دیداری كه در 30 آبان 98 برگزار شد، توفیقی بود كه رفیق راه جمعی از یاران شد؛ جمعی از سینه‌سوخته‌ها، راویان و آفتاب‌خورده‌های سرزمین‌های خونین دوران هشت سال دفاع مقدس كه به نمایندگی از همرزمان‌شان به دیدار رهبر معظم انقلاب شتافتند.
این جمع رفقایی كه به زیارت آقا رفتند، سال‌های سال از شهیدان و دلدادگی آنها به آقا روح‌ا... گفته بودند و ان‌شاءا... همان كسانی باشند كه رهبری هم به آنها به عنوان یاران خراسانی‌شان دل‌ بسته باشند. این دیدار، دیدار دلدادگان آقا با مرادشان بود و به همین دلیل حال و هوایی كه بر جلسه حاكم بود، حال و هوای یك دیدار آسمانی و الهی بود.  جمعی به دیدار آقا رفتند و همین جمع به همراه آقا به حضور شهدای گرانقدر و امام شهدا شرفیاب شدند، خودم به‌شخصه حضور شهدا را در جلسه حس می‌كردم. در روایتگری جنگ و جبهه لازم است ‌كه رزمندگان دوران دفاع مقدس خاطرات‌شان را بنویسند و علاوه‌بر آن، دقیق و هنرمندانه و به‌موقع آنچه در سینه دارند، به نسل جدید منتقل كنند. چراکه اگر ما ننویسیم، دیگران می‌نویسند و اگر دیگران بنویسند؛ در تحریف و تخریب دفاع مقدس كم نخواهند گذاشت و چیزی واژگونه به نسل جدید منتقل خواهند كرد. برای همین به نظرم لازم است كه جنگ‌رفته‌ها و جبهه‌دیده‌ها همت‌شان را به كار گیرند تا مانع جریان تحریف شوند و با روایتگری واقعیاتی كه به چشم دیده‌اند، سینه به سینه و نسل به نسل حماسه‌ای كه ملت ایران با رشادت از آن بیرون آمد را منتقل كنند. در روایتگری‌ها اگر در كنار بیان هنرمندانه و دقیق، نیات الهی را به كار گیریم، شك نكنید كه نه‌تنها جریان تحریف شكست می‌خورد، بلكه قطعا اثر وضعی درخشانی بر روح جامعه خواهد گذاشت. كما این‌كه دیدیم راهیان نور چه تاثیرات شگرفی بر جوانان كشور باقی گذاشت.