برخلاف بسیاری كه همچنان فكر می‌كنند رقیب رسانه ملی شبكه‌های ماهواره‌ای و فی‌المثل جم هستند من معتقدم تب جم دیگر فروكش كرده چون اگر تا دو سال پیش تماشای سریال‌های جم تازگی داشت آنها آن قدر درگیر تكرار شده‌اند كه دیگر مخاطب هم دستشان را خوانده و به راحتی پای برنامه‌هایشان نمی‌نشیند.
یكی از مشكلات محصولات ماهواره‌ای آن بوده كه بیش از حد اخلاقیات را زیرپا گذاشتند و موتیف‌هایی مانند خیانت را گل‌درشت كردند. جامعه ایران شاید ظاهرا سعی كند خود را متجدد نشان دهد ولی در باطن بسیار اخلاقگراست و در بطن خود مایل است اخلاقگرا بماند و زندگی كند درنتیجه هر آنچه نقطه مقابل این اخلاقگرایی باشد را محكوم می‌كند. حالا كه جم مخاطبش فروكش كرده باز رسانه ملی است كه باید قدرتمند سریال‌سازی كند و محكم‌تر از قبل پیش برود چون نشان داده همچنان تكیه بر اخلاقگرایی و تولید سریال‌های تمیز و حسنه و پاك است كه می‌ماند و هیچ سریال بی‌اخلاقی در یادها نخواهد ماند. به عنوان تولیدكننده برخی سریال‌های طنز مخاطب‌پسند كه حتی در بازپخش صدم هم باز بیننده دارد مدام مخاطب این سوال قرار می‌گیرم كه چرا باز هم سریالی مثل «متهم گریخت» نمی‌سازم؟ باید بگویم باز هم می‌توانیم چنین سریال‌هایی بسازیم كه خیابان‌ها را خلوت كند ولی باید دید آستانه تحمل مدیریتی تا كجاست؟؟
اگر خاطرتان باشد در همان زمان پخش متهم گریخت با كلی حاشیه و جنحال روبه‌رو بودیم در حالی كه تمام تلاشمان بر سر نشان دادن آفات اعتیاد بود ولی نه به صورت كلیشه بلكه به صورتی كه مخاطب هم سرگرم شود و هم حس دافعه نسبت به مخدر پیدا كند.
پس برای تولید سریال‌های مبتنی بر پیام و در عین حال سرگرم‌كننده همه باید صبر و شكیبایی خود را بالا ببرند. از من تهیه‌كننده تا مدیر مافوق تا سیاستمدار و نماینده مجلس و فرهنگی و پزشك و... باید یادشان باشد كه دنیای سریال در نهایت یك دنیای فانتزی است كه هدفش سرگرم كردن مخاطب است. اگر این صبر و شكیبایی را در خود بالا ببریم یقین بدانید تولیدكنندگان هم راحت‌تر كار می‌كنند و بازده خروجی كار بالاتر خواهد رفت.