فارغ از تجربیات تهیه‌كنندگی سال‌ها به عنوان مدیر تولید و اغلب مدیر تولید بیگ پروداكشن‌ها در سینما و تلویزیون فعالیت داشته‌ام و بر این اساس رك و راست می‌گویم كه اصلی‌ترین دلیل روی غلتك نیفتادن سریال‌هایی مانند «موسی(ع)» و «سلمان» كمبود منابع مالیست. تلویزیون تولید سریالی نظیر «مختار» را در كارنامه دارد كه همین حالا اگر بخواهند چیزی شبیه به آن بسازند، چیزی بالغ بر
400 میلیارد تومان هزینه دارد! یا سریالی مانند «در چشم باد» اگر این روزها بخواهد ساخته شود، ممكن است خرجش از 400 میلیارد تومان هم بیشتر شود!
هرچند با اخباری كه درباره اختلاس‌های چندهزار میلیاردی می‌شنویم این 400 میلیارد رقمی نیست ولی در مختصات هنرهای نمایشی این مبلغ بسیار كلان است و سازمان به‌راحتی نخواهد توانست این مبلغ را تأمین كند.
 هرچند یكی دو سریال فاخر در زمان مدیریت علی لاریجانی بر صداوسیما ساخته شد، ولی اوج تولید سریال‌های فاخر یا بیگ پروداكشن در زمان مدیریت عزت‌ا... ضرغامی بود كه ثباتی نسبی بر اقتصاد حاكم بود ولی در روزگار فعلی و با التهابات مكرر ارز واقعا رفتن به سمت بیگ پروداكشن به ردیف بودجه‌ای مجزا نیاز دارد.
خیلی‌ها تصورشان این است كه چون تولید به سمت دیجیتال حركت كرده پس تولید فیلم و سریال فاخر هم ارزان‌تر شده! به عنوان مدیر تولیدی كه تمام جوایز سینما از جایزه فجر تا خانه سینما و منتقدان را برای پروژه‌های بیگ پروداكشنی مثل «چ» و «رستاخیز» گرفته‌ام به‌صراحت میگویم كه تصویرسازی رایانه‌ای نه‌تنها هزینه را كم نمی‌كند بلكه به خاطر آداپته كردن نماهای رئال با نماهای سی.جی.آی (رایانه‌ای) باید زیر بار پروداكشنی سنگین رفت كه هزینه‌زاست وگرنه به جای آن كه یك سریال تاریخی-حماسی تولید شود به كمدی ناخواسته دچار می‌شویم.
متأسفانه كارگردانانی مانند داوود میرباقری و مسعود جعفری‌جوزانی كه زمانی سریال‌هایی مانند «مختار» و «در چشم باد» را ساختند آن‌قدر با كلیدواژه «كمبود بودجه» مواجه شدند كه بعید است حتی انگیزه سابق را برای روی غلتك انداختن پروژه‌های تاریخی خود داشته باشند. تزریق انگیزه با تامین اعتبار ممكن است و باید به فكر تأمین اعتبار پروژه‌های فاخر از مسیری مجزا بود بلكه كارگردانان فاخرساز هم باردیگر هنرنمایی كنند.