امکان توسعه خارج از محدوده
محدود بودن حریم بافت روستایی، مساله‌ای است که علاوه بر تولدکنندگان مبل، مسؤولان وهن‌آباد نیز آن را به عنوان مهم‌ترین چالش پیش روی توسعه روستا معرفی می‌کنند و می‌گویند اگر حریم بافت روستایی وهن‌آباد گسترش یابد، تعداد کارگاه‌های مبل‌سازی در این روستا بیشتر خواهد شد و در نتیجه رونق اقتصادی وهن‌آباد دوچندان می‌شود.
سعید ابراهیم‌بیگی، عضو شورای اسلامی دهستان وهن‌آباد درباره علت ایجاد این مشکل توضیح می‌دهد: «مساله اصلی اینجاست که حریم بافت روستای ما را مانند همه روستاهای دیگر براساس سرانه جمعیت آن حساب می‌کنند.
اما به نظر من مسؤولان دولتی باید به این نکته توجه کنند که در روستای ما بیش از 400 کارگاه مبل‌سازی وجود دارد و با توجه به این میزان کارآفرینی، بهتر است مسؤولان برای رشد اشتغال‌زایی در وهن‌آباد، محدوده بیشتری را به بافت روستایی ما اختصاص دهند یا حداقل بگذارند در منطقه‌ای که امروز به عنوان فضای سبز روستا تعریف شده است، کارگاه
بسازیم.»
او تاکید می‌کند که بیشتر اهالی وهن‌آباد در منطقه تعریف‌شده به عنوان فضای سبز زمین دارند و از سوی دیگر، آن منطقه امکانات آب، برق و گاز نیز دارد و از این جهت، اهالی می‌توانند در آن منطقه با کمترین هزینه برای خودشان کارگاه یا نمایشگاه بنا
کنند.
عضو شورای اسلامی دهستان وهن‌آباد مشکل دیگر این روستا را زیاد بودن حریم جاده آن عنوان می‌کند و می‌گوید: «وزارت راه اجازه نمی‌دهد که ما در حریم 138متری جاده وهن‌آباد - رباط‌کریم، نمایشگاه مبل بسازیم. تا از آن طریق بتوانیم فروش بیشتری داشته باشیم. این در حالی است که ما بارها درخواست کرده‌ایم حریم جاده ما را کمتر اعلام کنند و مسؤولان این وزارتخانه نیز به ما قول همکاری داده‌اند، اما تا کنون در عمل اتفاقی نیفتاده است.»
در واقع، چکیده حرف‌های ابراهیم‌بیگی این است که مبل‌سازان وهن‌آباد می‌خواهند با توسعه کارگاه‌ها و نمایشگاه‌های خود در خارج از محدوده‌ای که تا امروز برایشان تعریف شده است، کسب‌وکار خود را رونق دهند؛ حتی اگر آنها ناچار باشند برای رسیدن به این هدف از خیر محدوده فضای سبز که قاعدتا به ساخت باغ و مزرعه اختصاص دارد، بگذرند یا برای جلوی چشم بودن بیشتر نمایشگاه‌هایشان به حریم جاده نزدیک‌تر شوند.
البته باید به این نکته هم توجه داشت که اساسا توسعه روستاها بر پایه توجه به مزیت‌های نسبی آنها امکان‌پذیر است و اگر یک روستا توانسته به جای کشاورزی با گسترش مبل‌سازی پیشرفت کند، بد نیست که مسؤولان نیز با اهالی آن روستا همراه شوند و برای حمایت از اهالی آن گام‌هایی را بردارند.
سعید ابراهیم‌بیگی، عضو شورای اسلامی دهستان وهن‌آباد درباره علت ایجاد این مشکل توضیح می‌دهد: «مساله اصلی اینجاست که حریم بافت روستای ما را مانند همه روستاهای دیگر براساس سرانه جمعیت آن حساب می‌کنند.
اما به نظر من مسؤولان دولتی باید به این نکته توجه کنند که در روستای ما بیش از 400 کارگاه مبل‌سازی وجود دارد و با توجه به این میزان کارآفرینی، بهتر است مسؤولان برای رشد اشتغال‌زایی در وهن‌آباد، محدوده بیشتری را به بافت روستایی ما اختصاص دهند یا حداقل بگذارند در منطقه‌ای که امروز به عنوان فضای سبز روستا تعریف شده است، کارگاه
بسازیم.»
او تاکید می‌کند که بیشتر اهالی وهن‌آباد در منطقه تعریف‌شده به عنوان فضای سبز زمین دارند و از سوی دیگر، آن منطقه امکانات آب، برق و گاز نیز دارد و از این جهت، اهالی می‌توانند در آن منطقه با کمترین هزینه برای خودشان کارگاه یا نمایشگاه بنا
کنند.
عضو شورای اسلامی دهستان وهن‌آباد مشکل دیگر این روستا را زیاد بودن حریم جاده آن عنوان می‌کند و می‌گوید: «وزارت راه اجازه نمی‌دهد که ما در حریم 138متری جاده وهن‌آباد - رباط‌کریم، نمایشگاه مبل بسازیم. تا از آن طریق بتوانیم فروش بیشتری داشته باشیم. این در حالی است که ما بارها درخواست کرده‌ایم حریم جاده ما را کمتر اعلام کنند و مسؤولان این وزارتخانه نیز به ما قول همکاری داده‌اند، اما تا کنون در عمل اتفاقی نیفتاده است.»
در واقع، چکیده حرف‌های ابراهیم‌بیگی این است که مبل‌سازان وهن‌آباد می‌خواهند با توسعه کارگاه‌ها و نمایشگاه‌های خود در خارج از محدوده‌ای که تا امروز برایشان تعریف شده است، کسب‌وکار خود را رونق دهند؛ حتی اگر آنها ناچار باشند برای رسیدن به این هدف از خیر محدوده فضای سبز که قاعدتا به ساخت باغ و مزرعه اختصاص دارد، بگذرند یا برای جلوی چشم بودن بیشتر نمایشگاه‌هایشان به حریم جاده نزدیک‌تر شوند.
البته باید به این نکته هم توجه داشت که اساسا توسعه روستاها بر پایه توجه به مزیت‌های نسبی آنها امکان‌پذیر است و اگر یک روستا توانسته به جای کشاورزی با گسترش مبل‌سازی پیشرفت کند، بد نیست که مسؤولان نیز با اهالی آن روستا همراه شوند و برای حمایت از اهالی آن گام‌هایی را بردارند.
ضمیمه قاب کوچک
