محمدحسین فانوس‌چی، 61 سال دارد و 55 سال در كار شیشه است. هنرمند برجسته‌ای در این حوزه كه هنرش را از پدر و پدربزرگش به ارث برده. در رشته شیشه‌گری حرارت مستقیم و تولید میله و لوله‌های شیشه‌ای تبحر دارد كه مواد اولیه ساخت ظروف آزمایشگاهی و تزیینی است. در قدمت دانش و تخصص وی همین بس كه نی شربت خوری اولین‌بار 60 سال پیش توسط پدر ایشان ابداع شد و اولین كاری هم كه وی از پدرش آموخت، ساخت همین نی‌ها بود.
فانوس چی در گفت‌وگو با ما تاكید می‌كند كه ایرانی می‌تواند حتی همین تندیس‌های زیبا و شفاف را هم بسازد، به شرط آن‌كه ...
شروطی كه می‌گوید اما تقریبا همان هاست كه هیاس حسینی هم به آنها اشاره می‌كند؛ این‌كه دست هنرمند باز باشد، حمایتی در كار باشد و مواد اولیه و ماشین‌های مورد نیاز در كشور فراهم شود.
در این صورت به گفته فانوس چی، ما شیشه گران سرآمد و ممتازی در دنیا داریم كه روزگاری محصولاتشان به سراسر جهان صادر می‌شد و امروز هم می‌توانند دوباره حرف اول را بزنند.
این هنرمند باسابقه می‌گوید اكنون و با این شرایط سخت اقتصادی و تحریم و نبود مواد اولیه و كارگاه و كوره و پایین آمدن قدرت خرید مردم، دیگر برای هنرمند نمی‌صرفد كالای درجه یك تولید كند كه روی دستش بماند، برای همین سراغ تولید كالاهای درجه دو و سه می‌رود، وگرنه ساخت همین تندیس‌ها هم در كشور قابل اجراست، اما چون در چنین مواردی تعداد سفارش كم است، برای یك هنرمند نمی‌صرفد كه خط تولیدش را برای فقط چند تندیس عوض كند و ماشین و قالب جدیدی بخرد، چرا كه در این صورت قیمت نهایی محصول تولیدی از قیمت نمونه مشابه خارجی هم گران‌تر می‌‌شود و این شاید به نفع هیچ طرفی نباشد. فانوس‌چی اما مثل بقیه هنرمندان صنایع‌دستی دلش می‌خواهد تندیس جشنواره مهم فیلم فجر ایرانی باشد، برای همین می‌گوید امسال كه گذشته و نمی‌توان كاری كرد، اما سال‌ها و جشنواره‌ها می‌آیند و می‌روند، و نهادهای مختلف می‌توانند از همین فردا برای سال بعد به معاونت صنایع‌دستی سفارش طرح بدهند تا بهترین و باكیفیت‌ترین تندیس‌های قابل ساخت در كشور را برایشان تهیه كنند.