جشنواره تبدیل به چراغ شده است
انسیه شاهحسینی از جمله بانوان فیلمساز سینمای ایران است كه آثار متفاوتی را از نگاه هنرمندانه خود تولید و روانه پرده سینماها كرد. او چند سالی است كه فیلمنامهای در دست دارد، اما هنوز موفق به تولید آن نشده است.
«زیباتر از زندگی» آخرین فیلم این بانوی هنرمند بود كه روانه سینماها شد.
شاهحسینی در گفتوگو با هنرآنلاین درباره جشنواره فیلم فجر و تاثیر آن بر جریان سینما گفت: آن زمانی كه مهندسی فرهنگی در ایران وجود داشت و سینمای ایران به درستی هدایت میشد، جشنواره فیلم فجر مسیر حركت فیلمسازان را برای سال آینده مشخص میكرد؛ یعنی فیلمهای ارزشی برگزیده تبدیل به الگویی برای فیلمسازان طی سال آینده میشد و جشنواره هم به این آثار بها میداد و از آنها حمایت میكرد. آن زمان اگر فیلمی در زمینه دفاع مقدس ساخته میشد، متولیان امر نوعی در راستای چیدمان فیلمها تلاش میكردند كه این فیلم به خوبی دیده شود. حتی اطراف یك فیلم ارزشی ضعیف را هم به منظور هر چه بهتر دیده شدن فیلم خلوت میكردند.
او ادامه داد: اما امروز شاهد آن هستیم كه جشنواره فجر مسیر خود را گم كرده است. این رویداد نه تنها هدایتكننده نیست، بلكه تبدیل به بازاری شده كه هر فردی هر محصولی را كه دارد در این بازار مورد معامله و خرید و فروش قرار میدهد، در حالی كه آن بازار باید خود یك حامی و سفارشدهنده باشد نه اینكه هر فیلمسازی هر اثر با هر كیفیتی را به جشنواره ارائه دهد. جشنواره تبدیل به چراغی شده است كه در دهه فجر روشن میشود و عدهای هم از آن استقبال میكنند، اما مسیر گم است و عدهای دور خود با سردرگمی میچرخند و تنها دغدغه فروش فیلم را دارند.
كارگردان «پنالتی» مطرح كرد: یك عده سینمادار و افرادی كه مسؤول پخش آثار سینمایی هستند تنها چرتكه میاندازند كه امسال از میان این تعداد فیلم چه تعداد از آنها فروش خوبی دارد. به این فكر نمیكنند كه آیا این آثار میتوانند ارائهدهنده یك مشی درست باشند و تأثیر مطلوبی در جامعه ما داشته باشند. در گذشته نقدهای بسیاری درباره آثار سینما نوشته و ویترینی از ارزشهای بیان شده ساخته میشد كه مشوق فیلمسازان بود. امروز سینمای ارزشی در این چرتكهاندازیها جایی ندارد و بهراحتی از گردونه پخش خارج میشود. اگر تهیهكننده فیلمی در این باندها حضور نداشته باشد، طوری چیدمان فیلمهای كمدی انجام میشود كه فیلم ارزشی فرصتی برای دیده شدن نداشته باشد.
شاهحسینی اظهار كرد: مسؤولان فرهنگی در سینمای كشور به جای آنكه مهندسی سینما را بر عهده گیرند، به واسطه منافع خود بزرگترین ضربه را به سینما وارد كردهاند.