بیماری‌های قابل انتقال از راه جنسی: زگیل تناسلی
به هر گونه عفونت پوستی و خونی منتقله از راه جنسی اطلاق می‌شود كه انواع مختلفی دارد از جمله بیماری‌های پوستی مثل مولوسكوم كنتاژیوزوم، زگیل تناسلی، تبخال تناسلی، سفلیس، گنوره، عفونت كلامیدیا، هپاتیت‌ها، ایدز و... .
البته نكته حائز اهمیت این است كه در اكثر این بیماری‌ها، راه‌های انتقال دیگری چون تماس پوستی معمولی یا تماس خونی و مخاطی نیز وجود دارد كه همیشه باید در نظر گرفته شود. با توجه به شیوع بالای این اختلالات بر آنیم توضیحاتی در این زمینه در دو هفته آینده ارائه كنیم تا سطح آگاهی جامعه نسبت به این بیماری‌ها و عوارض‌شان بالا برود.
زگیل تناسلی
از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی جنسی، می توان از زگیل تناسلی نام برد كه متاسفانه شیوع رو به افزایشی دارد. ویروس‌های عامل این بیماری در دو دسته كم‌خطر و پر‌خطر جای می‌گیرند.
ویروس‌های پر‌خطر، به‌خصوص در بانوان و در زمانی كه فرد مدت طولانی بدون ارزیابی و درمان رها شده است، می‌توانند به ضایعات پیش بدخیمی در واژن، دهانه رحم، مقعد و گاهی سر و گردن (به دنبال روابط جنسی نامتعارف) منجر بشوند و در موارد نادر‌تر در مردان به‌خصوص با نقص ایمنی، منجر به ایجاد سرطان آلت تناسلی و مقعد شود.
نكات قابل اهمیت در زگیل تناسلی
در فرد عادی و بدون مشكلی نقص ایمنی، بدن به‌صورت خود به خود طی دو سال اول ابتلا، در ۸۰درصد موارد ویروس را دفع می‌كند و فرد خودبه‌خود عاری از بیماری می‌شود.
دستكاری ضایعات، كندن آنها، اصلاح موهای ناحیه تناسلی به هر روشی با زخمی كردن ضایعات، به سرعت می‌توان تعداد و حجم ضایعات تناسلی را بالا ببرد و ایجاد خطر كند. بنابراین با كوچك‌ترین شكی در این مورد، لازم است از دستكاری و اصلاح ضایعات اجتناب و جهت معاینه به پزشك مراجعه كنید.
به‌طور معمول درمان ضایعات در مردان راحت و سریع انجام می‌گیرد مگر در مواردی كه ویروس و زگیل وارد مجرای ادراری شده باشد و كلونی ویروسی داخل مجرای ادراری تشكیل شده باشد كه درمان را سخت می‌كند.
بعد از ازدواج و برقراری اولین رابطه جنسی در زنان توصیه می شود معاینه واژینال و تست پاپ اسمیر سالانه تا سه سال متوالی انجام شود و بعد از آن هر سه سال یك‌بار. در صورت وجود كوچك‌ترین شكی به زگیل تناسلی، پزشك در این موارد آزمایش اختصاصی تشخیصHPV یا همان ویروس زگیل را درخواست می‌كند تا وجود ویروس و نوع آن (پر خطر و كم‌خطر) مشخص شود.
محل رشد و كلونی این ویروس، الزاما ناحیه تناسلی نیست و در همه جای بدن به‌خصوص ناحیه سر و گردن و دست‌ها نیز دیده می‌شود و همچنین راه انتقال این بیماری صرفا رابطه جنسی نیست و راه‌های دیگری نیز مطرح است؛ از جمله تماس مستقیم پوست آزرده و زخمی (مثلا بعد اصلاح صورت) با ویروس و همچنین گاهی به‌دنبال انواع روش‌های اصلاح موهای بدن با وسایل آلوده مشترك (اپیلاسیون، لیزر و...)
پیشگیری و درمان
اصلی‌ترین راه پیشگیری، اجتناب از روابط جنسی
پر‌خطر و محافظت نشده است. نكته دیگر این‌كه در موارد روابط پر خطر، علاوه بر استفاده از كاندوم، از اصلاح موهای ناحیه تناسلی اجتناب كنید زیرا تماس ویروس با سطح سالم پوست، با احتمال خیلی كمتر انتقال بیماری همراه است.
واكسیناسیون در همه افراد به‌خصوص قبل از برقراری اولین رابطه جنسی توصیه می‌شود كه برای ایمنی حداكثری در سنین نوجوانی پیشنهاد می‌شود. البته واكسن‌های موجود در حال حاضر در ایران نوع چهار‌تایی است (كه ایمنی علیه چهار نوع شایع این ویروس از صد نوع موجود را ایجاد می‌كند) كه در سه دوره انجام می‌شود.
درمان این بیماری شامل از بین بردن كلونی‌های ویروسی به روش‌های مختلف از جمله فریز (كرایو)، لیزر ضایعات، استفاده از اسیدهای رقیق شده و... است. نكته مهم، اهمیت پیگیری تا ریشه‌كنی بیماری است كه مستلزم توجه زیاد فرد و مراجعه مكرر به پزشك خود است. .
البته نكته حائز اهمیت این است كه در اكثر این بیماری‌ها، راه‌های انتقال دیگری چون تماس پوستی معمولی یا تماس خونی و مخاطی نیز وجود دارد كه همیشه باید در نظر گرفته شود. با توجه به شیوع بالای این اختلالات بر آنیم توضیحاتی در این زمینه در دو هفته آینده ارائه كنیم تا سطح آگاهی جامعه نسبت به این بیماری‌ها و عوارض‌شان بالا برود.
زگیل تناسلی
از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی جنسی، می توان از زگیل تناسلی نام برد كه متاسفانه شیوع رو به افزایشی دارد. ویروس‌های عامل این بیماری در دو دسته كم‌خطر و پر‌خطر جای می‌گیرند.
ویروس‌های پر‌خطر، به‌خصوص در بانوان و در زمانی كه فرد مدت طولانی بدون ارزیابی و درمان رها شده است، می‌توانند به ضایعات پیش بدخیمی در واژن، دهانه رحم، مقعد و گاهی سر و گردن (به دنبال روابط جنسی نامتعارف) منجر بشوند و در موارد نادر‌تر در مردان به‌خصوص با نقص ایمنی، منجر به ایجاد سرطان آلت تناسلی و مقعد شود.
نكات قابل اهمیت در زگیل تناسلی
در فرد عادی و بدون مشكلی نقص ایمنی، بدن به‌صورت خود به خود طی دو سال اول ابتلا، در ۸۰درصد موارد ویروس را دفع می‌كند و فرد خودبه‌خود عاری از بیماری می‌شود.
دستكاری ضایعات، كندن آنها، اصلاح موهای ناحیه تناسلی به هر روشی با زخمی كردن ضایعات، به سرعت می‌توان تعداد و حجم ضایعات تناسلی را بالا ببرد و ایجاد خطر كند. بنابراین با كوچك‌ترین شكی در این مورد، لازم است از دستكاری و اصلاح ضایعات اجتناب و جهت معاینه به پزشك مراجعه كنید.
به‌طور معمول درمان ضایعات در مردان راحت و سریع انجام می‌گیرد مگر در مواردی كه ویروس و زگیل وارد مجرای ادراری شده باشد و كلونی ویروسی داخل مجرای ادراری تشكیل شده باشد كه درمان را سخت می‌كند.
بعد از ازدواج و برقراری اولین رابطه جنسی در زنان توصیه می شود معاینه واژینال و تست پاپ اسمیر سالانه تا سه سال متوالی انجام شود و بعد از آن هر سه سال یك‌بار. در صورت وجود كوچك‌ترین شكی به زگیل تناسلی، پزشك در این موارد آزمایش اختصاصی تشخیصHPV یا همان ویروس زگیل را درخواست می‌كند تا وجود ویروس و نوع آن (پر خطر و كم‌خطر) مشخص شود.
محل رشد و كلونی این ویروس، الزاما ناحیه تناسلی نیست و در همه جای بدن به‌خصوص ناحیه سر و گردن و دست‌ها نیز دیده می‌شود و همچنین راه انتقال این بیماری صرفا رابطه جنسی نیست و راه‌های دیگری نیز مطرح است؛ از جمله تماس مستقیم پوست آزرده و زخمی (مثلا بعد اصلاح صورت) با ویروس و همچنین گاهی به‌دنبال انواع روش‌های اصلاح موهای بدن با وسایل آلوده مشترك (اپیلاسیون، لیزر و...)
پیشگیری و درمان
اصلی‌ترین راه پیشگیری، اجتناب از روابط جنسی
پر‌خطر و محافظت نشده است. نكته دیگر این‌كه در موارد روابط پر خطر، علاوه بر استفاده از كاندوم، از اصلاح موهای ناحیه تناسلی اجتناب كنید زیرا تماس ویروس با سطح سالم پوست، با احتمال خیلی كمتر انتقال بیماری همراه است.
واكسیناسیون در همه افراد به‌خصوص قبل از برقراری اولین رابطه جنسی توصیه می‌شود كه برای ایمنی حداكثری در سنین نوجوانی پیشنهاد می‌شود. البته واكسن‌های موجود در حال حاضر در ایران نوع چهار‌تایی است (كه ایمنی علیه چهار نوع شایع این ویروس از صد نوع موجود را ایجاد می‌كند) كه در سه دوره انجام می‌شود.
درمان این بیماری شامل از بین بردن كلونی‌های ویروسی به روش‌های مختلف از جمله فریز (كرایو)، لیزر ضایعات، استفاده از اسیدهای رقیق شده و... است. نكته مهم، اهمیت پیگیری تا ریشه‌كنی بیماری است كه مستلزم توجه زیاد فرد و مراجعه مكرر به پزشك خود است. .
