‌‌طرح برخی نگرانی‌ها از سوی اروپا درباره توان موشکی و نفوذ منطقه‌ای ایران جدید نیست و آنها در این زمینه همواره همسو با آمریکا بوده‌اند. اما ایران همیشه درباره برجام و برنامه هسته‌ای تاکید کرده‌است.  این موضوع جدا از مسائل دیگر است و مباحث مطرح شده از سوی اروپا باید محدود به توافق برجام باشد. حتی در قطعنامه 2231 شورای امنیت، آمریکا و کشورهای اروپایی تلاش‌هایی برای محدود کردن برنامه موشکی ایران کردند، اما ایران همان موقع با انتشار بیانیه‌ای تاکید کرد در توافق برجام هیچ صحبتی در مورد فعالیت موشکی ایران نشده و قطعنامه 2231 هم صرفا آزمایش موشک‌هایی را که برای حمل کلاهک هسته‌ای طراحی شده باشند، ممنوع کرده؛در حالی که موشک‌های ایرانی هیچ‌گاه با چنین هدفی طراحی و تولید نمی‌شوند.  به هر حال دولت‌های اروپایی تلاش می‌کنند از یک طرف همسویی خود را با آمریکا نشان دهند و فشارهای ایالات متحده بر کشورهای اروپایی را کمتر کنند و از سوی دیگر، انفعالشان در قبال تعهدات خود را در برجام و اجرایی کردن سازوکارهای مالی با ایران توجیه کنند. بر همین اساس به نظر می‌رسد صحبت اخیر لودریان، وزیر خارجه فرانسه بیش از آن‌که جنبه سیاسی داشته باشد ماهیتی تبلیغاتی دارد. اروپایی‌ها به تعهدات خود درقبال اس‌پی‌وی عمل نکردند و در نهایت اعلام شد روز دوشنبه آینده این برنامه راه‌اندازی خواهد شد، اما باید با مدیریت و دیپلماسی با این رفتار دولت فرانسه برخورد کرد، زیرا اروپایی‌ها به خوبی می‌دانند برجام چه دستاورد بزرگ امنیتی و سیاسی برای آنها به ارمغان آورده است و نمی‌خواهند چنین آورده‌ای را از دست بدهند. به‌ویژه آن‌که آلمان و فرانسه پیمان دوستی جدیدی امضا کردند که در محتوای آن به سیاست جدید سیاسی و امنیتی مستقل اشاره شده است. آلمان و فرانسه باید بدانند اگر در پی سیاست مستقل خارجی هستند این هدف را باید در عمل نشان بدهند و روشن کنند دغدغه‌های امنیتی آنها با دغدغه‌های امنیتی آمریکا تفاوت دارد و موضوع بی‌ثباتی و امنیت در خاورمیانه با مسائل امنیتی اروپا پیوند خورده است. به‌نظر می‌رسد این‌گونه موضع‌گیری‌های لودریان را نباید جدی گرفت و باید بین مواضع سیاسی و تبلیغاتی آنها تفاوت قائل شد. ‌