چهار مانع تولید در ایران
سید امیر سیاح، کارشناس مسائل اقتصادی
رفع موانع تولید و ایجاد سرمایهگذاری به عنوان دو پایه پیشرفت اقتصادی کشور، متاسفانه توسط مسؤولان امر به خوبی مورد توجه قرار نگرفته و به فراموشی سپرده شده، این در حالی است که قوانین زیادی برای تسهیل این امر وجود دارد که از مهمترین این قوانین میتوان به قانون بهبود فضای کسبوکار، قانون رفع موانع تولید رقابتپذیر، اصلاح قانون مالیاتهای مستقیم و اصل 44 قانون اساسی اشاره کرد.
تعلل مسؤولان امر در اجرای راهکارهای مفید و اصرار به سیاستهای اشتباه خود جای سؤال بزرگی دارد به طوری که متاسفانه تاکنون تأمین مالی تولید از بازار سرمایه، در تسهیل صدور مجوزها، در حذف دهکهای پردرآمد از یارانه نقدی و در هدفمندی یارانههای سوخت هم تکرار شده است و راهکارها یا احکام قانونی که میتوانند حال تولید و اشتغال و اقتصاد را به تدریج خوب کنند، بهطور عجیبی اجرا نشدهاند.
به اعتقاد بنده مهمترین مانع تولید جلوی واحدهای تولید و کارخانجات تأمین مالی و نقدینگی است، هرچند مقررات غیرقابلپیشبینی و امنیت سرمایهگذاری نیز در این امر تأثیر زیادی دارد.
ولی با این حال از نظر خود فعالان صنعت بهترین کاری که دولت برای رفع موانع پیش پای تولید باید انجام دهد این است که زنجیره تحریم داخلی از پیش پای تولیدکنندگان رفع شود. البته این را بگویم که رفع موانع بهبود محیط کسبوکار برای جهش تولید یک اولویت فوری برای سیاستگذاران اجرایی کشور است.
نقش قاچاق در تقابل با امنیت سرمایهگذاری در حال بزرگنمایی است ولی با این حال مهم است، از طرف دیگر فسادهای مالی و اداری نیز ضربه مهمی بر پیکره تولید وارد کرده و جزو موانع عدم تحقق تولید محسوب میشود.
به صورت کلی میتوان گفت مهمترین موانع تولید و سرمایهگذاری در ایران عبارتند از:
۱- محدودیتهای تأمین مالی
۲- قوانین و مقررات و رویههای بیثبات غیر شفاف و قابل تفسیر توسط مأموران حکومتی
۳-فساد و مطالبات غیرقانونی مأموران حکومتی برای انجام وظیفه یا ادای حق همراه با آزار و فشار بر فعالان اقتصادی برای دریافت وجوه غیرقانونی
۴- ضعف دادگاهها و پاسگاهها در رسیدگی به شکایت فعالان اقتصادی
خوشبختانه حضرت آقا نیز بسان همیشه از مهمترین مشکلات مربوط به تولید و بهبود فضای کسبوکار اطلاع داشتهاند و برای حل این مشکلات و همچنین تشویق این فعالان به تولید جلساتی را از جمله این دیدار مجازی فراهم کردند که خود جای تقدیر دارد.
رفع موانع تولید و ایجاد سرمایهگذاری به عنوان دو پایه پیشرفت اقتصادی کشور، متاسفانه توسط مسؤولان امر به خوبی مورد توجه قرار نگرفته و به فراموشی سپرده شده، این در حالی است که قوانین زیادی برای تسهیل این امر وجود دارد که از مهمترین این قوانین میتوان به قانون بهبود فضای کسبوکار، قانون رفع موانع تولید رقابتپذیر، اصلاح قانون مالیاتهای مستقیم و اصل 44 قانون اساسی اشاره کرد.
تعلل مسؤولان امر در اجرای راهکارهای مفید و اصرار به سیاستهای اشتباه خود جای سؤال بزرگی دارد به طوری که متاسفانه تاکنون تأمین مالی تولید از بازار سرمایه، در تسهیل صدور مجوزها، در حذف دهکهای پردرآمد از یارانه نقدی و در هدفمندی یارانههای سوخت هم تکرار شده است و راهکارها یا احکام قانونی که میتوانند حال تولید و اشتغال و اقتصاد را به تدریج خوب کنند، بهطور عجیبی اجرا نشدهاند.
به اعتقاد بنده مهمترین مانع تولید جلوی واحدهای تولید و کارخانجات تأمین مالی و نقدینگی است، هرچند مقررات غیرقابلپیشبینی و امنیت سرمایهگذاری نیز در این امر تأثیر زیادی دارد.
ولی با این حال از نظر خود فعالان صنعت بهترین کاری که دولت برای رفع موانع پیش پای تولید باید انجام دهد این است که زنجیره تحریم داخلی از پیش پای تولیدکنندگان رفع شود. البته این را بگویم که رفع موانع بهبود محیط کسبوکار برای جهش تولید یک اولویت فوری برای سیاستگذاران اجرایی کشور است.
نقش قاچاق در تقابل با امنیت سرمایهگذاری در حال بزرگنمایی است ولی با این حال مهم است، از طرف دیگر فسادهای مالی و اداری نیز ضربه مهمی بر پیکره تولید وارد کرده و جزو موانع عدم تحقق تولید محسوب میشود.
به صورت کلی میتوان گفت مهمترین موانع تولید و سرمایهگذاری در ایران عبارتند از:
۱- محدودیتهای تأمین مالی
۲- قوانین و مقررات و رویههای بیثبات غیر شفاف و قابل تفسیر توسط مأموران حکومتی
۳-فساد و مطالبات غیرقانونی مأموران حکومتی برای انجام وظیفه یا ادای حق همراه با آزار و فشار بر فعالان اقتصادی برای دریافت وجوه غیرقانونی
۴- ضعف دادگاهها و پاسگاهها در رسیدگی به شکایت فعالان اقتصادی
خوشبختانه حضرت آقا نیز بسان همیشه از مهمترین مشکلات مربوط به تولید و بهبود فضای کسبوکار اطلاع داشتهاند و برای حل این مشکلات و همچنین تشویق این فعالان به تولید جلساتی را از جمله این دیدار مجازی فراهم کردند که خود جای تقدیر دارد.