همین دیروز یکی از خبرگزاری‌ها، نتیجه تحقیقی معتبر را منتشر کرده بود ؛ مغز کودکانی که در مناطق کم‌برخوردار زندگی می‌کنند، کوچک تر است ! برای همه آنهایی که به زیست بچه‌ها اهمیت می‌دهند چون بر این باورند که آینده متعلق به بچه‌هاست و آنها باید در شرایطی نه خیلی ایده‌آل بلکه شرایطی مطلوب متولد شده و رشد کنند، نتیجه این تحقیق و پژوهش‌‌های مشابه تکان دهنده و نگران‌کننده است.حالا شرایط کودکان سیستان و بلوچستان را در نظر بگیرید و مطالعات و اخباری را که درباره بچه‌های این استان منتشر شده پیگیری و مطالعه کنید. با کمی دقت می‌توان شرایط بچه‌های بیشتر نقاط سیستان و بلوچستان را با پژوهش بالا منطبق دانست. بچه‌هایی که در یکی از محروم‌ترین استان‌های کشور متولد و بزرگ می‌شوند، به دلیل سوء تغذیه و عدم فعالیت مغز، قاعدتا باید مغزهای کوچک تری داشته باشند.مغز زمانی به حد نرمال رشد کرده و نرون‌ها و سیم‌کشی‌های عصبی‌اش فعال و خوب کار می‌کند که کودک مهارت‌های مختلف را بیاموزد یا حداقل درس بخواند و مشق بنویسد . اما سیل اخیر که سیستان و بلوچستان را زیر ذره‌بین گذاشت بار دیگر مردم این استان و کمبود‌هایشان را نشان داد، ثابت کرد بیشتر کودکان این استان یا سواد ندارند و یا همان اوایل کار به دلایل مختلف از تحصیل بازمانده‌اند.بیشتر آنها حتی نمی‌دانند اسباب بازی چیست حال بماند که بچه باید بازی فکری انجام دهد تا مغزش‌ خلاقیت را یاد بگیرد.
همه اینها را گفتم تا به این برسم که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که با هدف کمک به توانمندسازی کودکان ایرانی تاسیس شده و ساز‌و‌کارش از همان اول به گونه‌‌ای تعریف شده که همه بچه‌های ایران از شهری بگیر تا روستایی را پوشش دهد.محوریت اصلی کانون ترویج کتابخوانی و قصه‌گویی و قصه‌شنیدن در کودکان است اما در کنارش به تئاتر هم توجه می‌کند و به عروسک‌ها و به بازی‌های بومی و بازی‌هایی که بچه‌ها را به تفکر وادار می‌کند و به آنها یاد می‌دهد که از مغزشان برای ایجاد زندگی بهتر استفاده کنند.
حالا پیک امید، کانون به مناطق سیل‌زده سیستان و بلوچستان رفته تا در کنار بچه‌ها باشد.همچنان که در ایام نوروز که سیل از شمال شروع شده و به غرب و جنوب رفت، پیک امید در کنار بچه‌های این مناطق حضور پیدا کرد با هدف ایجاد امید در بچه‌ها که اگر هر آدمی به خصوص کودکان امید به زندگی نداشته باشند، مغزشان که چه عرض کنم قلبشان هم روز به روز کوچک تر می‌شود.
 نشانی آینده
محمد زمردیان معاون فرهنگی کانون درباره پیک امیدی که به استان سیستان و بلوچستان فرستاده‌اند، می‌گوید: فعالیت در این استان به دلیل پراکندگی جغرافیایی و انسانی سخت است. روستا‌ها از یکدیگر فاصله زیادی دارند و ما در قدم اول باید روستاها و مناطقی که درگیر سیل شده‌اند را شناسایی کنیم که با کمک نیروهایی که در این استان داریم کار شناسایی را همان روزهای اول بعد از فروکش کردن سیل به پایان رساندیم و با همه مربیان سراسر کشور برای حضور در این مناطق فراخوان دادیم و گروه‌هایی را همراه با مربیان به این استان اعزام کردیم. هدف اصلی ما این است که روحیه بچه‌ها را بالا ببریم و با کتاب‌خواندن و بازی‌های گروهی و بازی با اسباب‌بازی را به آنها یاد بدهیم مهم این است در شرایط سخت، امیدشان را حفظ کنند. مربیان و فعالان کانون تلاش می‌کنند به بچه‌ها آموزش دهند که باید دست به کار شوند و بسازند.همه چیز را از نو بسازند و در عین حالی که امید به فردای بهتر دارند، منتظر کمک‌های صد‌درصدی دیگران نباشند و خودشان ساختن و استقلال را یاد بگیرند.
زمردیان می‌گوید: ما سازمانی کوچک هستیم که تلاش می‌کنیم وسیع کار کنیم. برای همین از همه سازمان‌ها و نهادها و خیرین می‌خواهیم که به ما کمک کنند.کانون دو نوع فعالیت دارد. در شهرهای بزرگ مراکز ما ثابت است اما در شهرهای دور افتاده و روستاها از واحدهای سیار استفاده می‌کنیم.واحدهایی که هر زمان لازم باشد و در اتفاقاتی مانند سیل و زلزله پای کارآمدند.این واحد‌ها در طول سال و در زمانی که شرایط عادی است هم به مناطق دور‌دست که شاید کم‌بهره‌تر و یا محروم هم باشند، اعزام می‌شوند و به بچه‌های آن مناطق امدادرسانی فرهنگی می‌کنند و در زمان‌‌هایی مانند سیل علاوه بر و اقلام فرهنگی به کودکان بسته‌های بهداشتی فردی مثل مسواک، ظرف غذا و قمقمه آب هم اهدا می‌شود.
در سیستان و بلوچستان هر‌چند وسعت جغرافیایی زیاد است اما ما تلاش می‌کنیم به صورت دوره‌ای به همه مناطق سر بزنیم و فعالیت‌های فرهنگی و هنری داشته باشیم. کانون جشنواره‌هایی نیز در استان‌های مختلف برگزار می‌کند. در این جشنواره‌ها ما متوجه شده‌ایم که بچه‌های سیستان و بلوچستان استعدادهای درخشانی دارند و در برخی رشته‌های فرهنگی و هنری می‌توانند حرفی برای گفتن داشته باشند و اگر آن رشته را ادامه بدهند آینده درخشانی خواهند داشت.
 بچه‌ها را تنها نمی‌گذاریم
به زمردیان می‌گویم، سیل تمام شده و گروه‌های امدادی بعد از مدتی این استان را ترک می‌کنند، واحد‌های سیار کانون شاید به روستا‌هایی رفته باشند که تاکنون نرفته‌اند و حالا بچه‌های این مناطق با دنیایی آشنا شده‌اند که برایشان تاز‌گی دارد و آنها دوست دارند در این دنیا بمانند. آیا شما باز هم در کنار آنها خواهید ماند یا مثل سیل ترکشان می‌کنید؟
معاون فرهنگی کانون می‌گوید: واحدهای سیار ما که برای شرایط بحرانی آماده شده‌اند تا شنبه هفته آینده در منطقه می‌مانند.بعد از آن طبق برنامه‌ریزی کانون ماهی یک بار به روستاهای دورافتاده و مناطق کم‌بهره‌تر می‌روند. تلاش می‌کنیم بچه‌ها را تنها نگذاریم. همه سعی ما این است که بچه‌ها با فرهنگ و هنر از طریق کتاب، نقاشی، تئاتر، بازی و ... آشنا شوند و با نگاهی جدیدتر به دنیا نگاه کنند و آینده خود را بسازند. کانون سعی می‌کند به بچه‌ها آموزش دهد که آینده در دستان خود آنهاست. امیدواریم بتوانیم بچه‌های بیشتری را تحت پوشش قرار دهیم به‌خصوص بچه‌های مناطق محروم و به ویژه بچه‌های استان سیستان و بلوچستان که اتفاقا بچه‌های مستعد و خلاقی هستند.