بازی در «پروژه قدرت» برایم زنگ تفریح بود

جوزف گوردون لویت در گفت و گو با رسانه‌ها

بازی در «پروژه قدرت» برایم زنگ تفریح بود

 جوزف گوردون لویت حالا 39ساله است و در کارنامه‌اش فیلم‌های خوبی با فیلمسازان مطرح دارد. طی ماه‌های گذشته دو فیلم از او در اینترنت پخش شد و یک بار دیگر، نام بازیگر را در سطح وسیعی مطرح کرد. در گفت‌وگوی ترجمه شده زیر که کوتاه شده چند مصاحبه اینترنتی است، این هنرمند درباره نوع انتخاب‌هایش صحبت می‌کند.
خاطره خوبی از «پروژه قدرت» ندارید. سر صحنه زخمی شدید.
به هرحال از این جور اتفاقات همیشه سر صحنه فیلمبرداری رخ می‌دهد و اجتناب ناپذیر است. همه تلاش ما بازیگران این است که نقش محوله را به بهترین شکل بازی کنیم و بعضی وقت‌ها لازم می‌شود که خودمان را برایش زخمی هم بکنیم.
با توجه به کرونا، هر سه فیلم جدیدتان سر از پخش استریم درآورد. این موضوع ناراحت‌تان نمی‌کند؟
کووید-19 واقعیت تلخی بود که برای همه مشکل ساز شد. نمی‌توان با واقعیت‌ها جنگید و باید آنها را پذیرفت. وقتی سالن سینمایی باز نیست و تماشاگران به سینما نمی‌روند، اصرار برای اکران عمومی فیلم‌ها چه فایده‌ای دارد و راه به کجا می‌برد؟ شاید این هم نوعی توفیق اجباری بود که با پخش اینترنتی و استریم همراه شوم. البته استقبال تماشاگران از دو فیلم پروژه قدرت و محاکمه 7 شیکاگویی خیلی خوب بوده و این جای خوشوقتی است.
انتخاب اکشن پروژه قدرت از جانب شما که به عنوان بازیگری با کارنامه فیلم‌های اسکاری معروف شده اید، کمی عجیب بود.
در هر صورت در مقام یک بازیگر باید نقش‌های متفاوت را به عهده بگیرید. قرار نیست همیشه در فیلم‌های سنگین و غیرمتعارف درام و اجتماعی ایفای نقش کنم. به زنگ تفریح هم نیاز دارم. بازی در این اکشن علمی-تخیلی هم چیزهای جدیدی به من آموخت و نکات تازه‌ای را یاد گرفتم. شاید این چیزها را از بازی در آن محصولات غیرمتعارفی که اشاره کردید، هیچ وقت یاد نمی‌گرفتم. بازی در پروژه قدرت بامزه بود و فکر کنم وقتی آدم‌ها زمان تولید فیلمی سرگرم شوند و آن جور فیلم ساختن برایشان فان باشد، تماشاگران هم به همان اندازه سرگرم شده و احساس فان می‌کنند.
بازی در محاکمه 7 شیکاگویی انتخاب سختی بود؟ از این نظر که نقش اصلی ندارید و بازی تان در کنار بازی بقیه بازیگران، ممکن است گم شده و دیده نشود.
مهم این است که با یک پروژه خیلی خوب کار می‌کنی و یک نقش خاص را به عهده داری. همیشه طرفدار تنوع بوده‌ام و در انتخاب نقش‌هایم، به این مهم توجه دارم. بازی در فیلمی چالش‌برانگیز حتی اگر نقش بسیار مهمی در آن نداشته‌باشم، برایم جذاب است و این چالش را با تمام وجود قبول می‌کنم. وقتی فیلمی جذاب باشد، بازی تو هم در آن دیده می‌شود، حتی اگر کوتاه باشد.



نگاهی به «محاکمه 7 شیکاگویی»
تقدیر از موازی‌کاری فیلمساز

این درام تاریخی حقوقی را آرون سورکین براساس فیلمنامه‌ای از خودش کارگردانی کرده و این روزها که بحث‌های نژادی در آمریکا داغ است، توانسته به‌صورت یکی از آثار مهم سال 2020 درآید و حتی شانس دریافت جوایز اسکار را هم به‌دست بیاورد. به‌دلیل شخصیت‌های متعددی که در داستان فیلم وجود دارد باید از این درام تاریخی به‌عنوان یکی از فیلم‌های پربازیگر سال یاد کرد. نقش تمام شخصیت‌ها تقریبا برابر است و حضوری مساوی در داستان دارند. این داستان دنبال‌کننده اتفاقاتی است که برای هفت شیکاگویی رخ می‌دهد. آنها گروهی از جوانان معترض آمریکایی بودند که به جنگ ویتنام و تبعات آن اعتراض داشتند و تظاهراتی علیه آن به راه انداختند و به‌خاطر آن محکوم به برهم زدن امنیت عمومی شدند. تظاهرات آنها در سال 1968 در شهر شیکاگو و مقابل یکی از مراکز مهم شهر رخ داد. ترکیب خوبی از بازیگران سینما همچون یحیی عبدل متین، ساشا بارون کوهن، جوزف گوردون لویت، مایکل کیتن، فرانک لانگلا، ادی ردمایر و جرمی استرانگ نقش مختلف فیلم را بازی کرده‌اند. در این بین، گوردون لویت نه نقش یکی از تظاهرکنندگان معترض که نقش وکیل جوانی را به‌عهده گرفته که به‌دنبال کشف واقعیات است و از بالا به او تحمیل می‌شود که پرونده را به سمت خواست دولتمردان ببرد.
سورکین فیلمنامه‌اش را سال 2007 نوشت و قصد داشت آن را به دست استیون اسپیلبرگ بسپارد تا او وظیفه کارگردانی فیلم را به‌عهده بگیرد. نقش‌های مختلف فیلم هم قرار بود به‌دست بازیگرانی ناشناس و تازه‌وارد سپرده شود. به‌دنبال اعتصاب بزرگ اتحادیه فیلمنامه‌نویسان آمریکا در سال 2007 و بالا بودن هزینه‌های تولید فیلم، اسپیلبرگ از کارگردانی فیلم انصراف داد. این در حالی بود که از او نقل شده که فیلمنامه فیلم درخشان است و اشتیاق عجیبی برای کارگردانی‌اش داشته است. سورکین که کناره‌گیری اسپیلبرگ برایش قابل هضم نبود، فیلمنامه را بایگانی می‌کند. در سال 2018 مدیران شرکت پارامونت که متوجه می‌شوند سورکین چنین فیلمنامه‌ای دارد، به او پیشنهاد همکاری داده و خواستار آن می‌شوند که خودش وظیفه کارگردانی را به‌عهده بگیرد. پارامونتی‌ها برنامه‌های وسیعی برای اکران عمومی این درام تاریخی داشتند اما کووید-‌19 تمام آنها را برهم زد و مدیران پارامونت امتیاز پخش فیلم را به نتفلیکس واگذار کردند. منتقدان سینمایی به‌شدت فیلم را پسندیدند و از بازی‌ها، کارگردانی و فیلمنامه تعریف زیادی کردند. در عین حال، آنها از موازی قراردادن حوادث فیلم با اتفاقات رخ داده در چند سال اخیر در آمریکا هم یاد کرده و شوخ‌طبعی و ابتکار سورکین را تحسین کردند.


 مروری بر فیلم «پروژه قدرت»
ابر قهرمانانه ای با حال و هوای متفاوت

با رونق گرفتن تولید فیلم‌های ابرقهرمانانه و استقبال بالای تماشاگران از این محصولات، حالا صنعت سینما به فکر گسترش شکل داستان‌گویی در این‌گونه پرطرفدار افتاده و فیلم‌های ابرقهرمانانه‌ای با‌حال و هوای تازه و متفاوت (از محصولاتی که تا‌به‌حال تولید و اکران کرده) ارائه می‌کند. این فیلم‌ها گرچه ابرقهرمانانه به حساب می‌آیند، اما شباهتی به ماجراجویی‌های کمیک استریپی چهره‌های مشهوری چون بتمن، سوپرمن، مرد عنکبوتی، آیرن من، تور و دیگران ندارند. با این حال، باز هم از این فیلم‌ها به‌عنوان محصولی ابرقهرمانانه اسم می‌برند. «پروژه قدرت» یکی از همین فیلم‌هاست که مدتی قبل در معرض دید تماشاگران کنجکاو قرار گرفت و توانست نظر مساعد آنان را جلب کند. تیم دو نفره آریل چولمان و هنری جوست کارگردانی این اکشن آینده‌نگرانه را انجام داده و جیمی فوکس و جوزف گوردون لویت دو بازیگر اصلی آن هستند. داستان در منطقه نیواورلئان اتفاق می‌افتد. شایعه‌ای در سطح شهر مطرح شده که یک قرص مرموز جدید، قدرت‌هایی ابرقهرمانانه به کسانی می‌دهد که آن را مصرف می‌کنند. تنها بعد از مصرف قرص است که می‌توان نتیجه آن را دید و متوجه شد که با آدم‌ها چه می‌کند. دلایل مختلفی باعث می‌شود تا گروهی از اهالی شهر به‌دنبال دستیابی به این قرص باشند و با کمک آن اقدامات پلید و ضد‌بشری خود را انجام دهند. زمانی که این قرص‌ها به‌صورت تهدید و خطری برای مردم شهر درمی‌آیند، فرانک شیور یک پلیس محلی (گوردون لویت) با نوجوانی دلال (دومینیک فیشبک) و آرت کهنه‌سربازی با ماموریتی محرمانه (جیمی فوکس) همراه می‌شود تا محل تولید قرص‌ها را پیدا کرده و آنها را معدوم کنند.
شبکه نتفلیکس سال 2017 اعلام کرد فیلمنامه پرطرفدار ماتسون تیملین به‌نام پروژه قدرت را به قسمت بالایی خریداری کرده است. در حالی که بین چند شرکت بزرگ فیلمسازی بر سر خرید این فیلمنامه جنگ و درگیری بود، تیملین شبکه اینترنتی نتفلیکس را به بقیه ترجیح داد.
کل صحنه‌های فیلم در منطقه نیواورلئان فیلمبرداری شد و گوردون لویت سر صحنه فیلمبرداری به‌شدت مجروح شد. او در حالی که سوار بر دوچرخه بود، تصادف کرد و جراحت برداشت. هزینه تولید فیلم 85 میلیون دلار شد و به‌گفته سازندگانش بیش از 50 میلیون دلار آن، صرف ساخت مکان‌های مناسب برای فیلمبرداری در لوئیزیانا شد. زمانی که نتفلیکس پروژه قدرت را روز 14 آگوست پخش اینترنتی کرد، طی دو هفته پربیننده‌ترین فیلم پلتفرم‌های اینترنتی بود. مدیران نتفلیکس صحبت از بازدید 75 میلیون نفری از این اکشن علمی_تخیلی در چهار روز اول پخش آن می‌کنند. با وجود این، استقبال منتقدان از فیلم به اندازه تماشاگران نبود. ایراد عمده‌ای که منتقدان به پروژه قدرت گرفتند، غیرواقعی بودن شدید داستان فیلم بود که باور وقوع چنین اتفاقی را بسیار نامحتمل می‌دانستند و عقیده داشتند نمی‌تواند پایه و اساس منطقی داشته باشد.