نوجوانی دوره‌‌ای است میان كودكی و بزرگسالی و به همین جهت فرد نوجوان همیشه دچار تشویش و سردرگمی است. چراكه در برخی مسائل به او به دید یك كودك می‌نگرند و در بعضی مواقع نیز وظایف بزرگسالانه‌ای بر دوشش گذاشته می‌شود. نوجوان از طرفی هنوز وابسته به خانواده است و از طرف دیگر می‌خواهد استقلال خود را كسب كند. از سوی دیگر در جامعه امروز، تشدید تضاد بین سنت و مدرنیته نیز سبب افزایش تعارض بین فرزندان و والدین شده است. همچنین چون خیلی از خانواده‌ها مهارت لازم را برای ایفای نقش‌های جدید در جامعه مدرن كسب نكرده‌اند به همین جهت نمی‌دانند چطور باید با مساله استقلال و ارائه آزادی‌های مختلف به نوجوانان مواجه شوند. به عنوان مثال خیلی از والدین، فرزندان نوجوان خود را افرادی بی‌مسؤولیت و راحت‌طلب بار می‌آورند، اما از طرفی انتظار دارند همان فرد بتواند در شرایط حساس همچون فردی عاقل و بالغ تصمیم گیری كند كه البته این امكان‌پذیر نیست.
دادن استقلال و آزادی‌های فردی به نوجوانان، اصلی مهم در تربیت آنهاست كه حتما باید مورد توجه خانواده‌ها قرار گیرد، چراكه اگر والدین از همان دوره نوجوانی زمینه‌های استقلال را برای فرزندان خود فراهم نكنند، آنها تجربیات زندگی برای شروع یك دوره جوانی سالم را به اندازه كافی كسب نخواهند كرد و در آن دوره نیز همچنان به والدین خود وابسته خواهند بود. از سوی دیگر ارائه آزادی به فرزندان نوجوان به معنای دست كشیدن از كنترل و نظارت بر اعمال و رفتار آنهاست. بلكه والدین باید تعادل در این زمینه را رعایت كنند و یاد بگیرند كه چطور در موقعیت مناسب به فرزندانشان استقلال بدهند و همزمان با شیوه‌ای مناسب روی رفتارهای فرزندشان نظارت داشته باشند. شیوه مناسب نظارت نیز خود زیرمجموعه‌ای از اصول فرزندپروری است كه براساس آن والدین باید در عین صمیمیت با فرزندان، اقتدار خود را نیز در رابطه با آنها حفظ كنند. در واقع ایجاد تعادل هم در زمینه نظارت والدین روی نوجوانان و هم در مدیریت رفتارهای فردی و اجتماعی آنها، چه در بحث استفاده از شبكه‌های اجتماعی چه در روابطی كه با گروه همسالان خود دارند، مهم‌ترین اصل در فرزندپروری است كه به آن مدیریت رفتاری صحیح نوجوانان از سوی والدین می‌گویند؛ اصلی كه برای رسیدن به آن باید مراحل متعددی را گام به گام طی كرد. مراحلی كه از ارتباط موثر والدین با فرزندانشان آغاز می‌شود و در نهایت به اصول تنبیه و تشویق و قراردادهای رفتاری می‌رسد. همه اینها مربوط به اصول فرزندپروری در دوره نوجوانی است كه متاسفانه بسیاری از والدین نسبت به آن ناآگاه هستند و خیلی از آنها حتی از ویژگی‌های رفتار فرزند نوجوان خود نیز بی‌خبرند؛ اتفاقی كه به عنوان مهم‌ترین دلیل در گرایش نوجوانان به رفتارهای پرخطر ارزیابی می‌شود.