نرخ ارز از ابتدای سال وارد فاز نوسانی شده است. به طوری كه قیمت دلار از 13 هزار تومان در فروردین سال جاری، به 26 هزار تومان رسید و رشد دو برابری را تجربه كرد. این در حالی است كه در طول این مدت با هر 3000 تومان افزایش نرخ دلار، كاهش 500 تومانی اتفاق افتاده است. گرچه برخی رسانه‌ها در زمان افت قیمت، از تیترهایی مبنی بر كاهش استفاده می‌كنند كه اشتباه است. اگر نسبت نرخ دلار با چند ماه پیش را مقایسه كنیم مشخص خواهد شد كه نرخ ارز در مدار صعود قرار داشته و تقریبا هر ماه، یك رقم جدید برای دلار كشف شده است.
درآمدهای نفتی نسبت به یك دهه گذشته، بسیار كاهش یافته و اگر صادرات غیرنفتی ایران با همین شرایط ادامه داشته باشد و مشكلی در این زمینه به وجود نیاید، این رقم در سال 99 در نهایت به 30 میلیارد دلار خواهد رسید. درآمدهای نفتی نیز به‌زحمت بتواند خود را به ده میلیارد دلار برساند که جمعا 40 میلیارد دلار درآمد ارزی نصیب ایران می‌شود. چنانچه همه این رقم در سامانه نیما عرضه شود، باز هم كفاف واردات 46 میلیارد دلاری را نمی‌دهد.
اگر به طور متوسط نیاز ارزی كشور را محاسبه كنیم، 46 میلیارد دلار واردات قانونی داریم. ضمن این‌كه در سال گذشته نیز حدود 12 میلیارد دلار خروج سرمایه و حدود 25 میلیارد دلار حجم قاچاق كشور بوده است.به نظر می‌رسد دولت برای مدیریت بازار ارز سناریوی خاصی ندارد. زمانی هم كه سناریو وجود داشت، باعث هدررفت منابع ارزی كشور شد. به بیان بهتر مشكل بازار ارز اكنون راه‌حل ساده‌ای ندارد.