«دوستان! جنگی دهشتناک درگرفته است با دشمنی که شما او را نمی‌بینید و او شما را می‌بیند. در جبهه‌ای به وسعت و گستردگی عالم و عالمیان. مشرق تا به مغرب. همه کس از زن و مرد و پیر و برنا درگیر این جنگند. غمِ آن انبوهِ جماعتی بر دل من نشسته است که برای ادامه‌ زندگی محتاج کار روزانه‌اند. کارگران دستمزدبگیر، در سطوح مختلف، پشت میز اداره، پشت فرمان خودرو، پای ماشین کارگاه، کارگرانی که باید تمام روز را با خاک و گِل و سنگ و سیمان پنجه درافکنند تا بتوانند دَم غروب قوت لایموتی برای زن و بچه‌ خود ببرند. یقین دارم که توقف فعالیت‌ها عرصه را بر آنان تنگتر خواهد کرد. به فکر آنان باشیم. مردان و زنان باشرف و آبروداری را که در تنگنا افتاده‌اند فراموش نکنیم. روزگار بدی است. اما اصلا و ابدا شک نکنید که در جنگ میان مرگ و زندگی زندگی پیروز خواهد شد».
این‌ها کلمات شریف مردی بزرگ است که پیغام دیروزش، آبی بود بر آتشی که این روزها به جانمان افتاده است؛ محمدعلی موحد را می‌گوییم؛ پیر ادبیات و عرفان ایران که پیغامش را این‌طور به پایان رساند: «مبادا که جوان‌ها بی‌حوصله شوند و بی‌تابی نمایند. به نظرم جهان آبستن حوادث شگرفی است. امروز که هستیم به وظیفه‌ی وجدانی خود عمل کنیم و امید را از دست ندهیم. فردای روشن‌تری در راه است. چه باک اگر من نبینمش، دیگرانش خواهند دید».
چقدر دلگرم‌کننده... چقدر خوب که شما هستید و سایه‌تان بر سر ماست هنوز حضرت استاد. زنده باشید.
در صفحه‌ای که پیش رو دارید، یعنی صفحه 9، از گفت‌وگوی زنده اینستاگرامی رضا امیرخانی با میلاد دخانچی نوشته‌ایم؛ امیرخانی که سفرنامه کره شمالی‌اش را همین روزها و در بازار خراب کتاب منتشر کرده، در روزهای تعطیلی جلسات مرتبط با ادبیات، سر از لایو اینستاگرام درآورده.
از رضا امیرخانی گفتیم، این را هم بگوییم که جنابشان، علاوه بر صفحه 9 امروز جام جم، در صفحه 10 و 11 نیز حضور گرمی دارند؛ دو صفحه‌ای که صابر محمدی آن را تدارک دیده برای مرور چند لحظه مهم از ادبیات ایران و جهان در سال 1398.
 گزارش پایان سالی محمدی، علاوه بر یک تایم‌لاین مفصل، مشتمل بر سه گزارش دیگر هم هست؛ عناوین ادبیات ایران در سال 98، نگاهی به چند عدد در این سال عجیب و نیز مرور عملکرد چهار چهره ادبیات ایران. این دو صفحه را بخوانید تا بدانید ادبیات ایران و جهان در سالی که پشت سر می‌گذاریم، دست کی بود.
در صفحه آخر گروه فرهنگ، یعنی صفحه 12، محمدرضا کایینی این بار سراغ از مرحوم سیدهادی خسروشاهی و کارنامه پربار فرهنگی و سیاسی او گرفته است.