پویش میان‌رودان  فراموش نمی‌شود

پویش میان‌رودان فراموش نمی‌شود


 «پویش نجات میان‌رودان» از ابتدای سال گذشته، با هدف معطوف ساختن افكار عمومی جهان نسبت به سدسازی‌های بی‌رویه دولت تركیه روی دو رود دجله و فرات آغاز به كار كرد. هدف از این پویش، جمع كردن بیش از یك میلیون امضا بود تا از این طریق بتوان آن را در مجامع بین‌المللی مطرح و سازمان ملل را متقاعد كرد برای جلوگیری از این سدسازی‌ها، اقدام كند. زیرا تبعات جلوگیری از تامین حقابه رودهای دجله و فرات به صدها میلیون نفر از مردم كشورهای عراق، سوریه و ایران وارد می‌شود.
اما تا‌كنون برای پویش نجات میان‌رودان فقط حدود 170 هزار امضا جمع شده است، البته فعالان این پویش فقط توانستند در شش ماه نخست به طور جدی آن را تبلیغ كنند، زیرا بعد از گذشت این مدت، بسیاری از رسانه‌ها دیگر اخبار مربوط به پویش نجات میان‌رودان را پوشش ندادند و در نتیجه مردم نتوانستند آن چنان كه باید و شاید در جریان این طرح قرار گیرند.
اما علاوه بر همكاری نكردن رسانه‌ها، عقیم ماندن این پویش دلایل دیگری نیز دارد، از جمله لابی دولت تركیه در داخل و خارج از ایران و حمایت نشدن این طرح از سوی وزارت امور خارجه كشور. این در حالی است كه وزارت امور خارجه ما می‌تواند از این پویش و اصولا هر طرح دیگری كه هدف آن جلوگیری از سدسازی‌های بی‌رویه تركیه روی رودهای دجله و فرات است، در مذاكرات خود با این دولت استفاده كند؛ زیرا اگر پویش نجات میان‌رودان با حمایت وزارت امورخارجه و رسانه‌های داخلی و خارجی مواجه شود، می‌توان از طریق افكار عمومی دنیا به دولت تركیه فشار آورد تا از اقدامات ضد محیط زیستی خود دست بردارد.
اما حالا كه این اتفاق نیفتاده است، روز‌به‌روز بر نگرانی فعالان محیط‌زیست درباره آینده اقلیم سه كشور ایران، عراق و سوریه افزوده می‌شود. باید توجه داشت اكنون، گنجایش مخازن سدهایی كه تركیه روی دو رود دجله و فرات بنا كرده، بیش از 120 میلیارد متر‌مكعب برآورد می‌شود، كه این مقدار، بیش از 5/2 برابر ظرفیت كل سدهایی است كه در 50 سال اخیر در ایران ساخته شده است.
همچنین اگر دولت تركیه یكه‌تازی خود در زمینه سدسازی را ادامه دهد، روزی به این قدرت می‌رسد كه در صورت تمایل اجازه ندهد حتی یك قطره از آب دجله و فرات راهی سوریه و عراق شود و همین موضوع قدرت چانه‌زنی این كشور را در معادلات بین‌المللی به شدت افزایش خواهد داد. البته هنوز هم دیر نشده و همچنان می‌توان با فشار افكار عمومی جهان و با حمایت نهادها و رسانه‌های بین‌المللی، جلوی این مساله را گرفت.