افزایش دقت در انتخاب نیرو و سوژه
با بازگشت به تجربیات دهههای پیش ولی با ایدههای تازهتر و به اصطلاح امروزیتر میتوانیم مقداری روند تولید در رسانه ملی را غنا بخشیم.
اول از همه باید به سراغ كسانی برویم كه اینكاره هستند یعنی آنها كه از لحاظ كیفی شناخته شده هستند و توانا هستند كه درام بنویسند. باید اینها را بیاوریم كه كار كنند. آنهایی كه كارهای ماندگار میكردند كجا هستند؟ همین دور و بر! فقط باید پیدایشان كنیم و ازشان استفاده كنیم.
من خودم رهگذری مخاطب تلویزیون هستم و با چند پلان متوجه میشوم كه این قصه جذاب است یا خیر. در اغلب سریالهایی كه اكنون پخش میشود حفرههای دراماتیك متعدد وجود دارد كه ناشی از نسپردن كار به كاردان است. اگر درامنویس حرفهای داشته باشیم یقین بدانید این حفرهها به حداقل میرسد.
پس از انتخاب نویسندگان زبده باید به سراغ موضوعاتی برویم كه نیاز جامعه است و مخاطب خیلی سریع با آنها ارتباط میگیرد. بحرانهای اجتماعی، بحرانهای اقتصادی و مسائل ناشی از شكاف نسلی از جمله این موضوعات است. به برخی سریالها كه نگاه میكنیم انگار نویسنده در یك سرزمین دیگر زندگی میكند و اگر هم تلاش كرده به این بحرانها نزدیك شود، آنقدر ضعیف و شعاری كار كرده كه خاصیتی ندارد.
تلویزیون باید در انتخاب تهیهكننده هم دقت كند و كسانی كه تولید میكنند باید تهیه كنندههای باتجربه و توانمند و از همه مهمتر، پاكدست باشند. پاكدست از این لحاظ میگویم كه در مصرف بودجه دقت شود و هیچگونه سوءاستفادهای نشود كه به خاطر آن سوءاستفادهای كه شده است از كیفیت كار زده شود. باید مشخص شود چه كسانی و برچه اساسی تهیهكننده شدهاند و شایستگی آنها بر چه اساسی است.
ما همیشه توانایی این را داریم كه رسانه ملی را به رسانهای پربیننده بدل كنیم و فقط كافی است اندكی دقتمان را در انتخاب نیرو و سوژه بیشتر كنیم.
تیتر خبرها