چند روزی كه از شروع نبرد میان نیروهای امنیتی بدن با ویروس آنفلوآنزا گذشت، لنفوسیت‌های تی با ورود به ریه‌ها به كشتن سلول‌های آلوده بدن به ویروس آنفلوآنزا می‌پردازند تا به این ترتیب از گسترش عفونت بیشتر جلوگیری كنند. از نظر وجدان ما این كار دستگاه امنیتی بدن كه اقدام علیه سلول‌های بیمار خودش است شاید پسندیده نباشد؛ با این حال بدن ما تجربه میلیون‌ها سال مبارزه اجداد ما را با عوامل بیماری‌زا در حافظه ژنتیكی خود دارد و برآیند این تجارب اتخاذ این تصمیم را برای سیستم ایمنی ما آسان كرده است. اما به هر حال این فرآیند به شدت به ریه‌ها آسیب زده و ممكن است منجر به بروز بیماری برونشیت شود كه می‌تواند بیماری ریوی موجود را بدتر كند و تنفس را برای بیمار مشكل سازد.
مساله دیگر ایجاد خلط در ریه‌هاست كه موجب سرفه بیمار می‌شود. ایجاد حجم بالای خلط گاهی برای خود بیمار شگفت‌انگیز است! اما بد نیست بدانید این نوعی واكنش ایمنی بدن است كه سعی دارد از طریق ایجاد خلط، مجاری هوایی دستگاه تنفس را پاك كند. معمولا آسیب ناشی از ورود سلول‌های لنفوسیت تی به ریه‌های بیمار موقتی است، اما چنانچه این آسیب گسترش یابد و خود بیمار برای كمك به دستگاه امنیتی بدنش به پزشك مراجعه نكند و داروهای لازم را - كه شبیه مهمات اثربخش برای نیروهای امنیتی و انتظامی بدن است - فراهم نكند، اقدام كشنده لنفوسیت‌های تی در برابر سلول‌های آلوده بدن، سرانجام شبیه كودتای دستگاه امنیتی بدن علیه خودش عمل می‌كند و اینجاست كه ابتلا به آنفلوآنزا می‌تواند به مرگ بیمار منجر شود.
عملكرد مناسب لنفوسیت‌های تی در ریه‌های فرد مبتلا به آنفلوآنزا برای از بین بردن ویروس‌ها مهم است.
هر چه فرد مسن‌تر یا در حال استفاده از داروهای سركوب‌كننده سیستم ایمنی بدن باشد، عملكرد سلول‌های تی كاهش یافته و حذف ویروس طول می‌كشد. این اتفاقی است كه می‌تواند موجب عفونت طولانی‌مدت و آسیب شدید به ریه شود و عوارضی همچون سینه‌پهلو را در پی داشته باشد كه در بسیاری از موارد كشنده است.