نکاتی درباره نمایشگاه این روزهای گالری «آوای هنر»
سرنوشت روی بوم
این روزها نمایشگاه گروهی نقاشی و مجسمه «آنچه از بین می‌رود، هست» با ارائه آثار علیرضا آسانلو و هنرجویان آتلیه هنری خانه آفتاب در گالری آوای هنر در حال برگزاری است. در این نمایشگاه ۲۵ اثر نقاشی رنگ روغن و اكرلیك و سه اثر مجسمه از هنرجویان و دو اثر نقاشی از علیرضا آسانلو به نمایش در آمده است.
آدم‌ها در تعدادی از این نقاشی‌ها رنگی و برخی سیاه و سفید نقاشی شده‌اند و مخاطب می‌تواند امید و جریان زندگی یا اندوه و حسرت‌های انسان‌ها را ببیند. در میان رنگ‌های مختلف ردپای رنگ‌های خاكستری بیشتر دیده می‌شود كه انگار آرزوهای بر باد رفته هستند.
آثار این نمایشگاه بدون عنوان هستند و تنها نام هنرمند و تكنیك نقاشی نام برده شده است: لیندا محمدی، مهسا شمشیان، سیما كهكی، امیر نریمانی، صفورا فردوسی، پریسا ابراهیمی و حوری باقری هر‌كدام دو نقاشی با تكنیك رنگ روغن را به‌نمایش گذاشته‌اند، فتانه پیری‌خواه و شقایق سعیدی هر كدام دو نقاشی با تكنیك اكرلیك و سامانتا ثابت‌نیا یك نقاشی رنگ روغن و یك‌نقاشی میكس‌مدیا و یك‌مجسمه سفال در این نمایشگاه ارائه كرده‌اند. همچنین هایده حسنا یك اثر رنگ روغن و یك میكس مدیا، بهناز رضایی‌فرد یك اثر رنگ روغن و یك اثر با تكنیك اكرلیك و زهرا رحیمی یك نقاشی رنگ روغن و دو مجسمه برنزی در این نمایشگاه به نمایش دارند.
خود علیرضا آسانلو درباره این نمایشگاه گفته: عنوان نمایشگاه اشاره به این دارد كه ریشه‌ها و هیچ‌چیز از بین نمی‌رود و انسان‌هایی كه می‌آیند و می‌روند واقعا نابود نمی‌شوند. اتفاقاتی كه می‌افتد و ما می‌بینیم و تجربه می‌كنیم در سرنوشت ما و در ساخت آینده تأثیر دارد، این‌طور نیست كه فكر كنیم یك پدیده‌ای هست كه از بین می‌رود و دیگر هیچ اثری از آن نخواهد بود. تمام اتفاقات و تمام تصمیماتی كه در زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی گرفته می‌شود در سرنوشت آدم‌ها تأثیر دارد و این تأثیر هیچ‌وقت از بین نمی‌رود. این را در آثار بعضی بچه‌ها می‌توان به طور شفاف دید و در آثار برخی دیگر در لایه‌های عمیق‌تر می‌شود پیدا كرد. هیچ‌كدام از بچه‌ها شبیه همدیگر نیستند و در نهایت شبیه من نیستند و این‌طور نیست كه كارشان را ببینند و بشود تشخیص داد كه با من كار كرده‌اند. اگر می‌خواهید به تماشای آثار نمایشگاه آنچه از بین می‌رود، هست بروید، تا چهارم اسفند وقت دارید خودتان را به گالری آوای هنر در خیابان فرشته، خیابان بوسنی و هرزگوین، بن‌بست پناهی، پلاك یك برسانید.
آدم‌ها در تعدادی از این نقاشی‌ها رنگی و برخی سیاه و سفید نقاشی شده‌اند و مخاطب می‌تواند امید و جریان زندگی یا اندوه و حسرت‌های انسان‌ها را ببیند. در میان رنگ‌های مختلف ردپای رنگ‌های خاكستری بیشتر دیده می‌شود كه انگار آرزوهای بر باد رفته هستند.
آثار این نمایشگاه بدون عنوان هستند و تنها نام هنرمند و تكنیك نقاشی نام برده شده است: لیندا محمدی، مهسا شمشیان، سیما كهكی، امیر نریمانی، صفورا فردوسی، پریسا ابراهیمی و حوری باقری هر‌كدام دو نقاشی با تكنیك رنگ روغن را به‌نمایش گذاشته‌اند، فتانه پیری‌خواه و شقایق سعیدی هر كدام دو نقاشی با تكنیك اكرلیك و سامانتا ثابت‌نیا یك نقاشی رنگ روغن و یك‌نقاشی میكس‌مدیا و یك‌مجسمه سفال در این نمایشگاه ارائه كرده‌اند. همچنین هایده حسنا یك اثر رنگ روغن و یك میكس مدیا، بهناز رضایی‌فرد یك اثر رنگ روغن و یك اثر با تكنیك اكرلیك و زهرا رحیمی یك نقاشی رنگ روغن و دو مجسمه برنزی در این نمایشگاه به نمایش دارند.
خود علیرضا آسانلو درباره این نمایشگاه گفته: عنوان نمایشگاه اشاره به این دارد كه ریشه‌ها و هیچ‌چیز از بین نمی‌رود و انسان‌هایی كه می‌آیند و می‌روند واقعا نابود نمی‌شوند. اتفاقاتی كه می‌افتد و ما می‌بینیم و تجربه می‌كنیم در سرنوشت ما و در ساخت آینده تأثیر دارد، این‌طور نیست كه فكر كنیم یك پدیده‌ای هست كه از بین می‌رود و دیگر هیچ اثری از آن نخواهد بود. تمام اتفاقات و تمام تصمیماتی كه در زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی گرفته می‌شود در سرنوشت آدم‌ها تأثیر دارد و این تأثیر هیچ‌وقت از بین نمی‌رود. این را در آثار بعضی بچه‌ها می‌توان به طور شفاف دید و در آثار برخی دیگر در لایه‌های عمیق‌تر می‌شود پیدا كرد. هیچ‌كدام از بچه‌ها شبیه همدیگر نیستند و در نهایت شبیه من نیستند و این‌طور نیست كه كارشان را ببینند و بشود تشخیص داد كه با من كار كرده‌اند. اگر می‌خواهید به تماشای آثار نمایشگاه آنچه از بین می‌رود، هست بروید، تا چهارم اسفند وقت دارید خودتان را به گالری آوای هنر در خیابان فرشته، خیابان بوسنی و هرزگوین، بن‌بست پناهی، پلاك یك برسانید.
ضمیمه تپش
