امسال كارهای عاشورایی تلویزیون بهتر و بیشتر از سال‌های گذشته شده و شكر خدا با یك روند خوبی جلو رفته‌اند. مسلما كار كردن برای آثار عاشورایی بسیار سخت‌تر از دیگر كارهاست اما باید در این نوع كارها با دل و جان كار كرد و هر قدر كه با اعتقاد و با دل كار كنی مسلما كار زیباتر می‌شود؛ زیرا یك عشق در پس پرده اثر نهفته است و آن عشق كار را زیبا می‌كند. مردم هم بسیار از این نوع كارها استقبال می‌كنند چنان كه بارها شده به خاطر سابقه ذهنی قبلی، وقتی مرا در كوچه و خیابان می‌بینند، می‌پرسند كار جدید عاشورایی چه داری و از من جویای چنین كارهایی هستند. این، یعنی مردم به طور عجیبی به معنویت خاص گره خورده با حریت حسین(ع) نظر دارند.
واقعه عاشورا بسیار عظیم است و با كارهای معنوی می‌توانیم محصولات بسیار خوبی راجع به واقعه عاشورا تولید كنیم ولی برای ماندگاری آثار، مهم‌ترین ویژگی تأكید بر وجهه حماسی قیام است. گریه و اشك ریختن، به جای خود ولی قیام
امام حسین(ع) یك حماسه بزرگ بوده است و هرگاه این ویژگی در آثارمان متجلی شده، با شاهكارهایی مثل «مختارنامه» روبه‌رو شده‌ایم.
بگذارید راستش را بگویم؛ هر كه حماسه حسینی را درك نكرده باشد یقینا نمی‌تواند یك محصول جاندار پیرامونش ارائه کند. اگر می‌بینیم بسیاری از آثار عاشورایی پرهزینه ذره‌ای احساسات را درگیر نمی‌كند به همین خاطر است ولی برخی همكاران بهانه كمبود بودجه می‌گیرند تا خلأ اعتقادی خود را پوشش دهند.
 اگر عشقتان حسین(ع) باشد و پیام حماسه عاشورا را درك كرده باشید با یك بودجه متوسط نیز كاری فاخر تولید می‌كنید؛ ولی وای به حال آنها كه به قیام حسین بن علی(ع) به چشم مجالی برای دریافت بودجه هنگفت و كاسبی می‌نگرند. خدا عاقبت این دسته را به خیر كند چون كاری كه می‌كنند شرم‌آور است.
در كارهای معنوی، بودجه مهم نیست! مهم، معنویت و اعتقاد قلبی سازندگان به كار است كه می‌تواند كار را خوب و جذاب كند.