یك حادثه تلخ و هشدار برای خانواده‌ها

یك حادثه تلخ و هشدار برای خانواده‌ها


داوود صفایی
پژوهشگر علوم ارتباطات و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد
این اتفاق یك حادثه است؛ حادثه‌ای كه ممكن است مثلا بر اثر رانندگی هم رخ دهد. اصل این جریان هم به اشتباه و خطا در شناخت برمی‌گردد، موضوعی كه در كودكان محتمل‌تر است. به هر حال در همه جای دنیا هر امكان و وسیله‌ای در عین خدمات و مزایایی كه دارد، گاه آثار مخربی هم از خود به جا می‌گذارد، مثل برق كه امروز جزو اصلی‌ترین ملزومات زندگی ماست، اما گاهی كشنده است و اگر كسی از آن آگاهی نداشته باشد، آسیب جدی را كه گاهی به مرگ ختم می‌شود، می‌بیند.
«عصر جدید»  بدآموزی ندارد
در مورد این اتفاق نیز همین طور است و این كه بگوییم برنامه عصر جدید مقصر اصلی است و بدآموزی دارد، قابل قبول نیست. عصر جدید یك برنامه معمولی و عادی است كه با ویژگی‌هایی كه لازم بوده روی آنتن رفته و هر سری شركت كنندگانی دارد كه كارهای مختلفی انجام می‌دهند.  حال این كه كودكی به اشتباه بر اثر دیدن یكی از قسمت‌های این برنامه تصمیم می‌گیرد آن را بازسازی و تكرار كند و دچار مشكل می‌شود، نه به مدیریت برنامه، نه به ساخت و نه به هنرمندی كه ایفای نقش كرده، بر‌می‌گردد، چون صدها هزار كودك دیگر هم ممكن است آن را دیده اما چنین اقدامی نكرده باشند. به همین دلیل این كه خیلی از ما عادت كرده‌ایم با چنین اتفاقاتی به كارگردان و سازندگان حمله می‌كنیم، اصلا درست نیست.
توجه نکردن به گروه سنی
در كنار همه اینها ضعفی كه در فرهنگ و رسانه ما وجود دارد، این است كه هیچ‌كس این را ‌كه فلان برنامه برای چه گروه سنی است درنظر نمی‌گیرد و به آن توجه نمی‌كند. این در حالی است كه حتی اگر در زیرنویس هم رده‌بندی سنی قید شود، كسی آن را رعایت نمی‌كند. در این بین به قول دكتر شریعتی كه گفته بود «پدر و مادرها ما متهم هستیم»، با آن‌كه والدین مسؤولیت خیلی از موارد را به عهده دارند، اما آنها هم گاهی حواسشان نیست، در صورتی كه آنها مسؤول سلامت خانواده و بچه‌ها هستند و خیلی اوقات سر مواردی مثل خوردن نوشیدنی‌ها مضر و... بحث‌ها می‌شود اما درباره موارد این‌چنینی، برخورد خاصی صورت نمی‌گیرد. همان‌طور كه كمتر می‌بینید خانواده‌ای ساعت 10 تلویزیون را خاموش یا بچه‌ها را از آن دور كند. بنابراین آموزش و فرهنگ استفاده از رسانه‌ها باید توسط خانواده‌ها ارائه شود، چنانچه برخلاف كشور ما كه خیلی اوقات بچه‌ها تا یک شب پای تلویزیون‌اند، در كشورهای توسعه‌یافته كمتر پیش می‌آید بچه‌ای تا این زمان بیدار بماند.
بچه‌ها می‌فهمند
در مورد برنامه‌ای مثل «عصر جدید» مضاف بر تمام موارد مذكور، خیلی اوقات بچه از عواقب كاری كه می‌كند خبر دارد، اما برای امتحان كردن آن اقدام به كارهایی می‌كند كه گاهی چنین اتفاقاتی را رقم می‌زند. در مورد خبر تلخ منتشر شده هم آن بچه این‌طور نبوده كه نداند اگر خودش را دار بزند می‌میرد، بلكه می‌خواسته تا حركات خاص و بندبازی كند و تصادفا دچار حادثه شده. حتی احتمال فرضیه فهم اشتباه هم یك در هزار است و همه داستان یك اتفاق تلخ بوده است. در آخر می‌شود از این ماجرای دردناك درس گرفت كه خانواده‌ها باید معیارهای انضباطی درباره فرزندانشان را جدی‌تر بگیرند و بیشتر برایش زمان صرف كنند.