مامان روزآمدی که در زندگی به متدهای علمی و آموزه‌های روان‌شناسی روز باور داشت و در زندگی زناشویی و فعالیت‌های اجتماعی و تعامل با خانواده و دوستان این متدها و آموزه‌ها را به کار می‌بست، در تربیت فرزند نیز از همین متدها و آموزه‌ها را به کار می‌بست و متدها و آموزه‌های سنتی را مورد انتقاد قرار می‌داد، روزی در آشپزخانه مشغول گوش کردن پادکست و پختن ماکارونی بود که فرزند هشت‌ساله‌اش که کلاس آنلاینش تمام شده و تبلت خود را خاموش کرده‌بود، نزد  وی رفت و گفت: مامان؟ مامان گفت: بلی فرزندم؟ فرزند گفت: من از کجا آمده‌ام؟ مامان که توقع چنین سوالی را در چنین سنی از فرزند خود نداشت، به متدها و آموزه‌های علمی و روان‌شناسی فکر و سپس احساس کرد اکنون زمان آن است که مسائل مربوطه را برای فرزند خود بازگو کند، چراکه براساس متدها و آموزه‌های علمی و روان‌شناسی هرگاه برای فرزند در هر برهه از زندگی سوالی درباره مسائل مربوطه پیش بیاید، پدر و مادر باید به آن پاسخ بگویند و اگر نگویند ممکن است فرزند خودش از اینترنت فلان کند. پس مامان پادکست را پاوز و زیر ماکارونی را خاموش کرد و فرزندش را روی نیمکت میز آشپرخانه نشاند و روبه‌روی وی نشست و ناگفته‌های ازدواج و تولد و به دنیا آمدن بچه را به زبان ساده برای فرزند خود شرح داد. وی پس از پایان توضیحات از فرزند خود که با دهان باز و به‌صورت مبهوت به وی نگاه می‌کرد، پرسید: خب، حالا چی شد که این سوال را پرسیدی؟ فرزند گفت: همکلاسی‌ام سینا گفت از همدان آمده‌است، می‌خواستم ببینم من از کجا آمده‌ام. در این هنگام مادر نخست به در و دیوار نگاه کرد و سپس از روی نیمکت آشپزخانه برخاست و پادکست را پلی و زیر ماکارونی را روشن کرد و از فرزندش خواست به اتاقش برود و به چیزی فکر نکند و فعلا خاموش باشد.