چند نكته را ضروری می‌دانم كه به بیماران در حوزه ارتباط بین پزشك و بیمار یادآوری كنم:
با وقت قبلی به ویزیت پزشك بروید و سعی كنید برای رسیدن به‌موقع در قرارهای پزشكی برنامه‌ریزی كنید. حضور به‌موقع بیمار، پزشكان را ترغیب بیشتری به رعایت آداب ارتباط می‌كند.
در اتاق انتظار، تهدید معطلی را به فرصت یادگیری برای خودتان تبدیل كنید و به‌جای ایجاد فشار روانی برای خود و منشی مطب، انرژی خود را صرف یادگیری یا سرگرمی كنید.
داشتن روحیه‌ای آرام، همراه با لبخند از رفتارهایی است كه پرسنل مطب نیز باید نسبت به آن تعهد داشته باشند. اگر همواره منشی مطب با لبخند، سلام را به بیماران تازه‌وارد هدیه كند، بیماران احساس امنیت روانی بیشتری می‌كنند .
بیماران نیز باید پیرامون بیماری خود توضیحات كافی و شفاف به پزشك ارائه كنند و از جملات مبهم، اغراق شده یا حتی علمی استفاده نكنند و از طرف دیگر پزشكان باید به مهم‌ترین عامل ارتباطی یعنی شنونده بودن فعال توجه بیشتری كنند.
تماس چشمی، تكان دادن سر و فرصت دادن به بیمار برای ارائه توضیحات و همچنین برخورد همدلانه از ویژگی‌های مهم شنونده بودن فعال است كه همه افراد جامعه باید نسبت به آن كوشا باشند .
اخلاق حرفه‌ای حتی فارغ ازآموزه‌های دینی توصیه به عدم آرایش غلیظ به بیماران و پزشكان می‌كند؛ چرا كه از منظر بهداشتی قابل قبول نیست .
بیماران باید از مقایسه پزشكان با یكدیگر بپرهیزند و همچنین پزشكان باید از تخریب همكار به‌شدت دوری كنند، چرا كه اعتماد بیمار به گروه پزشكی مخدوش می‌شود .