شانه منجمد یا كپسولیت چسبنده مفصل شانه در اثر التهاب در این مفصل شروع شده و بیشتر از سه ماه طول می‌كشد و موجب درد، سفتی و كاهش دامنه حركت این مفصل می‌شود.
علت دقیق ایجاد این عارضه مشخص نیست و معمولا یك شانه را درگیر می‌كند. روند بهبود این بیماری كند است و در بیشتر بیماران حدود دو سه سال طول می‌كشد. البته شروع سریع‌تر درمان طول دوره بیماری را كوتاه‌تر می‌كند.
این عارضه در همه سنین دیده می‌شود و زنان چهار برابر بیشتر از مردان به آن دچار می‌شوند. شیوع آن نیز بیشتر بین سنین 50 تا 60 سال است. نكته مهم آن است كه حدود ۱۰ درصد از مبتلایان به ناتوانی و محدودیت حركت ماندگار دچار می‌شوند.
با این حال، در برخی از بیماری‌های مزمن مانند آرتریت روماتوئید، دیابت، تیروئید و سرطان میزان ابتلا به شانه منجمد بیشتر است. مثلا 2 تا 10 درصد بیماران دیابتی به كپسولیت چسبنده مبتلا می‌شوند.
درمان‌های غیرتهاجمی ‌توصیه‌شده برای این بیماری شامل موارد زیر است:
 داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن و ناپروكسن.
 فیزیوتراپی، ورزش‌های كششی و حركت‌درمانی برای تقویت عضلات شانه و لیزردرمانی.
لیزردرمانی به معنی استفاده از نور لیزر برای درمان است. این روش درمانی بدون عارضه است و در افراد مسن به‌خوبی تحمل می‌شود. لیزرهای كم‌توان در درمان بسیاری از اختلالات عضلانی اسكلتی مانند: استئوآرتریت، درد گردن، اختلال تاندون و مفصل به كار می‌رود.
شانه منجمد با التهاب و درد در مفصل آغاز می‌شود و در این مرحله لیزردرمانی كم‌توان (سرد) موجب برطرف شدن التهاب و كاهش درد شبانه و كاهش درد در حین فعالیت بیماران است و سرعت بهبود را بالا می‌برد.
در مرحله دوم بیماری كه خشكی و سفتی مفصل شروع می‌شود و موجب محدودیت فعالیت روزانه بیماران است لیزردرمانی با تاثیر بر بهبود عملكرد زیستی موجب برطرف شدن چسبندگی و افزایش دامنه حركت مفصل است.
شانه منجمد پس از ضربه و آسیب به شانه و در افرادی كه به‌تازگی عمل جراحی شانه انجام داده‌اند به دلیل تغییر كلاژن بافتی و فیبروز نسجی شایع بوده و لیزردرمانی روشی ایمن و غیر‌تهاجمی‌ است كه با افزایش جریان خون در موضع مبتلا موجب اصلاح كلاژن بافتی و ترمیم نسج می‌شود.