طرز نشستن سردار آزمون
پس از شکست دادن عراق و نوشتن این جمله  EASY GAME  شاید زیاد جالب نبود، شاید از دیدگاه خیلی‌ها تحقیر رقیب به حساب می‌آمد و سردار نباید این کار را انجام می‌داد اما یک کلام «فوتبال هست و کری‌هایش» مشابه این رفتار را که نه، اما بازیکنان عراق هم قبل از بازی زیاد کری خوانده بودند، زیاد از نگاه بالا به پایین حرف زده بودند و زیاد از این گفته بودند که:«ایران را می‌بریم و تیم اول صعود می‌کنیم.»امروز یکی دیگر از همان EASY GAME ‌ها می‌خواهیم.حالا نیازی هم نیست یکی مثل آزمون آن طور عکس بیاندازد، همین که بچه‌ها این بازی مهم را ببرند کافی است.
         اوضاع کمی پیچیده ولی بر وفق مراد است.مشخص نیست چرا فضا این شکلی شده اما انگار نه انگار که بازی تیم‌ملی است.آن روز در مترو چند جوانک داشتند با هم حرف می‌زدند که یکی‌شان گفت:«بازی ایران و سوریه را دیدی؟»آن یکی گفت:«مگه بازی بود؟» جو، جو فوتبالی نیست. رسانه‌ها هستند اما اطلاع‌رسانی خیلی دقیقی از سوی فدراسیونی‌ها انجام نمی‌شود. دلیل اصلا مشخص نیست اما حتی در فضای مجازی را هم که جست‌وجو کنید کمتر درباره بازی امروز ایران و عراق می‌خوانید، می‌بینید و می‌شنوید.
        یک عراق متفاوت؛ آنها آن عراقی نیستند که سه ماه قبل بردیم شان. یکی از مهمترین تغییراتی که کرده‌اند در راس تیم‌شان بوده است، یعنی جایی که دیک ادووکات هلندی سکان هدایت‌شان را برعهده گرفته است. این یعنی یک تغییر تفکر و یک عدم شناخت از تیمی که سه ماه قبل مقابل ما صف‌آرایی کرد. عراقی‌ها همیشه مقابل ما تا دندان مسلح بوده‌اند و این بار نیز همین است. در شرایطی که ما هیچ اردویی نداشتیم و هیچ بازی تدارکاتی هم برگزار نکرده‌ایم آنها در اسپانیا و ترکیه اردو زده بودند و از لحاظ بدنی خیلی آماده‌تر از ملی‌پوشان ما هستند. ادووکات فرصت کافی داشته تا در این 100 روز تیمش را حسابی برانداز کند و کارهای تمرینی دلخواهش را انجام بدهد،
کاری که اسکوچیچ حتی شرایطش را نداشته است.
        سوریه را بردیم و این بار هم قرار است روی غیرت تک‌تک بازیکنان حساب کنیم. نباید خودمان را گول بزنیم. به قولی گفتنی چه کاشته‌ایم که حالا قرار است برداشت کنیم؟ بدن تعارف این بار هم روی درخشش ملی‌پوشان مثل طارمی، سردار، جهانبخش و کریم حساب ویژه‌ای باز کرده‌ایم. اصلا دل‌مان نمی‌خواهد در این بازی بازنده باشیم، پیروزی در این مسابقه خودش 6 امتیاز دارد و اصلا دل‌مان نمی‌خواهد انتهای بازی آنها با این همه کری‌خوانی تلافی کنند و بگویند ایزی‌گیم.
        شکست دادن عراق یک تیر با دو نشان است. یک جورهایی از نان شب واجب‌تر. ایران اگر عراق را ببرد صدرنشین گروه باقی می‌ماند. این اتفاق باعث بالا رفتن روحیه در مقابل یکی دیگر از جدی‌ترین رقیبان یعنی کره‌جنوبی خواهد بود. کره‌ای که مدعی صعود به عنوان تیم اول است و خط و نشان‌هایش را هم کشیده است اما در بازی نخست مقابل عراق متوقف شد. به همین دلیل است که سه امتیاز مقابل عراق می‌تواند کلید طلایی باشد برای برداشتن گامی بلند در مسیر صعود. تنها مشکلی که شاید گریبان ایران را بگیرد عدم تمرین و هماهنگی زیاد است. ضمن این‌که حواس اسکوچیچ باید حسابی جمع باشد. کوچکترین لغزش مقابل عراق تبعات سنگینی را به همراه خواهد داشت. این میدان اصلا میدان ریسک کردن نیست و باید به عزیزی خادم هم گفت تا به «خوبان عالم» بگوید که حسابی برای ایران دعا کنند.
       یکی می‌گفت آمدیم و به عراق باختیم! خب مشکلی نیست. شاید کمی از لحاظ روحی به هم بریزیم و شانس صدرنشینی را به آنها بدهیم اما دنیا به آخر نخواهد رسید. این بازی را ببازیم یا مساوی کنیم هنوز 8 بازی دیگر خواهیم داشت تا برای رسیدن به جام‌جهانی تلاش کنیم. بازیکنان ایران با تجربه‌تر از این حرف‌ها هستند که بخواهند اسیر چیزی شوند. آنها جام‌جهانی دیده هستند و سقف آرزوهای‌شان اصلا رسیدن به این رقابت‌ها نیست، بلکه آنها صعود می‌خواهند و درخششی ماندگار که نام‌شان را به سینه تاریخ سنجاق کند. این بچه‌ها انجام دادن کارهای بزرگ را خوب بلد هستند.