یكی از كسانی كه در گرایش ایشان به مسائل معنوی و عرفانی نقش عمده‌ای داشت، مرحوم شیخ‌احمد سعیدی بود. ایشان و برادرشان شیخ‌ابراهیم هم‌شاگردی مرحوم سیدابوالحسن اصفهانی و هر دو ساكن رشت و فرزندان مرحوم شیخ‌حسن سعیدی بودند. ایشان شخصیت بزرگی بود. مرحوم ابوی گاهی به مناسبتی از شیخ احمد سعیدی یاد می‌كردند و می‌فرمودند: هنگامی كه مجلس شورا در دست روحانیون بود، ایشان گفته بود: آخوندها را از مجلس بیرون خواهند كرد! و بعدها همین‌طور هم شد.
از دیگر افرادی كه بسیار روی گرایش ابوی به مسائل معنوی تأثیر داشت، مرحوم آقای قاضی بودند. در این مورد مطلب جالبی از قول نوه آقای نجفی، امام جماعت مسجدی در میدان بروجردی تهران نقل می‌كنم. ایشان می‌گفت: «پدربزرگم شاگرد آقای قاضی بود و نقل می‌كرد در مجلس آقای قاضی بودیم. آقای قاضی هفته‌ای یك روز غیب‌شان می‌زد! هركسی حدسی زد تا روزی نوبت به آقای بهجت رسید و ایشان جزءبه‌جزء گفت كه الان آقای قاضی در كوفه است و دارد به سمت شط می‌رود، الان وارد شط شد، غسل كرد، بیرون آمد، به فلان جا رفت، حالا به طرف نجف راه افتاد، فلان خیابان، فلان كوچه، از پله‌ها بالا آمد، كفش‌هایش را درآورد و... به محض این‌كه حرفش تمام شد، آقای قاضی در زدند و وارد شدند! همه ما مات مانده بودیم كه چطور شد. از آن عجیب‌تر این بود كه آقای قاضی آمد به طرف آقای بهجت و دستی به پشت ایشان زد و فرمود: شنیدم؛
امروز گل كاشتی!»
مرحوم ابوی می‌فرمودند: «هرگز در درس آقای قاضی سوال نمی‌كردم، ولی استاد بی‌آن‌كه سوالی بپرسم، پاسخ همه سوالاتم را می‌دادند.»