متأسفانه در سال‌های اخیر تمایل مردم به محصولات خارجی بیشتر شده و این مشکلی است که از سینما تا تلویزیون و حتی تئاتر را درگیر کرده به‌گونه‌ای که می‌بینیم در تئاترمان هم بیش از هر چیز نمایشنامه‌های خارجی اجرا می‌شود.این‌که مردمان ایران‌زمین به تماشای محصولات باکیفیت خارجی بنشینند خیلی هم خوب است،ولی مشکل این است که اغلب بیننده سریال‌های ماهواره‌ای هستند یا مخاطب اخباری‌اند که  از لندن مخابره می‌شود و این اتفاق خوبی نیست.البته هنوز هم برنامه‌های تلویزیونی ما پرمخاطب است و کافی‌است کمی فضا برای ارائه کارهای خوب و حمایت از استخوان خردکرده‌های تولید هموارتر شود.باید در کنار حمایت از تولیدات درجه‌یک از برنامه‌های پرمخاطب موجود هم حمایت کنیم و نباید طوری باشد که مخاطب گمان کند خلاف نظرش عمل می‌شود.در مورد سریال‌های تلویزیون، دیالوگ محوری و تزریق اشک و آه وغم و درد به کار نمی‌آید. پیشنهاد من این است که سازمان در مورد تهیه‌کننده‌ها حساسیت بیشتری از خودش نشان دهد و سراغ آنهایی برود که نبض مخاطب در دست‌شان است. به تهیه‌کنندگان خوب زمان کافی دهند تا کار استاندارد بسازند و مشکلات مالی گریبانگیر پروژه‌ها را حل کنند و نترسند از این‌که برای کار فرهنگی استاندارد پول بگذارند.