کردند برای تغییر آن و البته شاهد اتفاقات متفاوتی هم بودیم.
سینما ماشین
اگر از علاقه‌مندان پیگیر سینمای ایران بودید و هستید، حتما خوب به خاطر دارید که هر وقت به حوالی ماه مبارک رمضان می‌رسیدیم، برخی تهیه‌کننده‌ها، کارگردان‌ها و پخش‌کننده‌های فیلم، در گفت و گو با رسانه‌های مختلف، از اکران این ماه به عنوان فصل نامناسب نمایش فیلم در سینماها یاد می‌کردند. روزه‌داری و انجام امور مذهبی مربوط به ماه مبارک رمضان، میل و اراده چندانی برای سینما رفتن باقی نمی‌گذاشت و میزان استقبال از فیلم‌ها و فروش آنها در گیشه تعریف چندانی نداشت. به همین دلیل صاحبان آثار سینمایی عمدتا تمایلی برای نمایش فیلم‌هایشان در این ماه نداشتند. تجربیات سال‌های مختلف به مرور این فرضیه را تقویت کرد که فیلم‌های اکران ماه رمضان، سرنوشت خوبی در گیشه پیدا نمی‌کنند. طرح ویژه اکران از افطار تا سحر تا حدودی و در مقاطعی، باعث رونق نصفه و نیمه سالن‌های سینما و فروش نسبی فیلم‌های اکران ماه رمضان شد، اما باز در کلیت، تضمینی برای موفقیت فیلم‌ها نبود و آن بدبینی تاریخی را از بین نبرد. البته بخشی از ناکامی فیلم‌ها در این ماه هم تلقینی به نظر می‌رسید و اگر برخی صاحبان فیلم‌ها ترس و ملاحظه اکران را کنار می‌گذاشتند و فیلم‌هایی بالقوه پرمخاطب و با مولفه‌های فروش بالا را در ماه رمضان اکران می‌کردند، چه بسا روشنایی چراغ سالن‌های سینما در این ماه هم حفظ می‌شد و هم انگیزه‌ای برای اکران دیگر فیلم‌ها به وجود می‌آمد.
اما شیوع کرونا و تعطیلی بی سابقه و تقریبا درازمدت سالن‌های سینما باعث شد همه آن تقسیم‌بندی‌های نانوشته، بی اثر و بی‌کاربرد به نظر برسند و دیگر هیچ‌کس از ارجحیت و طلایی بودن اکران‌های عید نوروز و عید فطر بر اکران ماه مبارک رمضان سخنی به میان نیاورد؛ چون اصلا اکرانی وجود ندارد. حالا به شکل ناگزیری، شیوه اکران و نمایش فیلم در سینمای ایران و جهان، تا اطلاع ثانوی تغییر یافته‌است. تجربیات اکران آنلاین خروج، ساخته ابراهیم حاتمی کیا و طلا ساخته پرویز شهبازی و «سینما ماشین» با فیلم خروج، می‌تواند با بررسی کارشناسانه و آسیب‌شناسانه، مسیرهای تازه‌ای را درباره نمایش فیلم‌های سینمای ایران پیش روی سینماگران قرار دهد. ضمن این که با این تغییر و تحول ناخواسته و تزریق هوای تازه به فضای اکران، نوبت‌ها و فصل‌های اکران در سینمای ایران از جمله ماه مبارک رمضان، دستخوش تغییرات اساسی خواهدشد و می‌توان به همه آنها به چشم یک فرصت طلایی نمایش
فیلم نگاه کرد.
محفل ماشین
ماه رمضان بود و عبادت‌های جمعی. آدم‌ها عالم خوشی داشتند از این‌که در مساجد، اماکن مذهبی و حتی در خانه‌هایشان دور هم جمع شوند، قرآن به سر بگیرند و عبادت کنند. امسال اما نمی‌شد این اتفاقات به شکل گذشته تکرار شود. هر چند در شب‌های قدر مردم با رعایت فاصله اجتماعی در مساجد به عبادت پرداختند اما یک اتفاق خوب دیگر هم بعد از افطار در تهران میزبان مردم بود؛ اتفاقی که البته کاش تکثیر شود و در ایام غیرکرونایی هم تمام شهرهای ایران را با خود
همراه کند.
شب‌های دلتنگی در پارک ارم یکی از اتفاقات خوب ماه رمضان امسال بود. جنگی که مانند سینما ماشین با برنامه‌ریزی موسسه اوج شکل گرفت. در این ویژه‌برنامه‌ها هر چند مردم شب‌ها در خودروی خود می‌نشستند و برنامه‌هایی را که در فضای باز مقابلشان اجرا می‌شد، دنبال می‌کردند اما آنها که تجربه‌اش کرده‌اند معتقدند حس و حال خوبی داشته‌است. شاید همین اتفاق موجب شود در سال‌های بعد هم برنامه‌ریزی‌های مشابه صورت گیرد و ماه رمضان در ایران بتواند نیمه اول خود یعنی تا تولد امام حسن (ع)
را با شادی بیشتری بگذراند، شادی‌هایی جمعی که البته می تواند رگه‌هایی معنوی هم به خود بگیرد. اتفاقی که امسال در همین شب‌های دلتنگی شاهدش بودیم. مردم هم شاهد اجرای موسیقی و شعرخوانی بودند و هم کتاب دعا و قرآن به دست در ماشین همراه با هم دعا کردند.
راهپیمایی ماشین
راهپیمایی ماشین را هم بیفزایید به این رویدادهایی که مردم از درون خودروی خود همراهی‌اش کرده‌اند. همین جمعه پیش رو قرار است مردم راهپیمایی روز قدس را در خودروی خود برگزار کنند تا تمام آنچه از آیین‌های رمضانی‌شان را که می‌شده و می‌توانسته‌اند، در کنار هم بجا بیاورند.
عبادت آنلاین
در فضای مجازی هم کم نبودند رویدادهای مجازی جالبی که با محوریت ماه رمضان برگزار شدند. لایوهای اینستاگرامی، ختم قرآن‌های دوره‌ای تلگرامی و بسیاری رویدادهای مشابه دیگر. البته با همه این امکانات جالب است بدانید طبق نظرسنجی ایسپا 51 درصد مردم برنامه‌های ویژه ماه رمضان را در صدا و سیما دنبال می‌کرده‌اند و با همه گسترش فضای مجازی هنوز هم رسانه ملی انتخاب اول مردم بوده‌است.
ضمیمه نوجوانه
