دیروز در بازار میوه و تره‌بار مشغول خرید چند قلم میوه بودم كه چشمم به بامیه‌های ریز و درشتی افتاد كه تازه و سرحال به نظر می‌رسیدند. مصمم شدم برای یك وعده غذایی مقداری از آن را خریداری كنم. آقایی كه در آن نزدیكی ایستاده بود با نیم‌نگاهی به اطراف گفت معلوم نیست این بامیه‌ها خواصی هم دارند. این پرسش مقدمه‌ای شد برای این نوشتار تا چند جمله‌ای در خصوص این سبزی بنویسم.
بامیه در اصل بومی هند و مصر است و میوه نارس و سبز این گیاه مورد استفاده قرار می‌گیرد و در هنگام حرارت دیدن حالت لزج و آبداری ایجاد می‌كند. 90 درصد این سبزی آب است و گرچه ارزش تغذیه‌ای بالایی ندارد اما خواص درمانی بسیار داشته و به دلیل كالری پایین گنجاندن آن در رژیم‌های لاغری توصیه شده است.
طبع این سبزی سرد و تر و مدر است و افراد با نشانه‌های گرمی ناشی از سوءمزاج به‌خصوص سوزش ادرار می‌توانند از بامیه استفاده كنند. در منابع طب سنتی لعاب بامیه برای رطوبت‌رسانی به پوست و لینت بخشیدن به مخاط خشك مفید عنوان شده و استعمال آن روی پوست‌های خشك دارای اگزما و التهاب و جوش موثر است و برای درمان یبوست‌های ناشی از خشكی روده به‌خصوص در مواردی كه دفع با آزردگی و خراشیدگی مخاط روده یا سوزش مقعد همراه باشد اثر بهتری دارد. درخصوص تولید مایع جنسی و تقویت و تحریك میل جنسی در افراد دچار ضعف، مصرف خوراك بامیه همراه با گوشت بسیار توصیه و مصلح آن ادویه‌جات گرم عنوان شده است. البته در مدل‌های جانوری مقادیر درمانی بامیه باعث كم شدن و تولید غیرطبیعی اسپرم و
كوچك شدن بیضه‌ها شده است.
مطالعات جانوری حاكی از این است كه مصرف میزان مشخص پودر بامیه با افزایش میزان انسولین، قند و چربی خون را كاهش می‌دهد ضمن این‌كه فیبرهای بامیه با كاهش جذب گلوكز از بالا رفتن قند خون پس از مصرف غذا جلوگیری می‌كند. اما نكته مهم تداخل بامیه با داروی متفورمین و احتمالا داروهای دیابت است زیرا بامیه هم جذب گلوكز و هم اثر متفورمین را كاهش می‌دهد و توصیه به مصرف این دارو یک ساعت پیش از خوردن بامیه است. مصرف بامیه در مبتلایان به قند و چربی بالا به صورت آب‌پز همراه با سایر سبزیجات توصیه شده است.