مجازیها در دنیای بازیها
با وجود اینكه كنسول نینتندو سوئیچ در ایران طرفداران پرشماری ندارد، اما علاقه شدید گروه محدود مخاطبانش باعث شده تكنولوژیهای مربوط به این كنسول حتی سریعتر از كنسولهای دیگر مانند اكسباكس و پیاس وارد بازار ایران شود. به شكلی كه درست دو هفته بعد از عرضه كیت جدید واقعیت مجازی لبو نینتندو در جهان، حالا این محصول به بازار ایران رسیده است. نینتندو سوئیچ بعد از پیاس۴ شركت سونی دومین كنسولی است كه به واقعیت مجازی مجهز میشود. بازیهای محدود پیاس۴ باعث شده استقبال چندانی از آن نشود، اما به نظر میرسد نینتندو سوئیچ با برنامه دقیقتری وارد این كارزار شده است. به مناسبت همین ورود سریع كیت واقعیت افزوده سوئیچ به بازار ایران، این دو ابزار واقعیت افزوده در كنسولها را با هم مقایسه میكنیم.
آرش جهانگیری
راند اول
شركت نینتندو یك سال بعد از عرضه نینتندو سوئیچ در اقدامی جالب، یك جعبه مقوایی عرضه كرد كه كاربران میتوانستند با آن ابزارهای مختلفی بسازند و كنسول خود را در آن قرار دهند و بازیهای جدید فیزیكی را تجربه كنند. ماهیت ابزار بیشتر برای گروههای سنی پایین بود و شاید زیاد برای گیمرها جذاب نبود، اما نسخه دوم این جعبه مقوایی كه لبو نام دارد با یك ابزار همهگیرتر عرضه شد؛ یعنی واقعیت مجازی تا نینتندو سوئیچیها هم مثل پیاسفوریها واقعیت مجازی را تجربه كنند، البته با قیمتی بسیار ناچیزتر. محدوده قیمت لبو ویآر از یك میلیون و ۲۰۰ تا یك میلیون و ۷۰۰ است. در صورتی كه برای پیاسویآر باید حداقل پنج میلیون هزینه كنید. البته ویآی پیاس۴ بسیار حرفهایتر است، صدای سهبعدی ایجاد میكند، محدوده تصویر وسیعتر است و با توجه به اینكه هدست بهطور كامل روی سر سوار میشود، احتیاجی به نگهداری نیست و هر دو دست شما آزاد است، اما با كلی ابزار اضافه روبهرو هستید و حتما باید به كنسول بازی وصل شوید و دستههای move در دستتان باشد. در صورتی كه برای سوئیچ شما با یك كنسول قابل حمل سبك سرو كار دارید و یك جعبه مقوایی كه باید سرهمش كنید.
راند دوم
نینتندو لبو همانطور كه مشخص است فقط برای واقعیت مجازی نیست. این كیت اضافه كه در كنار سوئیچ عرضه میشود، یك تجربه متفاوت را برای كاربران عرضه میكند. تركیبی از ساختن چیزهای جدید و بازی كردن. یك نمود فیزیكی از بازیهای ویدئویی. اما اگر از نظر واقعیت مجازی بخواهیم به ماجرا نگاه كنیم، این عینك واقعیت مجازی چندان برای كاربری راحت نیست، چراكه همانطور كه در عكس مشخص است دستگاه با مقوا ساخته شده و خود كنسول را هم در خود جای داده و وزن بالایی دارد. از این نظر ویآر پیاس۴ بسیار حرفهایتر طراحی شده و از تمام هدستهای واقعیت مجازی بازار راحتتر است و شما میتوانید زمانی زیادی را با آن بگذرانید. اگر بحث قیمت را كنار بگذاریم این قطعا مهمترین برگ برنده سونی به نینتندو است.
راند آخر
همانطور كه ابتدای مطلب اشاره كردیم، روح یك كنسول، بازیهای آن است و اگر بهترین ابزارها بدون بازی عرضه شود هیچ ارزشی برای كاربر ندارد. شركت نینتندو برای اینكه بتواند نظر كاربرانش را جلب كند، همراه با كیت لبو ویآر یك بازی اختصاصی برای تجربه واقعیت مجازی هم عرضه میكند و دیگر نیازی به خرید بازی نیست. در كنار آن، معروفترین و محبوبترین عنوان بازی نینتندو، یعنی زلدا نیز با واقعیت مجازی همخوانی كامل دارد. همچنین بازی سوپرماریو آدیسی هم تا این لحظه به خانواده بازیهای واقعیت مجازی نینتندو اضافه شده است. همچنین این شركت وعده حضور اسپلتون و ماریو كارت را هم در این دنیای جدید داده كه قطعا برای كاربران این كنسول بسیار هیجانانگیز است. در مقابل ویآر پیاس۴ هم ورود قدرتمندی داشت. بازیهایی مانند رزیدنت اویل و دووم، اولین بازیهایی بودند كه با واقعیت مجازی عرضه شدند. علاوه بر اینها چند مینی گیم نهچندان باكیفیت هم برای ویآر پیاس۴ عرضه شده است، اما انگار چشمه خلاقیت سونی در این زمینه خیلی زود خشك شد، چراكه بعد از این عناوین ما فقط شاهد اضافه شدن چند بازی نهچندان محبوب دیگر مانند استار ترك و تتریس افكت بودیم.
شركت نینتندو یك سال بعد از عرضه نینتندو سوئیچ در اقدامی جالب، یك جعبه مقوایی عرضه كرد كه كاربران میتوانستند با آن ابزارهای مختلفی بسازند و كنسول خود را در آن قرار دهند و بازیهای جدید فیزیكی را تجربه كنند. ماهیت ابزار بیشتر برای گروههای سنی پایین بود و شاید زیاد برای گیمرها جذاب نبود، اما نسخه دوم این جعبه مقوایی كه لبو نام دارد با یك ابزار همهگیرتر عرضه شد؛ یعنی واقعیت مجازی تا نینتندو سوئیچیها هم مثل پیاسفوریها واقعیت مجازی را تجربه كنند، البته با قیمتی بسیار ناچیزتر. محدوده قیمت لبو ویآر از یك میلیون و ۲۰۰ تا یك میلیون و ۷۰۰ است. در صورتی كه برای پیاسویآر باید حداقل پنج میلیون هزینه كنید. البته ویآی پیاس۴ بسیار حرفهایتر است، صدای سهبعدی ایجاد میكند، محدوده تصویر وسیعتر است و با توجه به اینكه هدست بهطور كامل روی سر سوار میشود، احتیاجی به نگهداری نیست و هر دو دست شما آزاد است، اما با كلی ابزار اضافه روبهرو هستید و حتما باید به كنسول بازی وصل شوید و دستههای move در دستتان باشد. در صورتی كه برای سوئیچ شما با یك كنسول قابل حمل سبك سرو كار دارید و یك جعبه مقوایی كه باید سرهمش كنید.
راند دوم
نینتندو لبو همانطور كه مشخص است فقط برای واقعیت مجازی نیست. این كیت اضافه كه در كنار سوئیچ عرضه میشود، یك تجربه متفاوت را برای كاربران عرضه میكند. تركیبی از ساختن چیزهای جدید و بازی كردن. یك نمود فیزیكی از بازیهای ویدئویی. اما اگر از نظر واقعیت مجازی بخواهیم به ماجرا نگاه كنیم، این عینك واقعیت مجازی چندان برای كاربری راحت نیست، چراكه همانطور كه در عكس مشخص است دستگاه با مقوا ساخته شده و خود كنسول را هم در خود جای داده و وزن بالایی دارد. از این نظر ویآر پیاس۴ بسیار حرفهایتر طراحی شده و از تمام هدستهای واقعیت مجازی بازار راحتتر است و شما میتوانید زمانی زیادی را با آن بگذرانید. اگر بحث قیمت را كنار بگذاریم این قطعا مهمترین برگ برنده سونی به نینتندو است.
راند آخر
همانطور كه ابتدای مطلب اشاره كردیم، روح یك كنسول، بازیهای آن است و اگر بهترین ابزارها بدون بازی عرضه شود هیچ ارزشی برای كاربر ندارد. شركت نینتندو برای اینكه بتواند نظر كاربرانش را جلب كند، همراه با كیت لبو ویآر یك بازی اختصاصی برای تجربه واقعیت مجازی هم عرضه میكند و دیگر نیازی به خرید بازی نیست. در كنار آن، معروفترین و محبوبترین عنوان بازی نینتندو، یعنی زلدا نیز با واقعیت مجازی همخوانی كامل دارد. همچنین بازی سوپرماریو آدیسی هم تا این لحظه به خانواده بازیهای واقعیت مجازی نینتندو اضافه شده است. همچنین این شركت وعده حضور اسپلتون و ماریو كارت را هم در این دنیای جدید داده كه قطعا برای كاربران این كنسول بسیار هیجانانگیز است. در مقابل ویآر پیاس۴ هم ورود قدرتمندی داشت. بازیهایی مانند رزیدنت اویل و دووم، اولین بازیهایی بودند كه با واقعیت مجازی عرضه شدند. علاوه بر اینها چند مینی گیم نهچندان باكیفیت هم برای ویآر پیاس۴ عرضه شده است، اما انگار چشمه خلاقیت سونی در این زمینه خیلی زود خشك شد، چراكه بعد از این عناوین ما فقط شاهد اضافه شدن چند بازی نهچندان محبوب دیگر مانند استار ترك و تتریس افكت بودیم.