برایمان از همسایگی سه انسان بزرگ تاریخ بگویید؛ جلال‌ آل‌احمد، سیمین دانشور و نیما‌یوشیج.
آن زمان من بچه بودم و معمولا روزهای تعطیل به خانه دایی‌ام می‌رفتیم كه حدودا در 50 قدمی خانه نیما یوشیج قرار داشت. در شرق خانه نیما، در فاصله 500 متری، قبرستانی بود كه اهالی آن منطقه در آنجا دفن می‌شدند. بجز چند خانه پراكنده كه ساخته شده بود، بقیه بیابان بود. دایی و سیمین‌خانم با نیما و همسرش عالیه‌خانم رفت و آمد زیادی داشتند. بعضی از روزهای تعطیل به زمین‌های كشاورزی و گندمزارهای اطراف می‌رفتند و شعر می‌خواندند. نیما تا جایی كه من یادم هست و در خاطرات دیگران شنیده و خوانده‌ام، بسیار خوش‌مشرب و مردم‌دار بود.

چه اتفاقی باعث شده بود از یوش به تهران بیایند و در آن منطقه خانه بگیرند، شنیده‌ام بیشتر به دلیل كار عالیه خانم بوده؟
عالیه خانم معلم بود. آقای درخشش كه وزیر آموزش و پرورش آن زمان بود با اوقاف صحبت كرده و بخشی از زمین‌های موقوفه دزاشیب را برای آموزش و پرورش گرفته و تقسیم كرده بود بین معلم‌ها كه مستاجر اداره اوقاف شوند و در آن‌جا برای خودشان خانه بسازند. عالیه‌خانم یك قطعه از این زمین‌ها را گرفته بود و از اولین خانه‌‌هایی بود كه در آنجا ساخته شد و بعدها آقا جلال و سیمین خانم به آن منطقه رفتند.یادم هست وقتی دایی جلال به خانه مادرم یا حاج‌آقا ( پدرش) می‌آمد، می‌گفت كه تصمیم دارند قطعه‌ای از زمین‌های دزاشیب را بگیرند و بسازند برای سكونت. جلال در خاطراتش نوشته یكی از دلایلی كه ترغیب شده در آن بیابان خانه بسازد، همجواری و همسایگی با نیما یوشیج بوده.

پس جلال و نیما قبل از همسایگی با هم آشنا بوده و با هم معاشرت داشتند؟
بله! جلال سال 23-22 فعالیت‌‌های فرهنگی‌‌اش را شروع كرد و وارد فعالیت‌‌های سیاسی شد.آن‌زمان نیما هم شخصیتی بود كه همه اهل فرهنگ و هنر و سیاست او را می‌شناختند. همانقدر كه شخصیت‌‌هایی مانند جلال 
نقطه عطفی در تاریخ ادبیات ایران هستند و نیما هم در حوزه شعر صاحب جایگاه ویژه‌ای بود. نیما، شعرهایش را به جلال می‌داد كه آنها را در نشریات مختلف چاپ كند.

جلال آل‌احمد در برخی از نوشته‌هایش با همه احترام و دلبستگی كه به نیما دارد، مودبانه و در عین حال كمی با شوخی از نیما به عنوان پیرمرد شهرستانی یاد كرده و می‌گوید اگر خصلت‌های شهرستانی  را نداشت شاید بهتر بود...
پارادوكس و دوگانگی در نگاه جلال به نیما بود كه البته در اكثر روشنفكران آن دوره و شاگردان و مریدان جلال هم وجود داشت.آن دوره اهالی فرهنگ و هنر و سیاسیونی كه از شهرستان به تهران می‌آمدند دو احساس متفاوت در تهرانی‌ها ایجاد می‌كردند؛ اول این‌كه همه باور داشتند هر چند آنها شهرستانی و دهاتی هستند اما آدم‌های پاك، زلال و صادقی هستند و دوز و كلك آدم‌های شهری را نداشته اما بینش اجتماعی و سیاسی بازی هم نداشتند و مرام و آداب شهرنشینان را بلد نبودند. البته جلال خیلی مراقب نیما بود و آن‌طور كه شنیده و خوانده‌ام بیشتر اوقات به او یادآوری می‌كرد كه «مراقب باش سیاسیون، ‌بُلندت نكنند!» به نیما می‌گفت مواظب باش جذب حزب توده نشوی كه از تو برای تبلیغات استفاده كنند. خیلی‌ها تلاش می‌كردند نیما را جذب حزب توده كنند و مثلا هر هفته شعری از او در هفته‌‌نامه زحمتكشان چاپ كنند.

نیما گرایش سیاسی خاصی داشت؟ می‌گویند در دوره‌ای با چپ‌ها نشست و برخاست داشته؟
نیما اصلا آدم سیاسی نبود، به‌شدت عاطفی بود؛ به همین دلیل مثل بیشتر هنرمندان، نویسندگان و شاعران نسبت به ظلم حساس بود و عدالتخواه. گاهی هم با شعارهای حزب توده قلقك می‌شد كه سمت آنها برود، اما هیچ‌وقت نرفت. 

نیما در اشعارش از همسرش، زیاد یاد كرده از رابطه نیما و عالیه‌‌خانم برایمان بگویید چون شنیده‌ها و نوشته‌ها شاهد بر این است كه او مقتدر بوده و چون درآمد هم داشته به نوعی رئیس خانه به حساب می‌آمده؟
بله! عالیه‌خانم به‌شدت مقتدر بود و مدیریت كل خانواده را به عهده داشت. او خواهرزاده جهانگیرخان صوراسرافیل بود و انگار خون پر‌جوش‌و خروش دایی در رگ‌های او جریان داشت. او آدم باسواد و روشنفكری بود، بیان خوب داشت و درشت‌هیكل و قوی بود. كدخدای محله بود و هر كس هر كاری داشت به عالیه خانم رجوع می‌كرد. فاصله سنی‌ نیما و عالیه‌خانم زیاد بود و همه اینها باعث شده بود عالیه‌خانم در خانه برای خودش ملكه‌ای باشد و حكمرانی كند!‌ اما با همه اینها حواسش همیشه به نیما بود و او را بسیار دوست داشت.
در سن و سال بالا هم بچه‌دار شدند...
بله! سن نیما زیاد بود كه صاحب پسری شد كه اسمش را شراگیم گذاشتند. عالیه‌خانم خیلی به او توجه می‌كرد و تقریبا او را لوس كرده بود. همه فامیل و دوست و آشنا و همسایه‌ها از دستش به تنگ می‌آمدند. حتی حیوانات محل هم از دست شراگیم عاصی بودند چون به آنها هم رحم نمی‌كرد، از بس كه بازیگوش بود.
​​​​​​​
نحوه فوت نیما چگونه بود؟
سال 38، زمستان سختی بود و عالیه‌خانم تهران نبود كه شراگیم و چند نفری از دوستانش هوس می‌كنند به یوش بروند برای شكار. نیما برای این‌كه آنها تنها نباشند با آنها همراه می‌شود. به یوش كه می‌رسند، پیرمرد را در خانه تنها می‌گذارند و می‌روند شكار. دو، ‌سه روزی پیرمرد در میان برف و بوران بدون غذا تنها می‌ماند. شراگیم و دوستانش كه از شكار برمی‌گردند خرگوش و كبك شكار كرده را كباب می‌كنند و می‌خورند اما نیما كه حالش خوب نبوده نمی‌تواند چیزی بخورد. خلاصه این كه نیمای بیمار را به تهران می‌آورند و همان سرما و ضعف و بیماری نگذاشت نیما از رختخواب بلند شود و 13 دی از دنیا رفت. جلال در خاطراتش نوشته به سیمین خانم و او خبر دادند نیما تمام كرده است. آنها كه به خانه نیما می‌روند، عالیه خانم چنان شیونی می‌كرده كه همه بهت زده شده بودند، به همین خاطر جلال به سیمین خانم می‌گوید عالیه خانم را به خانه خودشان ببرند تا او بتواند اوضاع را سر و سامان داده و خانه را برای عزاداری و مراسم تشییع آماده كند.نیما وصیت كرده بود در یوش دفن شود، اما عالیه خانم راضی نشد و پیكر نیما در امامزاده عبدا... به خاك سپرده شد. نزدیك به یك ماه اشخاص مختلف برای نیما مراسم برگزار می‌كردند و گاهی هم در خانه او جمع می‌شدند و یادش را گرامی می‌داشتند.

من بیمارم، رسما بیمارم‌. حالا عرض می‌كنم؛ یك جنونی دارم آن هم جنون خرید عطر است‌. همیشه چهارتا شغل آرزویم بوده؛ كتابفروشی. گلفروشی، بلور‌‌فروشی و عطر‌فروشی و البته عطرفروشی را از هم بیشتر دوست دارم‌. مهم‌ترین مشوقم برای كارها و تصمیم‌های مهم روزمره‌ام هم همین است. مثلا یك كار سخت وقتی پیشنهاد می‌شود‌. می‌دانم پدرم درمی‌آید، می‌دانم بیدارخوابی و استرس دارد، می‌دانم همه توانم را می‌گیرد تا انجامش دهم، ولی می‌پذیرم‌. بعد برای خودم یك عطر هدیه می‌خرم و خانه كه می‌رسم اولین پافی كه جلوی آینه توی گردنم می‌زنم چشم‌هایم را می‌بندم و یك نفس عمیق می‌كشم كه به جانم بنشیند و بعد می‌گویم دمت‌گرم حامد این هم از این، ارزشش را داشت‌. از هر عطری هم فقط یك‌بار می‌خرم.
مثلا عطر دوران سربازی‌ام عطر جیوانجی بود‌. بویی گرم و تركیبی از فلفل و ادویه و چوب، دیگر نخریدم . یا مثلا عطر ازدواجم هرمس بود و دیگر تكرارش نكردم‌. حالا اینجای قصه جالب است؛ معمولا سفر زیاد می‌روم، یك جوری خودم را فرودگاه می‌رسانم كه یك‌ساعتی توی سالن انتظار فرصت چرخیدن داشته باشم‌. بعد می‌روم سراغ غرفه عطر‌فروشی و یكی‌یكی در عطرها را باز می‌كنم و شروع می‌كنم به
 مرور كردن خاطره‌ها. مثلا عطر رمی را بو می‌كشم، می‌گویم: پیش‌دانشگاهی! عطر پرادا را برمی‌دارم می‌گویم: از مكه آمدن بابا، عطر دیویدوف را برمی‌دارم می‌گویم: یاد حسین بخیر، الان فرانسه درس می‌خواند و همین‌طور تا جایی كه وقت داشته باشم و فروشندگان سمج غرفه چشم غره نروند ادامه می‌دهم.
هر از گاهی خاطره‌هایتان را بردارید گردگیری كنید، بویشان بكشید، دوباره مرتب و منظم بچینيدشان سر جایشان‌. امان از عطرها بعضی وقت‌ها آدم را بیچاره می‌كنند.

به گفته محققان، درختان بائوباب در آفریقای جنوبی به دلیل تغییرات اقلیم در حال نابودی هستند.
به گزارش خبرآنلاین، آدانسونیا كه عمر آن به 2000 سال هم می‌رسد به درخت زندگی مشهور بوده و سمبل آفریقاست كه به آن نان میمون هم گفته می‌شود. اما این غول‌های عجیب‌وغریب كه بیش از صدها لیتر آب در بدن خود جای می‌دهند، در حال احتضار هستند. طبق مطالعه انجام‌ شده در سال 2018 به دلیل تغییرات اقلیمی این درخت رو به نابودی رفته است. به گفته این محققان، تعداد 13 درخت به‌عنوان مسن‌ترین درختان بائوباب و شش درخت نیز به‌عنوان بزرگ‌ترین و تنومندترین بائوباب به ثبت رسیده بودند كه در طول 12 سال گذشته 9 درخت كهنسال و پنج درخت بسیار بزرگ از بین رفته‌اند. درخت بائوباب كه در آفریقا عمرشان به زمان یونان باستان می‌رسد، تا 3000 سال هم عمر می‌كنند و هیكلشان از یك اتوبوس نیز بزرگ‌تر می‌شود. خشكسالی، عمده‌ترین دلیل برای از بین رفتن درختان بائوباب نامیده شده كه تغییرات اقلیمی دلیل اصلی آن ذكر شده است.
سه درخت با سن بیش از 2000 سال در آفریقای جنوبی وجود داشت كه در ده سال گذشته هر‌سه آنها نابود شده است. درخت panke با عمر 2500 سال مسن‌ترین بائوباب بود كه در سال2011 مُرد.

سازمان فضایی ناسا سال نوی میلادی را با ثبت یك ركورد تاریخی آغاز كرد و توانست با استفاده از فضاپیمای نیوهوریزونز از دورترین جرم آسمانی كه تا به حال مصنوعات بشر به نزدیكی آن رسیده‌اند، عكاسی كند.
به گزارش فارس،‌ این شیء یك جسم صخره‌ای موسوم به Ultima Thule است كه فضاپیمای نیوهوریزونز موفق شده از فاصله 3500 كیلومتری آن رد شود و چند عكس محدود از آن بیندازد. اگرچه عكس‌های تهیه شده كیفیت زیادی ندارند، اما ظاهر این صخره فضایی كه شباهت زیادی به گوی‌های بازی بولینگ دارد را به‌خوبی نشان می‌دهند. ناسا وعده داده كه طی روزهای آینده تصاویر دقیق‌تر و باكیفیت‌تری از Ultima Thule  تهیه شده و در معرض دید عموم قرار می‌گیرد.
 Ultima Thule در انتهای منظومه شمسی و بعد از سیاره نپتون قرار گرفته است و انتظار می‌رود ارسال اطلاعات تهیه شده از آن به كره زمین ماه‌ها و چه بسا چند سال به طول بینجامد. این سیاره 32 در 16 كیلومتری در فاصله چهار میلیارد كیلومتری از زمین قرار گرفته است و در محیط اطراف آن سیارك‌ها و ستاره‌های دنباله‌دار زیادی قرار دارند كه بخش عمده آنها از یخ تشكیل شده است.

ناپدید شدن تومور مغزی دختر ۱۱ ساله‌ای كه گفته می‌شد تنها چند ماه دیگر زنده می‌ماند، پزشكان را در حیرت فروبرد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان،‌ پس از انجام آزمایش در ۲۱ ژوئن امسال پزشكان متوجه شده بودند «روكسیل داس» به یك‌تومور نادر مغزی كودكان مبتلا شده است. او دچار سردرد می‌شد و احساس بی‌حالی به وی دست می‌داد. پزشكان به والدین این دختر اعلام کرده بودند كه هیچ معالجه‌ای برای این تومور وجود ندارد و كمتر از یک درصد افراد مبتلا به این تومور شانس زندگی بیشتر از پنج‌سال را دارند. در حالی كه این دختر شجاع به علت پرتو درمانی روز به روز ضعیف‌تر می‌شد، اسكات و جن داس، والدین این دختر چاره‌ای جز دعا كردن برای نجات دختر خود نداشتند. اما پس از آن‌كه روكسیل اهل ایالت تگزاس آمریكا برای بررسی میزان پیشرفت درمان خود تحت آزمایش اسكن MRI قرار گرفت، پزشكان و والدینش دچار حیرت شدند، چراكه هیچ اثری از تومور مغزی نبود. دكتر ویرجینا هارود در این باره گفت: هنگامی كه اولین بار ام.آر.آی روكسیل را دیدم برایم غیرقابل باور بود. تومور كاملا محو شده بود و این غیرعادی بود.»
بنابر گفته دكتر هارود سالانه حدود ۳۰۰ كودك آمریكایی و ۴۰ كودك انگلیسی به این بیماری مبتلا می‌شوند و پس از مدتی كودكان مبتلا توانایی راه رفتن، صحبت كردن و بلعیدن را از دست می‌دهند. همچنین در برخی موارد این تومور به از دست دادن دید كودكان منجر می‌شود و با پیشرفت بیماری آنها دچار مشكلات تنفسی می‌شوند. تنها حدود ۱۰درصد این كودكان شانس زنده ماندن بیشتر از دو سال را پس از تشخیص اولیه تومور پیدا می‌كنند كه در اكثر موارد شانس زنده ماندن كودكان حدود ۹ ماه است.

اعضای یك خانواده در منطقه یوگیاكارتای اندونزی در هر ماه بیش از 800 خفاش شكار می‌كنند و معتقدند این حیوانات برای درمان بیماری‌ها مفیدند.
به گزارش فرارو، پدر و پسر خانواده سوكورواتی كه سال‌های زیادی است در این كار فعالیت می‌كنند با رفتن درون غارها و ارتفاعات صعب‌العبور و گذاشتن تور اقدام به شكار خفاش می‌كنند. آنها بر این باورند كه گوشت خفاش آسم و مشكلات تنفسی را درمان می‌كند. این خانواده هم از این راه كسب درآمد می‌كنند و هم از این‌كه می‌توانند به بیماران كمك كنند به خود افتخار می‌كنند.
خفاش تنها پستانداری است كه بال دارد و می‌تواند پرواز كند. دستان این پرنده به صورت شبكه‌ای به هم وصل است و به صورت یك بال درآمده ‌است و به آنها این امكان را می‌دهد تا تنها پستانداری باشند كه واقعا پرواز می‌كنند. خفاش‌های حشره‌خوار، شب‌ها غذای خود را شكار می‌كنند. اما خفاش‌های میوه‌خوار سحرگاه و نزدیك غروب به جست‌وجوی غذا می‌روند.
 آنها برای پیدا كردن میوه و شیره درختان مورد علاقه‌شان از حس بویایی خود بهره می‌برند. خفاش جانوری اجتماعی است. آنها در دسته‌های بزرگ در غارها یا روی درختان زندگی می‌كنند.