خروج طرح تحول سلامت از مسیر

خروج طرح تحول سلامت از مسیر

در حالی که پیش از تدوین لایحه بودجه سال 98، بسیاری از نمایندگان مجلس، کارشناسان و حتی مسئولان دولتی بر تغییر ساختار بودجه‌ریزی تاکید داشتند، اما به علت کمبود زمان، دولت نتوانست این کار را عملی کند و با این لایحه‌ای امروز در مجلس بررسی می‌شود به نظر می‌رسد که در میانه سال آینده باید در جهت ترمیم بودجه یا تغییر ساختار آن گام برداریم، زیرا با وجود این لایحه و با وجود مشکلات اقتصادی کشور، این نگرانی وجود دارد که منابع مالی دولت در سال آینده به‌طور کامل محقق نشود.  این نگرانی مختص نمایندگان مجلس نیست و مسئولان دولتی هم گاهی در صحبت‌های خود این مساله را بیان می‌کنند. حتی سخنان صحبت‌های دیروز سرپرست وزارت بهداشت درباره احتمال زمین خوردن طرح تحول سلامت را می‌توان در همین زمینه تفسیر کرد و به نظر من، دغدعه اصلی ایشان این است که در صورت تحقق پیدا نکردن منابع مالی حوزه بهداشت و درمان، بار مشکلات اقتصادی این بخش سنگین‌تر از قبل شود. اما برای رفع این دغدغه، مهم‌ترین نکته‌ای که باید مورد توجه مسئولان دولتی قرار گیرد، تغییر ساختار بودجه‌ریزی بخصوص در بخش بهداشت و درمان است، زیرا با ساختار فعلی نمی‌توان منابع مالی این بخش را به‌ویژه برای ادامه اجرای طرح تحول سلامت تامین کرد. این در حالی است که براساس قانون اساسی، اجرای بیمه همگانی از وظایف دولت‌هاست و بنابراین دولت یازدهم و دوازدهم در هر صورت باید برنامه‌ای مانند طرح تحول سلامت را در سال‌های گذشته اجرا می‌کرد. اما اشکالات متعدد در نحوه اجرای این طرح و آمارهایی که امروز از وضعیت بیمه‌شدگان کشور به دست ما می‌رسد، نشان می‌دهد طرح تحول سلامت از مسیر اصلی خود خارج شده است.  به عنوان مثال، پیش از اجرای طرح تحول سلامت، حدود پنج تا شش میلیون نفر افراد بدون بیمه در کشور وجود داشتند و ما هم براساس این آمار، منابع رایگان را برای بیمه کردن این تعداد از افراد پیش‌بینی کردیم. اما بعد از اجرای این طرح‎، نزدیک به 13 میلیون نفر به بیمه سلامت پیوستند. این در حالی است که اکنون نیز اعلام می‌شود حدود پنج تا شش میلیون نفر بیمه ندارند. این یعنی همپوشانی بیمه‌ها با وجود اجرای طرح تحول سلامت و نبود آمار و اطلاعات کامل درباره بیمه‌شدگان کشور. از این رو، می‌توان گفت تا وقتی که اطلاعات دقیقی درباره مشکلات فعلی نظام سلامت به دست نیاید، نمی‌توان برای آینده این بخش سیاست‌گذاری کرد و اگر هم برنامه‌ریزی بلندمدتی در این شرایط برای بخش بهداشت و درمان انجام شود، به احتمال زیاد شکست خواهد خورد.  با این حال، آنچه در شرایط فعلی موجب امیدواری نمایندگان ملت است، در نظر گرفته شدن حدود 75 هزار میلیارد تومان منابع برای نظام سلامت در بودجه سال آینده است. البته این رقم، بجز مبلغی است که دانشگاه‌های علوم‌پزشکی می‌توانند با استفاده از درآمدهای اختصاصی خود کسب کنند. ضمن این که در کنار این مبلغ، سه میلیارد و 300 میلیون دلار نیز در بودجه سال آینده برای واردات مواد اولیه، تجهیزات، دارو و دیگر اقلام مورد نیاز بخش بهداشت و درمان پیش‌بینی شده است. براساس پیش‌بینی‌ نمایندگان مجلس، اگر این منابع برای سال آینده در چارچوب قانون تحقق پیدا کند و در مسیرهای برنامه‌ریزی شده نیز هزینه شود، می‌توان امید داشت قطار طرح تحول سلامت حداقل در سال 98 به دره مشکلات اقتصادی سقوط نکند.