چه كنیم كه بهتر شویم؟
از نظر كمی در تلویزیون مشكلی نداریم و با وجود همه كمبودها محصول تولید میشود ولی از منظر كیفیت تولیدات تلویزیون، یك مقدار درجا میزنیم.
نیاز است كه تولیدات تلویزیون شكل و شمایل كیفیاش، ارتقا پیدا كند و این هم زمانی محقق میشود كه محدودیتها از بین برود، دایرههای بسته باز شود و دامنه افرادی كه با صدا و سیما امكان همكاری پیدا میكنند، توسعه پیدا كند.
به جز این رویهای در تلویزیون باب شده و آن هم بحث اسپانسرمحوری است كه بسیار اهمیت پیدا كرده كه خود این هم اثری منفی بر كیفیت تولید گذاشته است. وقتی شما بهعنوان تولیدكننده وابسته به حامی مالی شوید، امكان مدیریت محتوایی آثار از دستتان خارج میشود و دامنه افرادی كه میتوانند به حامی مالی متصل شوند محدود میشود و اینها همه باعث افت كیفیت میشود.
ار اینها گذشته صدا و سیما نسبتش با محتواهای تولیدی را چطور میخواهد مدیریت كند؟ جدا از بحث سرگرمی، تلویزیون یك سری رسالت هم دارد كه نكته مهم و حلقه مفقوده رسانه ملی، همین محتوای تولیدی است.
شاید در حوزه سرگرم كردن بتوان صدا وسیما را موفق دانست ولی در بحث ادا كردن رسالتش و به نحوی دانشگاه عمومی بودنش برای جامعه و اگر بخواهیم دقیقتر بگوییم، كمك به راهبردهای انقلاب و انقلاب اسلامی، دراین زمینه صدا و سیما باید بیشتر كار كند. چه از جهت اینكه تولیدات استراتژیك قوی نداریم و تولیدات فعلی هم همه جانبه نیستند و بعضا، برخی در خلاف آن رسالت حركت میكنند مثلا سریالی با نام دفاع مقدس تولید شده در حالی كه با تنها چیزی كه نسبتی ندارد با همین دفاع است.
باید این را هم اضافه كنم كه مشكل عمومی سینما و تلویزیون ما، فیلمنامه هم هست كه یك بحث عمومی است و بهرغم اینكه در حوزه ادبیات قوت خوبی داریم اما نتوانستیم در حوزه فیلمنامه قوت لازم را پیدا كنیم. اگر هم به برخی كارهایی كه مطرح شدهاند دقت كنیم، متوجه میشویم بهشدت از كارهای غربی یا شرق آسیا، الگوبرداری كردهاند.
در صورتی كه با ایجاد ارتباط میان تلویزیون و ادبیات غنی مان میتوانیم محصولات دست اولی تولید كنیم كه حتی میتوان به صادراتشان فكر كرد.