هزینه‌های جبران‌ناپذیر ناوگان فرسوده

هزینه‌های جبران‌ناپذیر ناوگان فرسوده

در شرح وظایف وسایل نقلیه سنگین، نكات زیادی می‌توان دید؛ از تسهیل رفت و آمد شهروندان تا حفظ امنیت آنها و حمل بار. این وسط اما هرچه به عمر این وسیله‌ها اضافه می‌شود، انگار فاصله‌هایشان هم از وظایفی كه برایشان تعریف شده روز به روز بیشتر می‌شود. فاصله‌هایی كه علاوه بر آلودگی‌های زیست محیطی و تاثیرات درازمدتش بر سلامت شهروندان، خیلی وقت‌ها مستقیما جانشان را به خطر می‌اندازد، اتفاقی كه اگر هرچه سریع‌تر برایش چاره‌ای اندیشیده نشود، تبعات منفی زیادی به دنبال خواهد داشت. در این كه فرسوده بودن ناوگان حمل و نقل شهری مدت هاست نظر كارشناسان و متخصصان حمل ونقل را به خود جلب كرده شكی نیست. كارشناسان وقتی میانگین تلفات (17هزار نفر) در حوادث رانندگی در طول سال را كنار میانگین 250 هزار زخمی این حوادث قرار می‌دهند، به یك نتیجه مشترك می‌رسند؛ این كه در حوادث مختلف، سهم قابل توجهی از تقصیرها را هم می‌توان متوجه خود وسایل نقلیه دانست، مخصوصا وسایل فرسوده و كهنسال عمومی كه با ترددشان در طول راه‌های مواصلاتی علاوه بر تحمیل هزینه‌های گزاف به اقتصاد ملی، خسارت جبران ناپذیری هم 
به بار می‌آورند. 
این نكته از نگاه علیرضا اسماعیلی، رئیس سابق پلیس راه كشور و كارشناس ترافیك هم دور نمی‌ماند؛ مخصوصا وقتی كه به ما می‌گوید: در حوزه ترافیك و بحث تصادفات و جریان رفت آمد سه عنصر انسان، راه و وسیله اهمیت زیادی دارد.
اسماعیلی ادامه می‌دهد: در این بین بحث فرسوده بودن ناوگان عمومی و در مقابل مرمت و نوسازی این ناوگان، جزو اولویت‌هایی است كه اگر در عنصر وسیله نقلیه به آن پرداخته شود، طبیعتا تاثیرات مثبتی به دنبال خواهد داشت.
رئیس سابق پلیس راه كشور در توضیح بیشتر می‌گوید: بخشی از این موضوع برمی‌گردد به تاثیرات فرسوده بودن خودرو در شدت حادثه و شدت مصدومیت‌ها؛ چراكه خودروهای فرسوده به گونه‌ای نیست كه در زمان وقوع حادثه مسافران بتوانند براحتی خودشان را نجات بدهند. او در ادامه با اشاره به ضرورت نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی می‌افزاید: میزان هزینه‌ای كه وجود خودروهای فرسوده به بار ترافیك، تصادفات و ... وارد می‌كند چند ده برابر هزینه نوسازی بوده و بهتر است با ایجاد تسهیلات مناسب مانند وام‌های كم‌بهره، انگیزه نوسازی را در صاحبان این وسایل به وجود آورند.