بدون‌شک بزرگ‌ترین خدمت حبیب یغمایی به زبان فارسی، چاپ و نشر مرتب مجله یغما طی 31 سال است. در دوره رونق و موفقیت یغما، دکتر مهدی حمیدی شیرازی که معرف حضور اهل ادب است، سلسله مقالاتی با عنوان «عطار در مثنوی‌های گزیده او و گزیده مثنوی‌های او» در یغما می‌نوشت. او در این مقالات با تندترین زبان عطار را نقد کرد و او را شاعری پرگو و کم‌اندیش لقب داد و شهرتش را نه نشأت گرفته از کیفیت واقعی و ارزش هنری اشعار و افکارش که مبتنی بر وهم و تقلید عام دانست. این جمله از حمیدی در ذهن مخاطبان یغما در آن اوان مانده‌است: «عطار در قسمت عمده مثنوی‌های خویش هم سخن بد گفته‌است و هم بد سخن گفته است». این مقالات واکنش‌های شدیدی برانگیخت. یغمایی نامه‌ای کوتاه از «یحیی ریحان» در اعتراض به این مقالات منتشر کرد. یغمایی پاسخی کوتاه و سنجیده به این اعتراض‌ها داد که همین چند سطر از نقاط برجسته کارنامه مجله‌نگاری اوست. نوشت: «در چاپ مقاله دکتر حمیدی به عطار از اطراف و اکناف نامه‌ها نوشتند و سرزنش‌ها کردند و نارواها نثارمان فرمودند که جز این انتظاری نبود. از نظر آزادی بیان مجله یغما را چندان گناهی نیست زیرا دکتر مهدی حمیدی «استاد دانشگاه» ماست و همین مطالبی که می‌نویسد، به فرزندان ما می‌آموزد. بحث در موضوعی ادبی در دانشگاه جایز است اما در مجله ادبی جایز نیست؟ یک بام و دو هوا که نمی‌شود! از اولیای دانشمند دانشگاه چون: بدیع‌الزمان فروزانفر، مینوی، دکتر صفا، دکتر معین، جلال‌الدین همایی و دیگر اساتید انتظار است نظر خود را صریحا مرقوم دارند چه مسؤول و داور واقعی در مباحث ادبی همین بزرگانند...» این ماجرا در نهایت به این ختم می‌شود که حمیدی شیرازی از ادامه تحریر مقالات منصرف می‌شود و انتشار مقالات عطار در یغما خاتمه می‌یابد. اما ماجرا هنوز تمام نشده! سال‌ها بعد از این ماجرا، حبیب یغمایی درباره عطار مطلبی نوشت با عنوان «توبه و استغفار» که بد نیست این بخش از آن را بخوانید: «در چند سال پیش دکتر حمیدی شیرازی - شاعر و استاد معاصر- مقالاتی در انتقاد از آثار عارف بزرگ عطار نیشابوری در مجله یغما به چاپ رساند. فضل‌ا... شرقی، مدیر روزنامه پارس شیراز که عارفی پاک نهاد و  مسلمان به تمام‌معنی است،در ضمن گفت‌وگوها فرمود: «تو و دکتر حمیدی که بینایی خود را از دست داده‌اید برای این است که به شیخ عطار جسارت روا داشته‌اید. بروید توبه و استغفار کنید که همین مختصر دیدتان هم از دست نشود».
   این سخن بر من کارگر افتاد. توبه و استغفار کردم. نمی‌دانم استاد دکتر حمیدی چه بگوید و چه کند».