65 تا 70 درصد مواد اولیه داروها در داخل ایران تولید می‌شود. كشورهای هند و چین، درصد بالایی از مواد اولیه را تولید می‌كنند و این‌دو كشور هم مواد اولیه را به همه كشورها صادر می‌كنند.
 هر كشوری توانایی تولید دارو را ندارد. در این زمینه اما كشور ایران در تولیدات دارو پیشرو است. شاید برخی بگویند چون 30 تا 35 درصد مواد اولیه تولید دارو از خارج وارد می‌شود، پس در تولید دارو، خودكفایی معنایی ندارد. اگر این‌طور باشد، هیچ كشوری نمی‌تواند ادعای خودكفایی كند. چون از صفر تا صد تولید دارو در هیچ كشوری انجام نمی‌شود و آیا این یعنی كه هیچ كشوری، در زمینه دارو به خودكفایی نرسیده است؟ در درازمدت اما كشور ایران می‌تواند ادعا كند كه به خودكفایی رسیده است، شركت‌های تولیدكننده، در تولید مواد اولیه هم در حال تلاش هستند و به‌زودی مواد اولیه لازم را تولید خواهند كرد. واردات مواد اولیه از خارج كشور، مشكلاتی در گذشته ایجاد كرده و باعث شده بود كه انحصار واردات در چنگ برخی از تولیدكننده‌های داخلی باشد. حقیقت این است كه در واردات مواد اولیه هم مافیا وجود دارد. آن‌طور كه مدیران سازمان غذا و دارو می گویند آنها با انحصار مخالف هستند.
به همین دلیل مزیتی كه تحریم‌ها برای ایران داشته، این بود كه برای واردات مواد اولیه، سراغ كشورهای دیگر رفته و این انحصار را شكسته و توانسته قیمت دارو را كاهش دهد. این روزها مردم از گران شدن دارو می‌گویند، یک بیمار ممکن است  انسولینی را که ماه قبل تقریبا 50هزار تومان خریده است، ماه بعد، گران‌تر و با قیمت 70هزار تومان بخرد. مردم این افزایش قیمت را در داروخانه‌ها می‌بینند، اما مسؤولان سازمان غذا و دارو می پرسند چرا نباید دارو گران شود؟
دارو یك كالای اقتصادی است و همه مولفه‌های تورم هم بر آن حاكم است. اگر دارو گران نشود، ضرر این گران نشدن خیلی بیشتر خواهد بود.  به باور مدیران این سازمان اگر این افزایش قیمت دارو انجام نمی‌شد، با هفت تا هشت برابر قیمت این روزها دارو باید وارد كشور می‌شد و این به ضرر بیمار و شركت‌های بیمه‌ای است.
برخی مدیران سازمان غذا و دارو می‌گویند، اگر مردم از این موضوع ناراحت هستند، به خاطر این است كه وزارتخانه و سازمان غذا و دارو اطلاع‌رسانی نكرده‌اند و مدیران در سخنرانی‌ها درباره گران نشدن دارو، بارها صحبت كرده‌اند. این كه دارو گران نشود، امكان ندارد.