اجرای طرحهای گردشگری غیرکارشناسانه در آشوراده، نگرانی های زیادی ایجاد کرده است
آشوب در آشوراده
توسعه پایدار، جوامع محلی، گردشگری پایدار و مسؤولانه و پرشمار اصطلاحات و كلمات پرطمطراق دیگر، حالا دیگر ورد زبان همه مسؤولان و متولیان دولتی كشور شده و در جلسات و نشستهای رسمی، زیور كلامشان؛ بیآنكه در عمل، تعهد و مسؤولیتی در قبال این مفاهیم دیده و خاطر فعالان و نهادهای مردمی از تعهد به ضوابط محیطزیستی و در نظر گرفتن منافع جوامع محلی در قالب اجرای طرحهای ساخت و توسعه جمع شود؛ دهها طرحی كه پروژه گردشگری آشوراده یكی از آنهاست. این طرح از سال 92 و همزمان با ریاست معصومه ابتكار در سازمان محیطزیست و با همكاری سازمان میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری صورتی رسمی به خود گرفت و در ادامه، یك سال پس از آن توسط هیات دولت مصوب شد. بهرغم اخذ تصمیمات در نهادهای بالادست برای تبدیل آشوراده به یك جزیره گردشگری، این طرح اما تا همین پاییز امسال اجرایی نشد و در رفت و آمد میان سازمان محیطزیست، گردشگری و دیگر نهادهای ذیربط معطل ماند؛ با این امید كه در اجرای این طرح، آسیبهای محیطزیستی به حداقل رسیده و زمینه حراست و حفاظت از این منطقه بكر فراهم شود. حالا اما كه كمتر از سه ماه از بر زمین خوردن كلنگ این پروژه میگذرد، صدای اعتراض نهادهای مردمی و فعالان محیطزیستی و گردشگری درآمده و با همه توان بهدنبال متوقف كردن طرح و تجدید نظر در اجرای آن هستند.
در سال 83 اما خواب آرام این زیستگاه كمنظیر شكسته و مناقشات میان دستگاههای گوناگون دولتی و مردمی آغاز شد. در این میان طرحهای مختلفی برای تبدیل آشوراده به یك منطقه گردشگری مطرح و با دلایل محیطزیستی و مخالفتهای فعالان این حوزه رد میشد تا اینكه سال 92 این موضوع یك بار دیگر و بهصورت جدی مورد توجه قرار گرفت و قرار شد سازمان میراثفرهنگی از طریق یك مشاور زیست محیطی و با همكاری استانداری گلستان و البته سازمان محیطزیست، طرحی برای توسعه گردشگری در آشوراده تهیه كند. شش ماه پس از این تصمیم، طرح در قالب یك كتابچه، از سوی سازمان میراثفرهنگی به سازمان محیطزیست ارائه شد كه البته از سوی این سازمان و بهدلیل ناسازگاری با موازین مدنظر این نهاد رد شد. در ادامه و همزمان با سفر آذر 93 رئیسجمهور به استان گلستان، طرح گردشگری آشوراده بالاخره به تصویب هیات دولت رسید و از اینرو وارد فازی جدید شد. بهدنبال این خبر، مخالفان به اعتراض برخاستند و از نگرانیهای خود درخصوص عدم تعهد مجری طرح به ضوابط محیطزیستی مقرر در قراردادها، سخن گفتند.
همه این مخالفتها اما نتوانست مانع اجرای این طرح شود و در نهایت، سازمان محیطزیست در بهمن ماه سال گذشته، مجوز اجرای طرح گردشگری در آشوراده را صادر كرد و آذر امسال، كلنگ اجرای این پروژه به زمین خورد و فاز نخست این طرح آغاز شد؛ با این توضیح كه طرح با در نظر گرفتن تمام ملاحظات محیطزیستی به اجرا درخواهد آمد و از این طریق بخشی از مشكلات مربوط به بیكاری بالای استان گلستان حل خواهد شد.
این گردشگری پایدار نیست
این گفتهها در حالی از سوی متولیان دولتی طرح ابراز میشود كه به باور فعالان محیط زیستی و انجمنهای مردم نهاد، اشكالات زیادی در این طرح وجود دارد و این پروژه به هیچ عنوان، حافظ منافع زیست محیطی و منطقه و نیز معیشت مردم محلی نیست.
در این باره، یكی از اعضای ستاد مردمی نجات آشوراده كه از حمایت 200 سمن(NGO) گردشگری و محیطزیستی برخوردار است به جامجم میگوید: طرح گردشگری آشوراده فراز و فرودهای بسیاری داشته و حالا هم كه به مرحله اجرایی رسیده با اشكالات و كاستیهای زیادی روبهروست. به گفته فرزاد علیزاده با روی كار آمدن خانم ابتكار در راس سازمان محیط زیست، تفاهمنامهای میان سازمان گردشگری و محیطزیست به امضا رسید كه براساس آن 380 هكتار از جزیره آشوراده به طرحهای ساخت هتل و رستوران و مراكز فروش صنایعدستی اختصاص مییافت. در نهایت این تفاهمنامه اجرایی نمیشود، اما اینگونه كه این فعال محیطزیستی تاكید میكند این قرارداد تا امروز كه طرح در مسیری دیگر در حال اجرایی شدن است نیز ملغی نشده است.
طرحی با اشکالات حقوقی
عضو ستاد مردمی نجات آشوراده با بیان اینكه این مساله تنها یكی از اشكالات حقوقی وارد به این پروژه است، میافزاید: براساس طرح مدیریتی كه سال 90 تدوین شده، پناهگاه میانكاله برای تنها طرحهای متمركز گردشگری مناسب نیست و با قرار گرفتن در فهرست مناطق تیپ 2 گردشگری، طرحهای طبیعتگردی در این منطقه قابل اجراست. او در ادامه با اشاره به تخلفات صورت گرفته در این طرح میگوید: سرمایهگذار پروژه گردشگری آشوراده، سازمان همیاری شهرداری است كه زیرنظر استانداری قرار دارد و این در حالی است كه بنا بر اساسنامه وزارت كشور، این نهاد تنها وظیفهاش نظارت است و حق تصدیگری ندارد. علاوه بر این، در مفاد آییننامههای ابلاغی به این نهادها، بر برونسپاری طرحها تاكید شده كه در این مورد هم، طرح به یكی از نهادهای دولتی وابسته به استانداری واگذار شده است. این فعال گردشگری علاوه بر تخلفات حقوقی، بر تناقضاتی هم که در طرح مکتوب پروژه وجود دارد، اشاره میکند. علیزاده میگوید: در این طرح ورود 500 نفر در هر روز مجاز دانسته شده در حالی که این زیستگاه ظرفیت پذیرش بیش از 50 نفر را ندارد.
در این طرح همچنین 14 هزار و 200 مترمربع برای رستورانی با ظرفیت صد نفر، 13 هزار و 700 مترمربع محوطه روباز برای بازی کودکان، 28 هزار متر مربع برای فضای اقامتی، 3600 متر مربع مساحت برای نمازخانه و خدمات جانبی برای صد نفر در روز و نیز فضایی ده هزار و 500 مترمربعی برای کمپینگ طبیعتگردی اختصاص یافته است.
تناقضات آشکار
عضو ستاد مردمی نجات آشوراده با استناد به این اعداد و ارقام توضیح میدهد که این متراژها با تعداد نفرات ذکر شده برای ظرفیت پذیرش همخوانی ندارد و با توجه به اینکه در متن مطالعات ارزیابی اثرات محیط زیستی منطقه نمونه گردشگری آشورادهبندی به توسعه تدریجی اشاره کرده، هدف سرمایهگذار تبدیل این جزیره به یک شهر گردشگرپذیر است؛ با تمام امکانات یک شهر گردشگرپذیر نظیر اقامتگاه و رستوران و محوطه بازی کودکان؛ در حالی که این جزیره زیستگاه زمستانی و همچنین دائم گونههای طبیعی نادری است که بسیاری از آنها در فهرست گونههای در حال انقراض قرار دارند و رفت و آمد انسانها با این تعداد و تخریب محیطزیست بکر آن برای
ساختو سازهای اینچنین گسترده، حیات آنها را بیش از پیش با خطر انقراض روبهرو میکند؛ بهگونهای که پس از چند سال، دیگر چیزی از آشوراده بهعنوان یک منطقه قابل بازدید برای دوستداران محیطزیست باقی نخواهد ماند. به گفته این فعال محیطزیست، مسئولان دولتی محیطزیست، برای تامین هزینههای نگهداری از این منطقه حساس محیطزیستی، بهدنبال بهرهبرداری اقتصادی از این منطقه هستند؛ غافل از این که با این روش، خود بهصورتی سازمانیافته کمر به نابودی آن بستهاند.
علیزاده در ادامه به نمونههای موفق بهرهبرداری از مناطق طبیعی مشابه با آشوراده در دیگر نقاط جهان اشاره کرده و میگوید: پارک ملی رویال استرالیا و پارک ملی سوچی در ژاپن، دو نمونه موفق در این زمینه هستند که شباهتهای بسیاری به آشوراده دارند. در این دو زیستگاه، افراد مایل به بازدید از این مناطق، ابتدا در سایتی ثبتنام میکنند و پس از تایید صلاحیتشان، مجوز ورود برای آنها صادر میشود. فقط با طی این مراحل است که افراد مجوزدار، آن هم با پرداخت هزینه ورود که رقمی قابل توجه است، میتوانند قدم در این پارکهای ملی بگذارند. به گفته این فعال محیط زیستی، درآمد حاصل از فروش مجوز ورود به این زیستگاهها، در نهایت برای حفاظت از این مناطق صرف شده و بخشی از آن هم به جوامع محلی اختصاص مییابد؛ در حالی که با رویه در پیش گرفته مسئولان دولتی ما، نهتنها درآمد قابل توجهی از طریق ورود گردشگران به جزیره به دست نخواهد آمد که با چنین طرحی میزان تخریبها به مراتب از زمانی که جزیره به حال خود رها شده بود بیشتر خواهد شد.
او بر در نظرگرفتن منافع جوامع محلی هم در توسعه طرحهای گردشگری اینچنینی تاکید کرده و میافزاید: میزان اشتغالی که با اجرای این طرح ایجاد میشود، با در نظر گرفتن آسیبهایی که میتواند وارد کند، به هیچ عنوان قابل توجیه نیست؛ آن هم در شرایطی که نمیتوان به این طرح بهعنوان یک طرح با قابلیت پایدار در توسعه منطقه نگاه کرد.
طرح ما خیلی هم خوب است!
در آنسوی ماجرا اما سرپرست معاونت برنامهریزی و سرمایهگذاری میراث استان گلستان بهگونهای دیگر به داستان نگاه میكند. مجید رحمانی خلیلی در این خصوص بهجامجم میگوید: ما به هیچ عنوان، صحبتهای افرادی را كه تحت عنوان سازمانهای مردم نهاد، این طرح را زیر سوال میبرند قبول نداریم. رحمانی تاكید میكند: همه طرحهای ما در آشوراده محدود شده به ایجاد یكسری كلبههای اقامتی كه سازگار با بوم این جزیره است و برای اقامت 80 نفر در نظر گرفته شده و البته مطابق با تمامی الزامات محیطزیستی است. به گفته او تنها 22 هكتار از 422 هكتار آشوراده برای طرحهای گردشگری اختصاص یافته كه مساحتی كوچك است. رحمانی تاكید میكند: طرح گردشگری آشوراده در كمیته ملی طبیعتگردی سازمان میراث فرهنگی مصوب شده و به تایید سازمان محیطزیست رسیده است؛ طرحی با در نظر گرفتن ضوابط گردشگری مسؤولانه برای دوستداران محیطزیست.
آنطور كه این مقام مسؤول میگوید، اجرانشدن طرحهای گردشگری در مناطقی همچون آشوراده، نظارت را بر این حوزهها سختتر كرده و گردشگران بدون نظارت به این زیستگاهها رفت و آمد میكنند؛ در حالی كه در همه جای دنیا از مناطق حفاظتشده با در نظر گرفتن ملاحظات محیطزیستی استفاده میشود. او در پایان خاطرنشان میكند كه این طرح تا یک سال و نیم آینده به بهرهبرداری خواهد رسید و هیچگونه خطری محیطزیست این جزیره را تهدید نمیكند.