یک منتقد هنری از وضعیت نشریات هنرهای تجسمی در ایران میگوید
سَرک به دنیای نشریات هنری
وقتی به دكههای فروش نشریات و مجلات سری میزنیم در میان نشریات هنری متعدد، به معدود نشریات مربوط به هنرهای تجسمی برمیخوریم. این درحالی است كه اغلب، همین تعداد انگشتشمار نشریات هنرهای تجسمی را هم فقط در دكههای مركز شهر یا حتی فقط در برخی كتابفروشیها و مراكزفرهنگی هنری خاص میتوان یافت. در این شرایط است كه گاه مشاهده میشود به دلیل مشكلات چاپ و نشر، برخی از این نشریات نیز از ادامه راه بازمیمانند و چاپ و انتشار آنها برای ماهها متوقف میشود.گفتوگوی پیش رو با دكتر مهدی خانكه، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد، پژوهشگر و منتقد هنری درباره نشریات هنرهای تجسمی و اهمیت انتشار این دست نشریات در فضای هنری ایران است.
اكنون چند نشریه تخصصی هنرهای تجسمی در ایران منتشر میشود؟
با توجه به تعداد دانشجویان هنركه عمدتا نیاز به آگاهی از موضوعات هنری و تحلیل رخدادهای روز دنیای هنردارند، نسبت مناسبی میان این نیاز و پاسخ به آنها در بازار نشر به لحاظ تعداد و شمارگان مجلات و نشریات هنری وجود ندارد و این در حالی است كه ما جمعیت قابل توجه هنرمندان، مشتاقان و علاقهمندان به مطالعات تخصصی هنر را در كشور نادیده بگیریم. با جستوجویی ساده میتوان به تعداد مجلات هنری در حال انتشار در ایران دست یافت. در این یافتهها به 35 عنوان مجله عمدتا ادانشگاهی ـ علمیب و اغلب اتحلیلی ـ تاریخنگارب و نه روزآمد! برمیخوریم كه 13 عنوان از این مجلات، اعلمی ـ پژوهشیب هستند كه ارتباط مقالات علمی این نشریات با مخاطبان خود به ندرت به خارج از دیوارهای تنگ دپارتمانهای قدیمی دانشگاههای هنری كشور راه مییابد و بیشتر با اهداف دانشگاهی جدا از جریان هنر روز مرتبط است. از این میان با سرك کشیدن به پیشخوان دكههای مطبوعاتی مهم، از جمله دكه مشهور مقابل در اصلی دانشگاه تهران، حال و روز خراب نشریات عمومی حوزه هنر بهویژه هنرهای تجسمی را بیشتر از پیش میتوان دریافت.در عرصه هنر، از میان مجلات عمدتاً سینمایی و موسیقیایی به سختی میتوان معدود مجلاتی در حوزه هنرهای تجسمی یافت: احرفه؛ هنرمندب، اتندیسب، اهنرآگهب، اهنر در سایهب و گاهی امكعبب. مجلاتی عمدتاً كمرمق در چاپ و توزیع كه غالباً به علت علایق شخصی مدیرانشان با حیاتی مصنوعی ادامه طریق میدهند؛ مثلا مجله اتندیسب به عنوان یكی از معدود مجلات رخدادنگار روزآمد با نگاه تحلیلی نوین به وقایع تجسمی ایران و جهان در مواجهه با مشكلاتی چون گرانیهای ناگهانی و افزایش هزینههای چاپ و تكثیر تا آستانه تعطیلی نیز پیش رفت كه البته به مدد تلاش فراوان مدیر مسؤول و سردبیر آن به همراه كمپینهای پرشمار در حمایت از این نشریه در فضاهای مجازی دوباره به حیات خود ادامه داد و به این ترتیب در نهایت اهمیت صیانت از این نشریات هم از جانب مسؤولان و هم مخاطبان مورد تأكید قرار گرفت.
ارزیابی شما در قیاس میان نشریات هنرهای تجسمی كنونی با نشریات پیش از این چیست؟
از نظركمی، امروز در مقایسه با جمعیت مخاطب این نشریات، چه از بُعد تعداد دانشجویان مشغول به تحصیل در حوزه هنر و چه از نظر آمار رو به افزایش هنرمندان در اقصی نقاط كشور، همچنین تعداد مخاطبان خوش قریحه هنر در كنار دلالان و واسطههای فروش آثار هنری كه در تاریخ كشورمان كمنظیر است، تعداد این مجلات كمتر است و این نشریات تخصصی در مقایسه با جمعیت رو به افزایش وادی هنر تناسبی ندارد. اما از نظركیفی با بررسی مجلات پیشین، نقش تاثیرگذار مجلات تحلیلی - انتقادی پیشین بسیار بیشتر و مهمتر از اكنون بود؛ برای مثال، بسیاری از نامگذاریهای سبكهای هنر مدرن ایران از دل مقالات آن مجلات بیرون آمد و متأسفانه این میزان تاثیرگذاری را در مجلات امروز نمییابیم.
دلایل تعطیلی این قبیل نشریات چیست؟
مشكلات این نشریات را میتوان در چند مورد برشمرد.یكی، شاید ماهیت كمترجذاب هنرهای تجسمی در قیاس با دیگر هنرها همچون سینما، نمایش و موسیقی است. این نقیصه با تولیدو پرورش چهرههای شناخته شده هنرهای تجسمی در غرب از پیكاسو و دالی گرفته تا اندی وارهول و دیوید هاكنی، تا حدودی مرتفع شده است، در حالی كه در بررسی تاریخ هنر ایران، هنرمندان حوزه تجسمی به جز معدودی شخصیتهای خودنما و كاریزماتیك مانند رضا عباسی و محمد زمان، اغلب گوشهنشینی اختیار میكردند و پرهیز از مصاحبت عام را رویه معمول حرفه خود میدانستند و در پرده خفا اثر هنری خود را حتی عاری از امضا خلق میكردند كه این سنت امروزه نیز میان بسیاری از هنرمندان تجسمی كشور به عنوان حُسن خُلقی محبوب، مورد تقلید واقع شده است. شاید فقدان حضور چهرههای شناختهشده هنرهای تجسمی یكی از دلایل كمتوجهی به این نشریات باشد. مورد بعدی، فاصلهای است كه این نشریات با دانشجویان مشتاق وقایع روز هنرهای تجسمی دارند. ابتدای انتشار مجله تندیس، این مجله به صورت رایگان در مدخل ورودی بسیاری از دانشگاهها و دانشكدههای هنر در دسترس دانشجویان گذارده میشد و به این ترتیب بحث و جدل در مورد مقالات انتقادی آن در محوطههای عمومی دانشگاه توسط دانشجویان به امری مرسوم و همیشگی تبدیل شده بود و مقالات سرراست انتقادی -تحلیلی
این مجله با پرهیز از گرفت و گیرهای علمی-پژوهشی و ثقیل مجلات دانشگاهی، واسطهای جذاب برای دانشجویان شد. اما تعطیلی مجلاتی از این نوع، آن هم پس از سالها انتشار، كمكم جایگاه این مجلات را میان دانشگاهیان كمرنگ كرد .
انتشار نشریات هنرهای تجسمی چه اهمیت و تأثیری در جامعه دارد؟
بیشك انتشار نشریات حوزه هنرهای تجسمی در عرصههای مهم فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی نقش بسیار مهمی ایفا میكند.شناخت، تحلیل و معرفی آثار هنری نوین و معرفی هنرمندان مستعد و از همه مهمتر ارزشگذاری آثار هنری هنرمندان در بازار پررونق خرید و فروش آثار هنری توسط منتقدان آشنا به فن، نقش بسیار مناسبی در جامعه ایفا میكند، در این شرایط باندهای دلالی غیرعلمی و مافیایی كه امروز شاهد فعالیتشان هستیم، دیگر نمیتوانند با تبلیغات بر یك هنرمند با آثاری كم ارزش، قیمت آثار وی را به طرز عجیب و غیرقابل قبولی بالا ببرندو اینگونه فضا برای معرفی و حمایت از هنرمندان جوان و مستعدكشور باز میشود.در بازارهای مهم خریدوفروش آثار هنری غرب، نقش مجلات معتبر هنر و منتقدان كاركشته در ارزشگذاری یك اثر هنری بســـــــــــــــیار تعیینكننده است.