منابع طبیعیخواری در همه جای ایران
باید دانست بحث منابع طبیعیخواری تنها محدود به جنگلهای ابر گردنه حیران و لواسان نیست. جنگلخواری و مرتعخواری در شمال كشور بیشتر به چشم میخورد، اما منابع طبیعیخواری در همه جای ایران وجود دارد. در جنگلهای زاگرس و در هر نقطه از ایران میتوان ردپای افرادی را كه به طبیعت چشم طمع دارند، پیدا كرد. دلایل زمینخواری در ایران فراوان است. مهمترین بحث آن اما كمكاری مجریان متولی، بیقانونی و ضعف در پیگیری قوانین و حمایت نكردن از اراضی ملی است. مجریان و متولیان محیطزیست و منابع طبیعی بهوضوح قوانین را زیرپا میگذارند. به عنوان مثال سازمان جنگلها، طرح كشت در اراضی شیبدار را در جنگلها اجرا میكند. حال سوال اینجاست این سازمان وظیفه دارد این طرح را اجرایی كند؟ این طرح با ماهیت این سازمان همخوانی ندارد. این طرح هم مانند بسیاری از طرحهای دیگر، در نیمه رها خواهد شد؛ طرحی كه در حوزه وظایف این سازمان هم نیست. بسیاری از مدیران دولتی، شوراها و كمیسیونهای محیطزیستی، خود به منابع طبیعیخواری كمك میكنند. با بیتوجهی به اراضی و به اسم اشتغالزایی، ماهیت زمینی را تغییر میدهند و به تخریب طبیعت دامن میزنند. به عنوان مثال، چند وقتی است سازمان جنگلها از اجرایی شدن، طرح كاداستر و این كه اگر اجرایی شود، راهها برای منابع طبیعیخواری بسته میشود، میگوید. از اینكه بودجهای برای این طرح نیست. درصورتی كه موضوع حالا، بودجه نیست. ما بودجه داریم اما توانایی، مسؤولیت و ناظر برای اجرایی شدن طرحها را نداریم. در برخی مواقع هم، مدیرانی كه در رأس كار قرار دارند، از خلا قانونی استفاده میكنند. ما البته در زمینه محیطزیست قانون داریم. مشكل اینجاست كه این قوانین اجرا نمیشود. در بسیاری از مواقع، متولیان برخورد سلیقهای با قوانین دارند و آن بخشی را كه خود دوست دارند، اجرایی میكند. این روزها برخی مردم و مدیران دست به دست هم دادهاند و به تراژدی منابع طبیعیخواری دامن میزنند.