برقراری ارتباط بین دو ماهواره با استفاده از لیزر یك مساله‌ است و حفظ ۲۴ ساعته ارتباط بین هزاران ماهواره، موضوع دیگری است. شركت اسپیس‌ایكس برای حل این مشكل از ناسا درخواست پشتیبانی فنی در سخت‌افزار جی‌پی‌اس و اجرای نرم‌افزار محاسبات مداری این آژانس فضایی در پردازنده‌های درون ماهواره استارلینك را كرده است.
این شركت همچنین در نظر دارد، بیش از ۷۵۰۰ ماهواره خود را در ارتفاع ۳۴۰ كیلومتری سطح زمین، بسیار پایین‌تر از هر ماهواره ارتباطی موجود، قرار دهد. این روش، تاخیر در ارسال داده‌ها و نیاز به انرژی را به حداقل می‌رساند. اما ماهواره‌ها در معرض دائمی كشش از سوی زمین قرار خواهند داشت. اگر پیشرانه این ماهواره‌ها پیوسته در حال فعالیت نباشد، ظرف چند هفته ماهواره‌ها به سمت پایین كشیده می‌شوند و در جو زمین می‌سوزند و از بین می‌روند. حتی با این شرایط هر ماهواره بیش از شش سال و اندی فعال نخواهد ماند. به این ترتیب شركت اسپیس‌ایكس برای حفظ ناوگان ماهواره‌های خود باید پس از گذشت نخستین دوره شش ساله، تمام ماهواره‌های خود را جایگزین كند.
مشكل اساسی‌تر چگونگی دسترسی كاربران اینترنت به ماهواره‌های مدار نزدیك زمین، از روی زمین است. اگرچه تشعشعات لیزری در حدی به‌كار برده می‌شوند كه به چشم‌ها صدمه نزنند، كوچك‌ترین ابر موجود در آسمان، جلوی ارتباط با آنها را می‌گیرد. بنابراین تمام این ماهواره‌های لیزری باید برای ارتباط با زمین از مدار، از امواج رادیویی استفاده كنند كه این كار مستلزم به‌كاربردن آنتن‌های گران‌قیمت است.
سازندگان اینترنت ماهواره‌ای قصد دارند با استفاده از آسمان، دسترسی مردم به اینترنت را بسیار آسان و البته ارزان كنند. اما این مشكلات هزینه‌بر سیستم‌های اینترنتی فضای كار را كمی مشكل می‌كند و شركت‌ها و سرمایه‌گذارها ممكن است از آن استقبال نكنند. همچنین كشورهای ثروتمندتر احتمال دارد رغبتی برای استفاده از این نوع اینترنت -كه به نظرشان كاری اضافی است- نداشته باشند.
اما با تمام مشكلات فوق، شركت‌هایی كه روی اینترنت ماهواره‌ای كار می‌كنند، می‌گویند این نوع اینترنت می‌تواند در آینده كاربران واقعی خود را بیابد كه بخشی از آنها در كشورهای غربی و همچنین كشورهای آفریقایی زندگی می‌كنند. استفاده از برج‌های شبكه نسل چهارم اینترنت (4G) در آفریقا می‌تواند نمونه بارز به‌كارگیری اینترنت ماهواره‌ای باشد.
دست آخر این‌كه اینترنت ماهواره‌ای مطمئن‌تر از اینترنت كابلی است و در خطر قطعی ناشی از حوادث قرار نمی‌گیرد. داده‌های ارسالی با استفاده از اشعه‌های نوری را نمی‌توان مانند اینترنت كابلی به سرقت برد و اطلاعات در برابر هكرها در امنیت بیشتری قرار خواهند داشت. با این حال هر سیستمی مسلما مزایا و معایبی دارد و رسیدن به وضعیت 100درصد ایده‌آل همیشه ممكن نیست.