استفان لندمن، نظریه‌پرداز آمریکایی در گفت‌وگوی اختصاصی با جام جم:
سفارتخانه‌های آمریکا در دنیا ابزار پیشبرد سلطه است
سفارتخانه‌های آمریکا در طول تاریخ نقش خود را در تثبیت رفتارهای استعماری و استکباری ایالات‌متحده به‌خوبی ایفا کرده‌اند. آمریکا که در نقض قوانین بین‌المللی و دخالت در امور کشورهای دیگر ید طولایی دارد، سیاستهای مداخله جویانه خود در کشورهای جهان را از طریق سفارتخانه‌های خود پی‌ریزی و اجرا می‌کند و به همین دلیل می‌توان گفت ایالات‌متحده علی‌رغم عمر کوتاهش، در تاریک‌ترین نقطه تاریخ ملت‌های جهان قرار دارد. نقش برجسته اطلاعاتی و جاسوسی سفارت آمریکا در تهران را باید بهترین وجه‌تسمیه لانه جاسوسی دانست. بخش اعظمی از نقش جاسوسی سفارت آمریکا در تهران را می‌توان در حضور عمده نیروهای اطلاعاتی سیا در این جاسوس خانه مشاهده کرد. تا جایی که خود مسؤولان سفارت از حضور عمده افسران سیا در تهران ابراز نگرانی می‌کردند و با حساسیت بالایی در پی ایجاد پوشش شغلی برای آنان بودند.
استفان لندمن، نظریه‌پرداز برجسته آمریکایی در گفت‌وگوی اختصاصی با روزنامه جام جم، به بررسی مداخلات سفارتخانه‌های آمریکا در کشورهای مختلف جهان پرداخته است.استفان لندمن، فارغ‌التحصیل دانشگاه‌هاروارد آمریکاست. «باتلاق عراق»، «چگونه وال‌استریت آمریکا را سرکیسه کرد» و «تسخیر بانکداران» ازجمله کتاب‌های او به شمار می‌‌روند.
دلیل مداخله جویی دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه آمریکا در معادلات سیاسی و اجتماعی سایر مناطق دنیا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
درواقع آمریکا کشوری تک‌حزبی است و آن حزب هم‌حزب جنگ است که البته با دو جناح به‌شدت بنیادگرا و افراطی فعالیت می‌کند. هر دو حزب در ارتباط با مسائلی ازجمله جنگ و صلح، توانمندسازی شرکت‌ها، سیاستهای سختگیرانه نئولیبرالی که به دنبال انتقال ثروت از شهروندان عادی و معمولی آمریکا به خواص این کشور است و همچنین سیاستهای دولتی سرکوب مخالفان همگام و هم‌نوا هستند.
این دو حزب به‌صورت چرخشی قدرت را بین خود تقسیم می‌کنند و در مورد مسائلی کم‌اهمیت‌تر از موضوعات مطرح‌شده فوق، دارای اختلاف‌نظرهای جزئی هستند. سیاست دیرینه و همیشگی آمریکا به‌ویژه از زمان جنگ جهانی دوم به بعد، سلطه یافتن بر کره زمین، منابع و مردم زمین، جنگ‌های بی‌پایان و تروریسم اقتصادی علیه ملت‌هاست. آنچه در حال حاضر جریان دارد، همگی درباره به خدمت گرفتن منافع ملی پولی و مادی است. آنها سیاستمداران را مثل خمیردندان خیلی راحت می‌خرند تا این سیاستمداران به قیمت نابودی صلح، عدالت و برابری به آنها خدمت کنند. این روند، مدت‌هاست در ساختار سیاسی ایالات‌متحده آمریکا و رویکرد بین‌المللی آن حاکم است. نمونه‌های مختلف این موضوع را می‌توانیم در نقاط مختلف دنیا مشاهده کنیم. جایی که سران هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه آمریکا از سیاستمداران و به عبارت بهتر، مهره‌های خود در کشورهای دیگر دنیا، استفاده ابزاری می‌کنند. حتی حمایت آنها از دولتمردان کشورهای مطیع خود نیز جنبه‌ای کاملاً ابزاری دارد.
اساساً به نظر شما چرا پایگاه‌های نظامی آمریکا در سرتاسر دنیا پراکنده هستند؟چه توجیهی برای دخالت یک کشور، در مناطقی که هزاران کیلومتر از آن فاصله‌دارند وجود دارد؟
به نکته مهمی اشاره کردید. پنتاگون در حال حاضر بازوی اجرایی آمریکاست، اما باگذشت زمان خودش تبدیل به یک قدرت می‌شود، از نیمه دهه 1990، تریلیون‌ها دلار بی‌حساب‌وکتاب صرف هزینه آن می‌شود که بیش از میزان اعلام و تعیین شده در بودجه سالانه است. پایگاه‌های نظامی آمریکا در بیشتر موارد به‌عنوان سکویی برای جنگ‌آوری، ارعاب، تهدید و کنترل دیگر ملت‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد. اغلب درآمدهای مشهود آمریکا صرف نظامی‌گری، جنگ‌آوری یا کمک مالی به شرکت‌های خاصی می‌شود که به قیمت نابودی عدالت اجتماعی صورت می‌گیرد.
با توجه به آنچه در خصوص مداخله‌گری نظامی آمریکا مورداشاره قرار گرفت، نقش سفارتخانه‌های آمریکا در ایجاد ناامنی در کشورهای دیگر دنیا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
سفارتخانه‌های آمریکا ابزار پیشبرد برنامه‌های امپریالیستی آمریکا هستند و مانند یک بلا هرکسی را در هرجایی تهدید می‌کنند.
آیا خشم ملت‌های دنیا از اقدامات سفارتخانه‌های آمریکا و دولت این کشور ( به دلیل مداخله در امور داخلی‌شان) منطقی نیست؟
دقیقاً. اما متأسفانه برخی کشورها تحت‌فشار قلدری و تهدید برای همراه شدن با برنامه‌های موردنظر آمریکا هستند و به‌عنوان یک مستعمره آمریکا رفتار می‌کنند و حاکمیتشان تابع منافع آمریکاست. این کشورهای تابع با اقدامات این‌چنینی خود درواقع به شهروندان خودشان خیانت می‌کنند. آنها راه را برای مداخله سفارتخانه‌های آمریکا در کشورهای خود باز می‌کنند. اما در خصوص ایران این‌گونه نبود. ایران پس از انقلاب، هرگز زیر بار سلطه ایالات‌متحده نرفت.
از زمان انقلاب ایران در سال 1979 (1357 شمسی) ما شاهد پایانی بر نسلی از دیکتاتوری فاشیستی ایجادشده توسط آمریکا بودیم و از همین روز نیز هر دو جناح حزب جنگ‌طلب آمریکا به دنبال تغییر رژیم در ایران بودند. در حال حاضر نیز تروریسم اقتصادی، استراتژی مطلوب رژیم ترامپ است.
استفان لندمن، نظریه‌پرداز برجسته آمریکایی در گفت‌وگوی اختصاصی با روزنامه جام جم، به بررسی مداخلات سفارتخانه‌های آمریکا در کشورهای مختلف جهان پرداخته است.استفان لندمن، فارغ‌التحصیل دانشگاه‌هاروارد آمریکاست. «باتلاق عراق»، «چگونه وال‌استریت آمریکا را سرکیسه کرد» و «تسخیر بانکداران» ازجمله کتاب‌های او به شمار می‌‌روند.
دلیل مداخله جویی دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه آمریکا در معادلات سیاسی و اجتماعی سایر مناطق دنیا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
درواقع آمریکا کشوری تک‌حزبی است و آن حزب هم‌حزب جنگ است که البته با دو جناح به‌شدت بنیادگرا و افراطی فعالیت می‌کند. هر دو حزب در ارتباط با مسائلی ازجمله جنگ و صلح، توانمندسازی شرکت‌ها، سیاستهای سختگیرانه نئولیبرالی که به دنبال انتقال ثروت از شهروندان عادی و معمولی آمریکا به خواص این کشور است و همچنین سیاستهای دولتی سرکوب مخالفان همگام و هم‌نوا هستند.
این دو حزب به‌صورت چرخشی قدرت را بین خود تقسیم می‌کنند و در مورد مسائلی کم‌اهمیت‌تر از موضوعات مطرح‌شده فوق، دارای اختلاف‌نظرهای جزئی هستند. سیاست دیرینه و همیشگی آمریکا به‌ویژه از زمان جنگ جهانی دوم به بعد، سلطه یافتن بر کره زمین، منابع و مردم زمین، جنگ‌های بی‌پایان و تروریسم اقتصادی علیه ملت‌هاست. آنچه در حال حاضر جریان دارد، همگی درباره به خدمت گرفتن منافع ملی پولی و مادی است. آنها سیاستمداران را مثل خمیردندان خیلی راحت می‌خرند تا این سیاستمداران به قیمت نابودی صلح، عدالت و برابری به آنها خدمت کنند. این روند، مدت‌هاست در ساختار سیاسی ایالات‌متحده آمریکا و رویکرد بین‌المللی آن حاکم است. نمونه‌های مختلف این موضوع را می‌توانیم در نقاط مختلف دنیا مشاهده کنیم. جایی که سران هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه آمریکا از سیاستمداران و به عبارت بهتر، مهره‌های خود در کشورهای دیگر دنیا، استفاده ابزاری می‌کنند. حتی حمایت آنها از دولتمردان کشورهای مطیع خود نیز جنبه‌ای کاملاً ابزاری دارد.
اساساً به نظر شما چرا پایگاه‌های نظامی آمریکا در سرتاسر دنیا پراکنده هستند؟چه توجیهی برای دخالت یک کشور، در مناطقی که هزاران کیلومتر از آن فاصله‌دارند وجود دارد؟
به نکته مهمی اشاره کردید. پنتاگون در حال حاضر بازوی اجرایی آمریکاست، اما باگذشت زمان خودش تبدیل به یک قدرت می‌شود، از نیمه دهه 1990، تریلیون‌ها دلار بی‌حساب‌وکتاب صرف هزینه آن می‌شود که بیش از میزان اعلام و تعیین شده در بودجه سالانه است. پایگاه‌های نظامی آمریکا در بیشتر موارد به‌عنوان سکویی برای جنگ‌آوری، ارعاب، تهدید و کنترل دیگر ملت‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد. اغلب درآمدهای مشهود آمریکا صرف نظامی‌گری، جنگ‌آوری یا کمک مالی به شرکت‌های خاصی می‌شود که به قیمت نابودی عدالت اجتماعی صورت می‌گیرد.
با توجه به آنچه در خصوص مداخله‌گری نظامی آمریکا مورداشاره قرار گرفت، نقش سفارتخانه‌های آمریکا در ایجاد ناامنی در کشورهای دیگر دنیا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
سفارتخانه‌های آمریکا ابزار پیشبرد برنامه‌های امپریالیستی آمریکا هستند و مانند یک بلا هرکسی را در هرجایی تهدید می‌کنند.
آیا خشم ملت‌های دنیا از اقدامات سفارتخانه‌های آمریکا و دولت این کشور ( به دلیل مداخله در امور داخلی‌شان) منطقی نیست؟
دقیقاً. اما متأسفانه برخی کشورها تحت‌فشار قلدری و تهدید برای همراه شدن با برنامه‌های موردنظر آمریکا هستند و به‌عنوان یک مستعمره آمریکا رفتار می‌کنند و حاکمیتشان تابع منافع آمریکاست. این کشورهای تابع با اقدامات این‌چنینی خود درواقع به شهروندان خودشان خیانت می‌کنند. آنها راه را برای مداخله سفارتخانه‌های آمریکا در کشورهای خود باز می‌کنند. اما در خصوص ایران این‌گونه نبود. ایران پس از انقلاب، هرگز زیر بار سلطه ایالات‌متحده نرفت.
از زمان انقلاب ایران در سال 1979 (1357 شمسی) ما شاهد پایانی بر نسلی از دیکتاتوری فاشیستی ایجادشده توسط آمریکا بودیم و از همین روز نیز هر دو جناح حزب جنگ‌طلب آمریکا به دنبال تغییر رژیم در ایران بودند. در حال حاضر نیز تروریسم اقتصادی، استراتژی مطلوب رژیم ترامپ است.
